Η ζωή στις αποικίες

Την περασμένη εβδομάδα ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών έκανε ορισμένες δηλώσεις οι οποίες έδειξαν για άλλη μία φορά ότι η κυβέρνησή του αντιλαμβάνεται την ευρωζώνη ως ένα σύστημα που υπάρχει για να εξυπηρετεί τη Γερμανία και όχι ως ένα πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ ισότιμων χωρών με αμοιβαίους συμβιβασμούς για να βρεθεί η κοινή συνισταμένη των επιμέρους συμφερόντων.

Ο κ. Σόιμπλε είπε ότι τα επιτόκια στην ευρωζώνη είναι πολύ χαμηλά, τη στιγμή που όχι μόνο οι χώρες του Νότου, αλλά ολόκληρη η υφήλιος

περιμένει πώς και πώς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να τα κατεβάσει κι άλλο (από το 0,25% που βρίσκονται σήμερα) και να αρχίσει να τυπώνει χρήμα αγοράζοντας ομόλογα από την αγορά, όπως κάνει και η Αμερικανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα.

Την ίδια στιγμή ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών χρησιμοποίησε σχεδόν ειρωνική γλώσσα για την Ελλάδα και την προοπτική νέου δανείου και νέου μνημονίου λέγοντας ότι «δεν θα δώσουμε βοήθεια με το ζόρι», ενώ κούνησε για άλλη μία φορά το δάχτυλο στη χώρα μας ότι δεν έχει εκπληρώσει ακόμη τις υποχρεώσεις της.

Ολα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που η Γερμανία έχει από τα χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας στην ιστορία της, η οικονομία της αναπτύσσεται με ρυθμό 1,8%, ενώ από του χρόνου το Γερμανικό Δημόσιο έχει στόχο να μηδενίσει τον δανεισμό του από τις αγορές (φέτος θα εκδώσει ομόλογα αξίας μόλις 6,5 δισ. ευρώ).

Αργά Ή γρήγορα, το υποτιθέμενο «γερμανικό θαύμα» θα έρθει αντιμέτωπο με τις αντιφάσεις του, αλλά μέχρι τότε η χώρα υποστηρίζει με νύχια και με δόντια τη δική της ευημερία, αδιαφορώντας για τις ανάγκες των υπολοίπων, ακόμα και των μεγάλων και ισχυρών εταίρων όπως η Γαλλία και η Ιταλία, από όπου ακούγονται επικριτικές φωνές για την αυστηρή νομισματική πολιτική και το σκληρό ευρώ.

Οσο για την Ελλάδα, αλλά και τις υπόλοιπες χώρες της περιφέρειας, αυτές αντιμετωπίζονται ως αποικίες, με θεραπείες σοκ στην οικονομία και ανοιχτές παρεμβάσεις στο πολιτικό πεδίο.

Η σκληρή στάση που επιδεικνύεται προς την ελληνική κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα, στο παρά πέντε των ευρωεκλογών, είναι ενδεικτική: οι εταίροι όχι μόνο αδιαφορούν πλήρως για τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες του προγράμματος, αλλά και δεν είναι διατεθειμένοι να στηρίξουν τη σημερινή κυβέρνηση, κάνοντας κάποιες επιμέρους παραχωρήσεις και επιδεικνύοντας κάποια ανοχή.

Και τούτο παρά το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση εφαρμόζει το πρόγραμμα υιοθετώντας τους στόχους και τη λογική του, έστω κι αν εμφανίζεται να εκφράζει αντιρρήσεις σε επιμέρους θέματα.
Ωστόσο, τα κέντρα εξουσίας στην Ευρώπη δείχνουν να αδιαφορούν για τη φθορά των πολιτικών δυνάμεων, τις οποίες εμφανώς στηρίζουν κατά τ’ άλλα στην Ελλάδα.

Αυτό δείχνει ότι οι εταίροι θεωρούν ότι οι εσωτερικές πολιτικές διεργασίες δεν είναι σε θέση να αλλάξουν την πορεία των πραγμάτων, λόγω του ευρωπαϊκού και μνημονιακού κορσέ που περιορίζει τις δυνατότητες άσκησης εσωτερικής πολιτικής.
Υπάρχει επίσης και μια άλλη πιθανή εξήγηση: ότι η Γερμανία είναι διατεθειμένη ακόμη και να ρισκάρει τη συνοχή της ευρωζώνης προκειμένου να επιβάλει το μοντέλο που προωθεί.

Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα καθορίσει αρκετές από τις εξελίξεις. Σε Ελλάδα αλλά και Ευρώπη θα δείξει πόσο αντέχει η κοινωνία την πίεση και την έλλειψη προοπτικής.

Το ευρύτερο αποτέλεσμα στην Ευρώπη, εφόσον αποτυπώνει επιφύλαξη των πολιτών, ίσως αποτελέσει φρένο στα γερμανικά σχέδια για την προώθηση της ηγεμονίας τους μέσα σε μια ολοένα συντηρητικότερη ευρωζώνη με νεοφιλελεύθερες οικονομικές επιλογές.

Blogger Γιώργος Χ. Παπαγεωργίου