Η ανάκαμψη θα έρθει μόνο με όρθιες και υγιείς επιχειρήσεις

του Βασίλη Στεφανακίδη

Πολλές εταιρείες είδαν την κρίση ως ευκαιρία και επανατοποθετήθηκαν με ρεαλισμό στη νέα αγορά, επενδύοντας με τη λογική ότι η κρίση δεν μπορεί να είναι παντοτινή

Αλλη μια δύσκολη από όλες τις απόψεις μνημονιακή χρονιά πέρασε. Φεύγοντας αφήνει πίσω της κι αυτή με τη σειρά της ακόμα περισσότερα συντρίμμια, θρυμματισμένα όνειρα και προσδοκίες, αλλά και πολλά νέα δράματα στην εύθραυστη κοινωνία μας.

Θεωρητικά η νέα

χρονιά που μπαίνει θα είναι και η τελευταία με μνημόνια, αφού τον Αύγουστο λήγει το τρέχον τρίτο μνημόνιο. Και λέμε θεωρητικά γιατί στην πράξη πολύ φοβάμαι ότι δεν θα αλλάξουν και πολλά πράγματα, καθώς ο στενός κορσές των δεσμεύσεων που μας έχει επιβληθεί δεν τελειώνει μαζί με το πρόγραμμα αλλά εκτείνεται σε βάθος πολλών ακόμα ετών. Δεσμεύσεις και μέτρα σκληρά που δεν αίρονται εύκολα όσο καλή διάθεση κι αν υπάρχει από την πλευρά των κυβερνώντων, όσο καλά κι αν πάνε η οικονομία και οι δείκτες.

Και αυτό το ξέρουμε όλοι και δεν μας αλλάζει εύκολα γνώμη η πολιτικάντικη αστήρικτη αισιοδοξία.

Η επιχειρηματική κοινότητα όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια έχει υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες και η ιδιωτική πρωτοβουλία όπως την είχαμε γνωρίσει μετράει χιλιάδες λουκέτα, πτωχεύσεις και αφανισμούς. Ακόμα και αυτές οι επιχειρήσεις που καταφέρνουν να επιβιώνουν μέσα στην αιωνιότητα της κρίσης, σίγουρα δεν έχουν καμιά σχέση με την προ κρίσης περίοδο. Ελάχιστες είναι αυτές που δεν συρρικνώθηκαν και δεν πέρασαν σε υφεσιακό κύκλο. Ακόμα λιγότερες εκείνες που μεγάλωσαν και αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια.

Το θετικό, όμως, είναι ότι δεν χάθηκαν όλες. Υπάρχουν αρκετές επιχειρήσεις που με σωστό management, πετυχημένες επιλογές και σωστή ανάγνωση της κρίσης προσαρμόστηκαν στα νέα δεδομένα, έκαναν συντήρηση δυνάμεων και προγραμμάτισαν το μέλλον τους για την επόμενη μέρα. Αρκετές επίσης είδαν την κρίση ως ευκαιρία και επανατοποθετήθηκαν με ρεαλισμό στη νέα αγορά, επενδύοντας με τη λογική ότι η κρίση δεν μπορεί να είναι παντοτινή.

Διδάχτηκαν από αυτή, ορθολογικοποίησαν τα κόστη τους, επένδυσαν στην ποιότητα και στα ανταγωνιστικά προϊόντα, εκμεταλλεύτηκαν προς όφελός τους τα λάθη του παρελθόντος, τότε που όλοι νομίζαμε ότι βρήκαμε τον μήνα που θρέφει τους έντεκα.

Πέραν, λοιπόν, από τις νεοφυείς επιχειρήσεις, τις λεγόμενες start ups, που εν τίνι μέτρω δίνουν το στίγμα της νέας εποχής, ή κάποιων άλλων απότοκων της κρίσης, όπως οι φούρνοι, τα καφέ κ.λπ., υπάρχουν ακόμα επιχειρήσεις με στέρεες βάσεις που θα είναι καταλύτες στο μέλλον.

Επιχειρήσεις με βαριά κληρονομιά και ιστορία, οι οποίες είναι έτοιμες για τα επόμενα βήματα της ανάπτυξης και των επενδύσεων μόλις οι γενικότερες συνθήκες το επιτρέψουν. Είναι αυτές που θα δώσουν το τέμπο και τον βηματισμό για καλύτερες μέρες τόσο στην επιχειρηματικότητα όσο και στην κοινωνία μέσω της αύξησης της απασχόλησης.

Στην παρούσα έκδοση, όπως κάθε χρόνο άλλωστε, επιχειρούμε έναν μικρό απολογισμό για τη χρονιά που πέρασε, με επιχειρήσεις-πυλώνες της οικονομίας, καθώς και να αφουγκραστούμε τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς και κυρίως τα σχέδιά τους για το αύριο. Σαφώς και η επιχειρηματικότητα δεν είναι μόνο αυτές οι επιχειρήσεις που παρουσιάζουμε στον εκ των πραγμάτων περιορισμένο χώρο μας. Είναι, όμως, από τους leaders της αγοράς και σηματωροί για τις χιλιάδες άλλες που αγωνίζονται να επιβιώσουν, να αναπτυχθούν και να προκόψουν μέσα στο φουρτουνιαμένο πέλαγος της πρωτόγνωρης οικονομικής καταιγίδας.

Στις επιχειρήσεις και την ιδιωτική πρωτοβουλία εναποθέτουμε όλοι τις ελπίδες μας για ανάκαμψη, ανάπτυξη, παραγωγή νέου πλούτου, επενδύσεις και δημιουργία θέσεων εργασίας που θα ανακόψουν τη φυγή προς το εξωτερικό του πιο δυναμικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας.

Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Αν οι κυβερνήσεις και το κράτος αφήσουν χώρο στην ιδιωτική πρωτοβουλία και σταματήσουν να τη στραγγαλίζουν, τότε ίσως υπάρχει ελπίδα για όνειρα και επιστροφή δυνητικά σε μια νέου τύπου κανονικότητα, έστω και σε πολύ χαμηλότερη βάση.