Η τιμωρία των μικρών παραγωγών

Ο γεωπόνος Θάνος Ντούγκος προέρχεται από την νέα γενιά των οινοποιών – ο ίδιος μαζί με την χημικό Λουίζα Ντούγκου διευθύνουν την οικογενειακή οινοποιία στην Ιτέα της Λάρισας, στην Κοιλάδα των Τεμπών – εκεί στον τόπο τους καλλιεργούν 12 ελληνικές και γαλλικές ποικιλίες σε 76 στρέμματα, ενώ στο χαρτοφυλάκιο τους διαθέτουν 7 ετικέτες και εξάγουν την επώνυμη παραγωγή τους σε 8 χώρες.

Ο Θάνος Ντούγκος εκπροσωπεί σήμερα από την θέση του προέδρου του Συνδέσμου Μικρών Οινοποιών Ελλάδος (ΣΜΟΕ) τους ανά την επικράτεια συναδέλφους

του. Ο Σύνδεσμος ιδρύθηκε με κύριο στόχο να συνδράμει στην ανάπτυξη και την ενίσχυση των Μικρών Οινοποιητικών Επιχειρήσεων,
οι οποίες αποτελούν την ραχοκοκαλιά της ελληνικής οινοποιίας. Με άλλα λόγια, να έχει φωνή και εκπροσώπηση ο μικρός οινοποιός με το επώνυμο προϊόν και την ισχυρή τοπική αναφορά.

Η τελευταία ανακοίνωση του Συνδέσμου δόθηκε στη δημοσιότητα μετά και την κατάθεση του Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2019. Και αυτό γιατί –όπως αναμενόταν- η κυβέρνηση Τσίπρα δεν κράτησε κατά την προσφιλή συνήθεια της άλλη μία φορά τις υποσχέσεις της. Ο Προϋπολογισμός προβλέπει και πάλι έσοδα από τον Ειδικό Φόρο στο Κρασί. Δεν είναι τόσο το ποσό – 1 εκατομμύριο ευρώ όλο και όλο- αλλά όσο η ταλαιπωρία… Και η τελευταία πέρα από χαμένο χρόνο στις γραφειοκρατικές μανούβρες των αρμοδίων έχει και κόστος σε χρήμα.

Αλλά, ας μείνουμε στη ταλαιπωρία, την πρόσθετη ταλαιπωρία ενός ολόκληρου κλάδου και κυρίως των μικρών οινοποιών που είναι οι άνθρωποι για όλες τις δουλειές στις μονάδες – επιχειρήσεις τους. Έτσι, η ταλαιπωρία ορίζεται ως έκφραση τιμωρίας από την πλευρά της εκτελεστικής εξουσίας απέναντι σε ένα πολύ δυναμικό αλλά κυρίως υγιές κομμάτι αυθεντικής επιχειρηματικότητας δεμένο άρρηκτα με τον τόπο.

Κρίμα… Δεν είναι τα λίγα σεντς πάνω στην τιμή της φιάλης που θα αγοραστεί από τον οινόφιλο από το ράφι της κάβας ή του super market αλλά η πολιτική και ιδεολογική αντίληψη των κυβερνώντων που μπορούν να διαγράφουν φόρους της νέας διαπλοκής αλλά δεν χαρίζονται στους τίμιους αγωνιστές της επιχειρηματικότητας.

Ας κλείσουμε με ένα μικρό απόσπασμα της ανακοίνωσης του ΣΜΟΕ: «Ο μικρός οινοποιός δεν είναι Διευθύνων σύμβουλος αλλά ο πιο σημαντικός εργάτης του οινοποιείου του. Ο Μικρός οινοποιός είναι παραγωγός, έμπορος, πωλητής και κρατάει ο ίδιος τα βιβλία του. Συνήθως υπάρχει μόνο ένας εξωτερικός λογιστής. Ο ίδιος εργάζεται σε όλα τα πόστα προκειμένου να μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της δουλειάς του και ταυτόχρονα είναι αντιμέτωπος με το γεγονός ότι αν και η Ελλάδα έχει εξαιρετικής ποιότητας σταφύλι χάρη στον Έλληνα αμπελουργό και κρασί χάρη στις προσπάθειες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια από όσους ασχολούνται με το κρασί, δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει την υπεραξία που θα ανέμενε κανείς μετά από 20 χρόνια και πολλά εκατομμύρια ευρώ στα προγράμματα προώθησης».

Υ.Γ: Δυστυχώς για μια ακόμη φορά ο Κρατικός Προϋπολογισμός δεν έχει μέτρα για το χύμα κρασί- τσίπουρο- λάδι… Με άλλα λόγια, η σημερινή κυβέρνηση χαρίζει φόρους τα έσοδα των οποίων θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν δημόσιες πολιτικές ανακούφισης του ελληνικού νοικοκυριού.