Η κοινωνία μάς έχει ξεπεράσει στην άρση της μονιμότητας

Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, αποτελεί ένα θέμα ταμπού για όλο το πολιτικό σύστημα, εδώ και δεκαετίες. Ούτε καν περνούσε σαν σκέψη, η -έστω υπό αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις- κατάργησή της.Ζύγιζαν και ζυγίζουν προφανώς, το εκλογικό κόστος από τη διατύπωση μιας τέτοιας θέσης για κατάργηση της μονιμότητας που έχει τις ρίζες της στο μακρινό 1911 και την πλατεία Κλαυθμώνος όπου έκλαιγαν (εξ αυτού και η ονομασία) οι απολυμένοι δημόσιοι υπάλληλοι όταν άλλαζε κόμμα στην εξουσία!Όμως ζούμε πλέον στο 2025 και η κοινωνία έχει αλλάξει και μας εκπλήσσει, καθώς κατακρημνίζει εδραιωμένα στερεότυπα που είχαμε οι περισσότεροι στο μυαλό και μαζί οι πολιτικοί.Η έρευνα της περασμένης εβδομάδας της Marc για το Πρώτο ΘΕΜΑ, είναι αποκαλυπτική για το πως σκέφτεται πλέον ο κόσμος. Το 76% στο σύνολο του πληθυσμού είναι υπέρ της κατάργησης.Ακόμα μεγαλύτερη η έκπληξη όταν 64,5% των ίδιων των δημοσίων υπαλλήλων τάσσεται υπέρ της άρσης. Αλλά και ανάμεσα στα κόμματα που εκπροσωπούνται σήμερα στη Βουλή ακόμα και στα αριστερά η συντριπτική πλειονότητα των ερωτωμένων τάσσονται υπέρ της κατάργησης της μονιμότητας, δείχνοντας στις ηγεσίες τους, πως η βάση, δηλαδή οι ψηφοφόροι τους είναι προς άλλη κατεύθυνση από τις επίσημες γραμμές των κομμάτων.Και νομίζω η πλειονότητα του κόσμου αντιμετωπίζει το θέμα με ρεαλισμό, καθώς δεν είναι δίκαιο οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα να αξιολογούνται σε καθημερινή βάση κι όταν κρίνεται πως ασκούν πλημμελώς τη δουλειά για την οποία πληρώνονται, να απολύονται και να παίρνουν την προβλεπόμενη αποζημίωση.Στο δημόσιο όμως, όπου η αξιολόγηση μοιάζει με ανέκδοτο, είναι όλοι θωρακισμένοι και δεν μπορούν να απολυθούν γιατί απλούστατα κάτι τέτοιο προσκρούει στο άρθρο 103 του Συντάγματος.Πέραν όμως από την πλημμελή άσκηση των καθηκόντων, ακόμα και στις περιπτώσεις παραβάσεων του κοινού ποινικού δικαίου, η προϊστάμενη αρχή μπορεί να επιβάλλει ως ανώτατη ποινή, τη διαθεσιμότητα και να αποστείλει το ερώτημα της οριστικής απόλυσης στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο. Στο οποίο μετέχουν και συνδικαλιστές αλλά και απλοί συνάδελφοι των παραβατών και κατά κανόνα η εξέταση του ερωτήματος μπορεί να σέρνεται στα διαδικαστικά για χρόνια ολόκληρα ενώ ο παραβάτης πληρώνεται κανονικά ακόμα κι αν είναι έγκλειστος σε σωφρονιστικό κατάστημα.Αλλά κι αν αποφασιστεί (σπανίως) η οριστική απόλυση από το Υπηρεσιακό Συμβούλιο, ο ενδιαφερόμενος έχει δικαίωμα προσφυγής στην τακτική δικαιοσύνη και να ακολουθήσει ανάλογα με τις αποφάσεις, όλους τους βαθμούς δικαιοδοσίας και κάλλιστα μπορεί να δικαιωθεί στον Άρειο Πάγο και να επιστρέψει μετά από χρόνια στη δουλειά εισπράττοντας αναδρομικά και όλους τους μισθούς που έχασε με την απόλυση του! Από τέτοια παραδείγματα βρίθει η ιστορία. Γιατροί που πιάστηκαν επ΄ αυτοφώρω να παίρνουν φακελάκια, εφοριακοί, πολεοδόμοι και λοιποί μόνιμοι που έπαιρναν «γρηγορόσημα» να επιστρέφουν κανονικά στη δουλειά τους σαν να μην τρέχει τίποτα!Όλα αυτά όμως ο κόσμος τα ξέρει πια, τον ενοχλούν και τον πληγώνουν, καθώς δεν μπορεί μέσα στην ίδια χώρα να υπάρχουν εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους. Και για αυτό έχει φύγει μπροστά και τάσσεται υπέρ της ισονομίας.Η συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος στην επόμενη Βουλή άνοιξε και ήδη ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε ευθαρσώς την πρόθεση του να αναθεωρηθεί το σχετικό άρθρο, αποδεχόμενος την τάση της κοινωνίας για εκσυγχρονισμό και αξιολόγηση με συνέπειες του Δημόσιου τομέα.Απομένει να δούμε τι θα πουν και θα κάνουν τα υπόλοιπα κόμματα. Να ακούσουμε την άποψη της άλλοτε κραταιάς ΑΔΕΔΥ. Κι είναι βέβαιο πως η κοινωνία που μας έχει ξεπεράσει όλους, θα τους κρίνει και θα αποδώσει είτε εύσημα σε όσους ταχθούν υπέρ μιας τέτοιας γενναίας μεταρρύθμισης, είτε θα ρίξει μαύρο σε όσους την αρνηθούν. Ο δρόμος θα είναι μακρύς και δύσκολος αλλά πάντως είναι θετικό το γεγονός που έστω, ανοίγει η συζήτηση γι’ αυτή την αναχρονιστική πρόνοια του Συντάγματος που κανείς μέχρι τώρα δεν τολμούσε να αγγίξει.