Κι όμως υπάρχει και η αδήλωτη φτώχεια

Ακούω τελευταία, αυτή την όψιμη ευαισθητοποίηση της κυβέρνησης για τους συνανθρώπους μας που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν το ρεύμα και η οποία διαφημίζεται σαν μέγα γεγονός και ειλικρινά εκπλήσσομαι.

Κάηκαν δυο συνάνθρωποι μας από το μαγκάλι και αίφνης τους έπιασε ο πόνος και τα κοινωνικά αντανακλαστικά. Αν θυμάμαι καλά πέρυσι και πρόπερσι είχαν καεί τα παιδάκια στην Καβάλα αλλά και οι δύο φοιτητές στο Βόλο και πάλι από την ίδια αιτία ενώ και στις προ μνημονίου

εποχές κάθε χρόνο είχαμε τέτοιες τραγικές ειδήσεις με ανήμπορους υπερήλικες. Θέλω να πω ότι αυτά τα τελευταία τραγικά γεγονότα δεν είναι πρωτάκουστα και πρωτόγνωρα στη χώρα μας.
Ανεξαρτήτως αυτών θα πει κανείς, κάποτε θα έπρεπε και το κράτος να δείξει το ανθρώπινο πρόσωπο του και να μεριμνήσει ώστε να μην μένουν άνθρωποι εν έτει 2013 χωρίς το βασικότατο αυτό αγαθό που είναι η ενέργεια.

Ακούμε λοιπόν ότι πέραν των νέων οδηγιών που έδωσε ο αρμόδιος υπουργός, για επανασυνδέσεις με ηλεκτρικό ρεύμα σε σπίτια που έχει γίνει διακοπή και σε συνεργασία με τους Δήμους, ότι η ΔΕΗ έχει από πέρυσι εφαρμόσει το λεγόμενο κοινωνικό τιμολόγιο, στο οποίο είναι ενταγμένοι 350.000 συμπολίτες μας και αναμένονται άλλοι 120.000 στο επόμενο διάστημα.

Ποιο είναι όμως το κριτήριο για να ενταχθεί μια οικογένεια στο κοινωνικό τιμολόγιο;
Να έχει οικογενειακό εισόδημα λιγότερο από 12.000 ευρώ το χρόνο με μια προσαύξηση 3.000 ευρώ για κάθε παιδί.

Με αυτά λοιπόν τα κριτήρια και κάποιες άλλες προβλέψεις για τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες και πολύτεκνες οικογένειες, η πολιτεία θεωρεί ότι επιτέλεσε το καθήκον της έναντι των πολιτών που έχουν να αντιμετωπίσουν ένα σκληρό χειμώνα.

Κι αναρωτιέμαι, μια οικογένεια που έχει 15 ή και 20.000 ετήσιο εισόδημα, θεωρείται από την πολιτεία προνομιούχος;

Τα μισά σπίτια και διαμερίσματα στην Αθήνα για παράδειγμα, είναι χωρίς θέρμανση, καθώς οι ένοικοι δεν έχουν να αγοράσουν πετρέλαιο για την κοινόχρηστη θέρμανση.

Με air condition και ηλεκτρικές σόμπες και τζάκια προσπαθούν να θερμανθούν και όταν έρχεται ο λογαριασμός της ΔΕΗ δεν έχουν να τον πληρώσουν ακόμα κι αν έχουν ετήσιο εισόδημα 20 και 30.000 γιατί κανείς δεν τους ρωτάει με αυτά τα χρήματα πόσους φόρους και χαράτσια πρέπει να καλύψουν για να μη βρεθούν αντιμέτωποι από μια κατάσχεση του τραπεζικού τους λογαριασμού.
Οι μελέτες ακόμα και στην περίοδο της ευμάρειας και των παχιών αγελάδων έκαναν λόγο για ένα 20% του πληθυσμού που ζούσε στα όρια της φτώχειας.

Σήμερα οι μετρήσεις αυτές μάλλον σηκώνουν τα χέρια γιατί τα πραγματικά επίπεδα φτώχειας ίσως και να ξεπερνούν το μισό του πληθυσμού. Η πρώην μεσαία τάξη που ήταν η κινητήριος δύναμη της οικονομίας με την κατανάλωση της, σήμερα δεν υπάρχει και επιδίδεται σε ένα αγώνα επιβίωσης στερούμενη ακόμα και αγαθά εντελώς απαραίτητα και παγιωμένα εδώ και δεκαετίες όπως δυο φορές την εβδομάδα κρέας, μία κοτόπουλο, μια ψάρι κλπ. Άραγε πόσες οικογένειες σήμερα έχουν καταφέρει και τηρούν ένα τέτοιο διαιτολόγιο; Πολύ φοβούμαι οι “προνομιούχοι” πια!

Το πρόβλημα επομένως είναι πολύ μεγαλύτερο και υπερβαίνει τις προθέσεις της κυβέρνησης να συνδράμει τους ανήμπορους έστω και με αυτά τα ελάχιστα όπως είναι το ρεύμα. Και κυρίως η κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει πως οδηγείται σε λάθος συμπεράσματα όταν συγκρίνει ένα άνεργο πολίτη με ένα που έχει τουλάχιστον ακόμα δουλειά έστω και υποαμειβόμενη και να θεωρεί ότι με αυτόν δεν πρέπει να ασχοληθεί γιατί κάποιος άλλος έχει μεγαλύτερη ανάγκη. Γιατί απλούστατα κανείς άλλος πλην ημών των ιδίων, δεν γνωρίζει καλύτερα τις πραγματικές και τις επιτακτικές ανάγκες μας και οι οποίες δεν χωρούν μέσα στα αυθαίρετα κριτήρια που καθορίζουν τη φτώχεια και την ένδεια.

Blogger Βασίλης Στεφανακίδης