Καλά τα πρόστιμα... αλλά και λίγο μέτρο δεν βλάπτει

Τσακίστε τους... τους επαγγελματίες, τους επιτηδευματίες, τους επιχειρηματίες και όλους όσοι προσπαθούν ακόμα με νύχια και με δόντια να κρατήσουν τη δουλειά τους και την όποια μικρή επιχείρηση εξακολουθούν με περισσό θάρρος και... θράσος. Γιατί σαν θράσος πλέον εκλαμβάνεται η επιμονή κάποιων να μη βάζουν λουκέτο, να επιμένουν να κρατούν βιβλία, να προσπαθούν – μόνο αυτοί το ξέρουν πώς – να πληρώνουν μισθούς, φόρους, εισφορές ...

Παρασκευή πρωί, σε μια γνωστή μπυραρία των βορείων προαστίων. Δεν έχει ανοίξει ακόμη, καθότι πρωί. Μέσα βρίσκονται μόνον ο ιδιοκτήτης κι ένας φίλος του που έχει

πάει να τον βοηθήσει να μεταφέρουν κάποια τραπέζια και στοκ εμπορεύματος στα ράφια.

Κάνουν διάλειμμα και ο φίλος κάθεται σε ένα τραπεζάκι με τον καφέ που είχε αγοράσει νωρίτερα από άλλο κατάστημα.

Κάποια στιγμή στο κατάστημα μπαίνουν τρία άτομα. Δύο άνδρες και μια γυναίκα. Σαν απλοί πελάτες. Σύντομα κάνουν σαφές ότι μόνο αυτό δεν είναι. Ρωτούν πού είναι η απόδειξη του κυρίου που πίνει καφέ από το χάρτινο ποτήρι. Όταν εκείνος εξηγεί ότι ο καφές που κρατά είναι από άλλο μαγαζί κι ότι έχει επάνω του την απόδειξη για να τους τη δείξει, εκείνοι απαντούν πως δεν τους ενδιαφέρει κι ότι από τη στιγμή που κάθεται σε τραπέζι της μπυραρίας, (η οποία δεν λειτουργεί καν), οφείλει στο τραπέζι αυτό να υπάρχει κομμένη απόδειξη.

Δεν πείστηκαν ότι δεν έχουν να κάνουν με κάποιον φοροφυγά μικροεπιχειρηματία, ούτε όταν ο τελευταίος τους προθυμοποιήθηκε να τους δείξει τα «Ζ» της ταμειακής των προηγούμενων ημερών. Μόνο την προηγούμενη ημέρα το «Ζ» έδειχνε ότι είχαν κοπεί αποδείξεις 1.700 ευρώ, σε ένα κατάστημα των 20 τραπεζιών, κάτι που δείχνει ότι μάλλον δεν πρόκειται για φοροφυγά.

Αποτέλεσμα; Κόπηκε πρόστιμο 250 ευρώ για παράβαση που δεν έγινε ποτέ. Σημειωτέον ότι, με βάση την «εμπνευσμένη» τροπολογία που ισχύει, το πρόστιμο είναι ίδιο αν κάποιος επιχειρηματίας δεν κόψει αποδείξεις σε έως και 10 τραπέζια. Άρα, όποιος θέλει να φοροαποφύγει δεν περιορίζεται στη μια απόδειξη... δεν κόβει δέκα αφού έτσι κι αλλιώς, αν πιαστεί, το ίδιο θα πληρώσει.

Το χειρότερο όλων είναι η συνειδητοποίηση ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι ούτε οι δανειστές από την Κεντρική Ευρώπη και τις ΗΠΑ, ούτε ο Σόιμπλε, ούτε η Λαγκάρντ. Ζουν στην κοινωνία που ζούμε, πληρώνουν κι αυτοί φόρους, βλέπουν μειώσεις σε μισθούς και αυξήσεις στα ράφια. Η μόνη σκέψη που μπορεί να περάσει από το μυαλό κάποιου είναι πως, εκτός από τα μπόνους που τους έχουν υποσχεθεί, τους έχει δοθεί μια πολύ συγκεκριμένη εντολή που σε ελεύθερη μετάφραση θα μπορούσε να είναι κάπως έτσι: Τσακίστε όποιον βρείτε... λεφτά δεν υπάρχουν.