Κι όμως, το χρέος δεν είναι άμεσο πρόβλημα, ακόμα και χωρίς «συνολική λύση»

Όπως όλα δείχνουν η περίφημη «συνολική καθαρή λύση για το χρέος» δεν πρόκειται να επιτευχθεί στο επόμενο Εurogroup, αφού το ΔΝΤ υποχώρησε απέναντι στη γερμανική απαίτηση να μετατεθεί η συζήτηση για το μέλλον και δέχθηκε να μετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα χωρίς να βάλει χρήματα.

Η ειρωνεία, όμως, είναι ότι στην πραγματικότητα, η συζήτηση για το χρέος

είναι σε μεγάλο βαθμό θεωρητική, καθώς τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος που ήδη υλοποιούνται από τον ESM έχουν λύσει το ζήτημα της βιωσιμότητας για το ορατό μέλλον, παρόλο που το πρόβλημα δεν λύνεται συνολικά και μόνιμα.

Με τις παρεμβάσεις του ESM οι πληρωμές έχουν εξομαλυνθεί για αρκετά χρόνια και το όριο του 15% του ΑΕΠ δεν ξεπερνιέται, τουλάχιστον για την επόμενη 15ετία.

Δεδομένου ότι το όριο αυτό περιλαμβάνει και τα έντοκα γραμμάτια, τα οποία ανακυκλώνονται σχεδόν αυτόματα από τις ελληνικές τράπεζες, το υπόλοιπο ποσό για πληρωμές τόκων δεν ξεπερνά τα 6 δισ. ευρώ ετησίως και είναι κάτι που μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Ακόμα και οι τόκοι που είχαν συσσωρευτεί μετά το 2022 από τη δεκαετή περίοδο χάριτος για τα δάνεια που δόθηκαν από τον ESM το 2012 και υπολογίζονται σε 14 δισ. ευρώ, έχουν πλέον μετατεθεί στο μέλλον.

Επομένως, στην πράξη, ο ορίζοντας είναι καθαρός για τα επόμενα χρόνια, έστω κι αν υπάρχει ένα πρόβλημα το οποίο θα εμφανιστεί αργότερα και αυτό είναι το επιχείρημα όσων πιστεύουν ότι ο άμεσος στόχος που είναι η ανάκαμψη παλεύεται με τα δεδομένα αυτά και εκεί πρέπει να δοθεί η έμφαση -όπως ήδη άρχισε να συμβαίνει.

Ήδη οι τοποθετήσεις του πρωθυπουργού και των κυβερνητικών στελεχών διαφοροποιούνται και στρέφονται στο ζήτημα της ανάπτυξης και των επενδύσεων.

Διότι τα «μεσοπρόθεσμα μέτρα» για το χρέος, τα οποία η Γερμανία αρνείται να συζητήσει τώρα, αφορούν μεταγενέστερο χρόνο και όχι το άμεσο μέλλον, για το οποίο ο ορίζοντας είναι ήδη ανοικτός.

Υπάρχει βέβαια και το πρόβλημα των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων τα οποία, όμως, είναι ήδη αποφασισμένα για τα επόμενα πέντε χρόνια αφού το ΔΝΤ τα έχει ήδη αποδεχθεί. Ακόμα κι αν προχωρούσε μια «συνολική λύση» τώρα, δεν θα άλλαζε τα δεδομένα των πλεονασμάτων.

Το ζήτημα, βέβαια, είναι ότι οι πολιτικοί χειρισμοί σχετικά με το χρέος, έβαλαν τον πήχη ψηλά και η διαφαινόμενη απόφαση για την Ελλάδα δημιουργεί μια αίσθηση αποτυχίας στο πολιτικό πεδίο, παρότι στο οικονομικό πεδίο η ψυχρή οικονομική αλήθεια είναι ότι δεν θα πρόκειται για καταστροφή εάν η συζήτηση για το χρέος αναβληθεί για αργότερα.

Άλλωστε είναι η ίδια η κυβέρνηση που έθεσε με δραματικούς τόνους το θέμα του χρέους, πράγμα που αποδεικνύεται ότι δεν ήταν εφικτό να συζητηθεί εν μέσω της γερμανικής προεκλογικής περιόδου.

Γ. ΣΩΖΟΣ
[email protected]