Ιδιωτικοποιήσεις; Επιτέλους, τέλος!

Η πορεία της ιδιωτικοποίησης των Ελληνικών Πετρελαίων αναδεικνύεται προβληματική, φαίνεται όμως ότι ένας κρίσιμος και επίμαχος τομέας των μεταρρυθμίσεων θα έχει πολλά προβλήματα για να υλοποιηθούν οι πολιτικές που θεωρητικά είναι οι βέλτιστες για την ανάκτηση της ανάκαμψης της οικονομίας.

Ενα από τα ζητήματα αυτά έχει να κάνει με την υιοθέτηση των νέων Κωδίκων που είναι απαραίτητοι, όπου το Δημόσιο παραμένει έστω και με μια μικρή συμμετοχή, όπως θα γίνει άλλωστε στην περίπτωση των ΕΛ.ΠΕ., καθώς με το παρόν

πλαίσιο ένα ιδιωτικό μάνατζμεντ κινδυνεύει να βρεθεί απολογούμενο για απιστία με βάση τον νόμο 1608 του 1950!

Οι νέοι Κώδικες έχουν ετοιμαστεί μέσω νομοπαρασκευαστικών επιτροπών υπό την προεδρία του ποινικολόγου Χριστόφορου Αργυρόπουλου και του αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Νικόλαου Παντελή υπό το υπουργείο Δικαιοσύνης. Ο τέως υπουργός Σταύρος Κοντονής θα τους έφερνε στη Βουλή τον Σεπτέμβριο, οπότε το θέμα περνά στον σημερινό υπουργό Μιχάλη Καλογήρου.

Παράλληλα και άλλα ζητήματα έρχονται στην επιφάνεια, όπως η διαδικασία που ακολούθησε το ΤΑΙΠΕΔ στο θέμα των ΕΛ.ΠΕ. αμφισβητείται από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, που ζητά να ακολουθήσει δημόσια πρόταση από τον ενδιαφερόμενο, άρα ανεβάζει σημαντικά το κόστος της εξαγοράς. Η υπόθεση των ΕΛ.ΠΕ. έχει σημασία διότι δεν αποτελεί διαρθρωτική ιδιωτικοποίηση, όπως οι πωλήσεις των λιγνιτικών της ΔΕΗ. Πρόκειται για μείωση του ποσοστού του Δημοσίου και του ιδιώτη μετόχου σε μια εταιρεία με πολύ μεγάλα κέρδη και πολύ ισχυρές προοπτικές στις έρευνες υδρογονανθράκων.

Ανεξάρτητα από την κατεύθυνση των εσόδων, το τίμημα ασφαλώς δεν μπορεί να αντιστοιχεί στη σημερινή χρηματιστηριακή αξία, όταν αναλύσεις της HSBC μιλούν για αποτίμηση 3 δισ. ευρώ, ενώ τα περιουσιακά στοιχεία του Ομίλου όπως η συμμετοχή στη ΔΕΠΑ δεν γνωρίζουμε πόσο αξίζουν αγοραία, ειδικά με τη νέα δομή της τελευταίας. Κατά συνέπεια, η πώληση στα γρήγορα σε έναν μεγάλο trader δεν θα προσθέσει τίποτε στην ελληνική οικονομία.

Είναι μια πρόχειρα οργανωμένη ιδιωτικοποίηση αυτή των ΕΛ.ΠΕ., κάτι σαν πασάλειμμα με τους θεσμούς στην ολοκλήρωση της β’ αξιολόγησης. Αντίστοιχα, οι πωλήσεις των λιγνιτικών της ΔΕΗ φαίνεται ότι δεν προχωράνε, αφήνοντας την Επιχείρηση μετέωρη αλλά και την ενεργειακή αγορά προ του φάσματος ελλείμματος καθώς δεν έχει εξασφαλιστεί η παράταση των μονάδων του Αμυνταίου, όπως ομολογεί η ίδια η ΔΕΗ.

Και αυτό, όπως αναφέρει η Επιχείρηση, θα δημιουργήσει έλλειμμα 1.500 MW, ενώ μπορεί να εκτινάξει τη χονδρική τιμή ρεύματος στα 300 ευρώ! Παράλληλα θα δημιουργηθεί και πρόβλημα στην τηλεθέρμανση για το Αμύνταιο και την Πτολεμαΐδα.

Εδώ όμως υπήρχαν λύσεις, καθώς ο όμιλος Μυτιληναίου είχε προτείνει από την αρχή του έτους επένδυση 110 εκατ. ευρώ στο Αμύνταιο χωρίς να πάρει μετοχική θέση, με αντάλλαγμα μακροπρόθεσμη συμφωνία για το Αλουμίνιον. Ούτε ανοιχτός διαγωνισμός έγινε, αλλά προφανώς η κυβέρνηση περίμενε να δει την εξέλιξη του διαγωνισμού για τους λιγνίτες ποντάροντας στη συγκέντρωση των επενδυτών σε αυτές.

Ούτε όμως έτσι γίνονται σωστές ιδιωτικοποιήσεις, πόσο μάλλον όταν φτάσαμε να παίζονται οι ενεργειακές ανάγκες της χώρας! Ας αφήσουμε το μακροπρόθεσμο πρόβλημα...