Και πάλι κολλημένοι στα σχοινιά

Για άλλη μια φορά, αποδείχθηκε εν τοις πράγμασι πως άλλαι αι βουλαί της κυβέρνησης και άλλαι των δανειστών. To προχθεσινό Eurogroup αποδείχθηκε τελικά άλλο ένα Βατερλό της ελληνικής διαπραγμάτευσης καθώς δεν καταφέραμε ούτε εκβιαστικά να αποσπάσουμε μια καλή κουβέντα. Με το τσιγκέλι βγήκε μια υποσημείωση ότι στα δημοσιονομικά υπάρχει μια πρόοδος όταν την ίδια στιγμή οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι είχαν καλά λόγια μόνο για την τρόικα η οποία “έχει εργαστεί σκληρά επί μήνες” και πως ότι είχε να κάνει το έκανε, αφήνοντας σαφείς υπαινιγμούς

ότι το φταίξιμο για την μη επίτευξη συμφωνίας ανήκει αποκλειστικά στην ελληνική πλευρά.

Εξ αυτού και το τελεσίγραφο επί της ουσίας, στην ελληνική πλευρά να τελειώνει με τις διαπραγματεύσεις μέχρι την Κυριακή, πράγμα ανέφικτο καθώς όλα αυτά τα εκκρεμή θέματα που δεν κατάφεραν να τα κλείσουν οι δυο πλευρές εδώ και μήνες, πρέπει να τα συμφωνήσουν ουσιαστικά σε δύο ημέρες, αφού η τρόικα έρχεται την Πέμπτη. Take it or leave it δηλαδή.

Το εύλογο ερώτημα μετά ταύτα, είναι που το πάνε τελικά οι Ευρωπαίοι και η τρόικα και γιατί στο εσωτερικό καλλιεργήθηκε η εντύπωση ότι αυτή η τελευταία διαπραγμάτευση θα ήταν ευκολότερη καθώς το ατού του πρωτογενούς πλεονάσματος θα έκαμπτε τις εμμονές και τα κολλήματα τους, με θέματα επουσιώδη όπως το γάλα, τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα κλπ. Ακόμα και η επιμονή στις αυξημένες ανάγκες κεφαλαιοποίησης των τραπεζών από το ΔΝΤ παρ' ότι έχει διευκρινιστεί και επίσημα ότι αυτό είναι δουλειά και ευθύνη της Τράπεζας της Ελλάδος ,κάτι υποδηλώνει κι ας μην το λένε ευθέως.

Και η απάντηση κατά την άποψη μου είναι μία: Δεν μας εμπιστεύονται.

Δεν έχει σημασία δικαίως ή αδίκως, αν τους δώσαμε εμείς τις αφορμές, με την εν γένει στάση μας στα τέσσερα χρόνια που βρίσκονται εδώ. Τ ο θέμα είναι πως τους έχει γίνει εμμονή ότι προσπαθούμε διαρκώς να τους κοροϊδέψουμε καταφεύγοντας σε κουτοπονηριές.

Θεωρούν δηλαδή ότι υπολογίζουμε λιγότερο τις ανάγκες των τραπεζών για να περισσέψουν χρήματα από το ταμείο, για να καλυφθεί ενδεχομένως το χρηματοδοτικό κενό που θα προκύψει για το 2014 -15. Ακόμα είναι καχύποπτοι πως και για θέματα που έχουμε νομοθετήσει, θα τα πάρουμε πίσω με την πρώτη ευκαιρία αν δεν έχουν δικαίωμα παρέμβασης μετά τη λήξη του μνημονίου. Μάλιστα αναφέρουν ως παράδειγμα το πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο πριν κατακυρωθεί έχουμε φροντίσει να το τάξουμε σε πολλούς και διάφορους.

Επομένως ο τωρινός τσαμπουκάς τους, έχει να κάνει με μια συνέχιση της εποπτείας και του ελέγχου με ένα νέο μνημόνιο ή τέλος πάντων κάποιο νέου τύπου μνημόνιο.

Γι αυτό και φουσκώνουν τις ανάγκες μας σε όλα τα επίπεδα και γι αυτό είναι ανυποχώρητοι σε θέματα ήσσονος σημασίας. Θέλουν με κάθε τρόπο να εκδηλώσουν την καχυποψία τους και να μας κρατήσουν δεσμευμένους για πολλά χρόνια ακόμα κι αν υπάρξουν πολιτικές εξελίξεις.

Αυτό που δεν μπορούν όμως να καταλάβουν είναι ότι, η εύθραυστη κυβερνητική πλειοψηφία είναι σχεδόν αδύνατο να περάσει από την παρούσα βουλή νέα μέτρα και νέες δεσμεύσεις όπως κι αν λέγονται αυτές και πως η στάση τους μπορεί να επισπεύσει τις πολιτικές εξελίξεις τις οποίες οι ίδιοι τουλάχιστον, δεν θέλουν καν να τις σκέφτονται.

Και εν τοιαύτη περιπτώσει, η κυβέρνηση που βρέθηκε πάλι “κολλημένη” στα σχοινιά”, το ζητούμενο είναι αν διαθέτει εναλλακτικό σχέδιο κι αυτό δεν θα το μάθουμε πριν από τη λήξη του τελεσιγράφου.

Blogger Βασίλης Στεφανακίδης