Η εμμονή στον παραλογισμό

Είναι φορές που οι απαιτήσεις της τρόικας όσο σκληρές κι αν μας φαίνονται, κρίνοντας με μια ψυχρή λογική και έξω από συναισθηματισμούς , να καταλήγουμε ότι κατά βάθος έχουν δίκιο, όσο κι αν αυτό μας ανατρέπει όλα αυτά που είχαμε συνηθίσει και ενδεχομένως είχαμε βολευτεί έτσι για δεκαετίες.

Όμως υπάρχουν και άλλα, στα οποία στυλώνουν τα πόδια, που ειλικρινά δεν κατανοούμε γιατί και ποιους εξυπηρετούν αφού στην ουσία χωρίς να λύνουν προβλήματα ή να έχουν χειροπιαστά αποτελέσματα για το ζητούμενο που είναι η οικονομική εξυγίανση, δημιουργούν τεράστια κοινωνικά προβλήματα ,θέτουν σε κίνδυνο

ολόκληρο το πρόγραμμα σταθεροποίησης και αποσταθεροποιούν την κυβέρνηση που συνεργάζεται μαζί τους με τον καλύτερο τρόπο.

Για παράδειγμα οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας, για τους οποίους κινδυνεύουν να τιναχτούν όλα στον αέρα. Η τρόικα έχει “μουλαρώσει” στην πλήρη άρση των απαγορεύσεων πλειστηριασμών, χωρίς να δέχεται (επί του παρόντος θέλω να ελπίζω) καμιά εξαίρεση ακόμα και για άτομα που έχουν αποδεδειγμένα πρόβλημα.

Οι τραπεζίτες όμως, που είναι άμεσα θιγόμενοι από την απαγόρευση πλειστηριασμών, λένε σε όλους τους τόνους ότι δεν τους ενδιαφέρει να πάρουν τα σπίτια των ανήμπορων δανειζομένων. Τι να την κάνουμε τη γκαρσονιέρα του άνεργου και σκληρά δοκιμαζόμενου συμπολίτη μας, λένε. Αυτό που θέλουμε εμείς είναι μια συνεργασία μαζί τους και να μας επιτραπεί να συμφωνήσουμε μαζί τους μια ελάχιστη μηνιαία δόση έτσι ώστε να μην φαίνεται το δάνειο κόκκινο και όταν βελτιωθεί η κατάσταση τα ξαναβλέπουμε.

Όμως θέλουμε να μπορούμε να πάρουμε πίσω τα λεφτά που δώσαμε, από αυτούς που καλύπτονται πίσω από τη γενική απαγόρευση αν και διαθέτουν περιουσία κι είναι αυτοί γύρω στις 25.000 από τα 90.000 περίπου κόκκινα δάνεια.

Επομένως, η κυβέρνηση δεν θέλει πλήρη απελευθέρωση, οι δανεισθέντες επίσης, οι τραπεζίτες ένα πιο ευέλικτο τρόπο αλλά η τρόικα τους γράφει όλους στα παλιότερα των υποδημάτων τους και κοντράρει μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο.

Αυτό δε το επιχείρημα, ότι η Ευρώπη φοβάται μετάδοση του ιού “δεν πληρώνω” που θα έχει επιπτώσεις στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, είναι αστείο γιατί στις υπόλοιπες χώρες ,δεν υπάρχει νόμος Κατσέλη και οι τράπεζες έχουν στα χέρια τους ,όλο το απαιτούμενο νομικό οπλοστάσιο για να διεκδικήσουν την αποπληρωμή των δανείων των πελατών τους.

Πολύ φοβούμαι όμως πως η τιμωρητική διάθεση των δανειστών, είναι και πάλι η αιτία αυτής της στάσης τους. Άλλωστε η ωμή και ανάλγητη δήλωση του Πολ Τόμσεν “ας φροντίσει το κράτος τη στέγαση αυτών που θα χάσουν τα σπίτια τους” δείχνει περίτρανα πως σκέφτονται και λειτουργούν αυτοί οι άνθρωποι με τους οποίους είναι υποχρεωμένη η κυβέρνηση να κάθεται στο ίδιο τραπέζι και να διαπραγματεύεται τον παραλογισμό τους!

Blogger Βασίλης Στεφανακίδης