Η μεγάλη συγκάλυψη με τη φιέστα των “πόθεν έσχες”

Είναι αξιοσημείωτη η υποκρισία που κρύβεται πίσω από την ανακοίνωση των δηλώσεων περί “πόθεν έσχες” κάθε χρόνο.
Δίδονται στη δημοσιότητα αποσπασματικά τα στοιχεία για την περιουσία και τα εισοδήματα των βουλευτών, χωρίς να γίνεται ανάλυση ούτε για το πώς τα απέκτησαν, ούτε για το ποια ήταν η κατάστασή τους προτού αναλάβουν τα δημόσια αξιώματα.
Έτσι, η μόνη ουσιαστική πληροφορία που δίνεται στην κοινή γνώμη είναι το πόσο πλούσιοι είναι οι εκπρόσωποι του λαού.
Ασφαλώς, είναι κι αυτό ένα στοιχείο το οποίο πρέπει να γνωρίζουν οι πολίτες. Και είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι σχεδόν το

σύνολο των βουλευτών είναι από εύποροι έως πάρα πολύ πλούσιοι. Είναι κι αυτό ένα δείγμα για το πώς λειτουργεί η κοινωνία μας.
Όμως από μόνο του αυτό δεν αρκεί.
Δεν είναι ψόγος, ούτε ένδειξη ενοχής η οικονομική άνεση για κάποιον που σχημάτισε περιουσία μικρή ή μεγάλη από τη δουλειά του ή την επιχείρησή του, δρώντας έντιμα μέσα στην κοινωνία και αποφάσισε κάποια στιγμή να ασχοληθεί με την πολιτική.
Ούτε είναι σωστό να περιμένουμε από τους πολιτικούς ότι πρέπει να δώσουν “όρκο πενίας” προκειμένου να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.
Αυτό όμως είναι τελείως διαφορετικό από το να έχει επωφεληθεί κάποιος από την άσκηση δημόσιας εξουσίας ή, ακόμη, να εμφανίζει περιουσιακά στοιχεία τα οποία δεν δικαιολογούνται από την εμφανή του επαγγελματική δραστηριότητα. Πολιτικοί τέτοιου είδους θα έπρεπε να αποκαλύπτονται και να στιγματίζονται.
Με τον τρόπο, όμως, που παρουσιάζονται τα στοιχεία για το “πόθεν έσχες” δεν μπορεί να γίνει η διάκριση της “ήρας από το στάρι”.
Δίκαιοι και άδικοι, ένοχοι και αθώοι εξομοιώνονται και απλώς δημιουργείται ένα “πέπλο θορύβου” το οποίο καλύπτει αυτούς που πραγματικά έχουν κάτι να κρύψουν.
Πρόκειται δηλαδή στην ουσία για μια έντεχνη συγκάλυψη η οποία υπό το πρόσχημα της διαφάνειας αποκρύπτει την πραγματικότητα.
Είναι τόσο απροκάλυπτη, μάλιστα, η απόπειρα συγκάλυψης, που γίνεται εμφανής στον τρόπο, στις τεχνικές με τις οποίες ανακοινώνονται τα “πόθεν έσχες”.
Αναρτώνται μεν όλα στο διαδίκτυο, αλλά με έναν τρόπο που δεν επιτρέπει ούτε την αποθήκευση των δεδομένων, ούτε την ηλεκτρονική τους επεξεργασία για να γίνονται συγκρίσεις, ούτε καν την εκτύπωση.
Και όχι μόνον αυτό, αλλά τα στοιχεία αναρτώνται μόνο για ένα μήνα, έτσι ώστε κάθε φορά να μην υπάρχουν οι δηλώσεις των προηγούμενων ετών.
Με τον τρόπο αυτό είναι αδύνατες οι συγκρίσεις σε σχέση με το παρελθόν που έχουν και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους πολίτες.
Εκεί θα φαινόταν ποιος πλούτισε από την πολιτική και ποιος όχι.
Τελικά η ανακοίνωση των “πόθεν έσχες” κάθε χρόνο είναι μια επικοινωνιακή “φιέστα” η οποία κρύβει περισσότερα από όσα αποκαλύπτει.

Blogger Γιώργος Χ. Παπαγεωργίου