Η αδιαφορία που σκοτώνει

Η τραγωδία στο παράνομο λούνα πάρκ του Ελληνικού, ο θάνατος ενός παιδιού και ο σοβαρός τραυματισμός ενός ακόμα, μας ανάγκασε να ασχοληθούμε, να ψάξουμε, να ερευνήσουμε, να αποδώσουμε ευθύνες, δηλαδή μας ανάγκασε να δούμε την ολιγωρία και την εγκληματική αδιαφορία, όσων κατέχουν θέσεις εξουσίας. Ασκήθηκε σφοδρή κριτική στον δήμαρχο Χρήστο Κορτζίδη, όχι μονάχα επειδή άργησε να εμφανισθεί αλλά κυρίως γιατί επιχείρησε να αποποιηθεί των ευθυνών του. Αν δεν είχε συμβεί το μοιραίο γεγονός, ο κ. Κορτζίδης θα έδινε σήμερα τη μάχη για την επανεκλογή του και πιθανότατα, κανείς δεν θα ασχολιόταν με τα παράνομα λούνα παρκ, την επικινδυνότητά τους και τα όσα απαράδεκτα συνέβησαν και συμβαίνουν, υποθέτω, για τον τρόπο που αδειοδοτούνται, αν αδειοδοτούνται, αν ελέγχονται, αν διασφαλίζεται η ασφάλεια των παιδιών που πηγαίνουν εκεί για να διασκεδάσουν. Άλλες θα ήταν οι προεκλογικές προτεραιότητες των υποψηφίων της περιοχής και κάθε περιοχής. Η μάχη αφορά την ανάληψη της εξουσίας. Είτε πρόκειται για τους τοπικούς άρχοντες είτε πρόκειται για την κεντρική πολιτική σκηνή. Τι έδειξε η τραγωδία στο Ελληνικό; Κατ’ αρχήν έδειξε ότι όλη η χώρα είναι σχεδόν ένα ξέφραγο αμπέλι. Οι νόμοι υπάρχουν. Αλλά δεν τηρούνται. Η πολυνομία και ο κατακερματισμός των αρμοδιοτήτων ευνοεί εν τέλει τη μη τήρηση των νόμων. Είναι προφανές ότι ο κ. Κορτζίδης δεν σκέφτηκε ποτέ πως μπορεί να σκοτωθεί ένα παιδί και αποφάσισε ότι κάτι τέτοιο δεν τον ένοιαζε. Είναι προφανέστερο ότι αδιαφόρησε και ο ίδιος και φυσικά οι υπηρεσίες του Δήμου. Απλώς αδιαφόρησαν γιατί δεν ήταν στις προτεραιότητές τους. Όπως οι πολίτες, σκουπίζουμε σχολαστικά κάθε γωνιά του σπιτιού μας και μετά πετάμε τα σκουπίδια μας όπου βρούμε, έτσι κι ο δήμαρχος. Σίγουρα κάποια θέματα του δήμου θα τον απασχολούσαν ιδιαίτερα. Σε κάποια άλλα θα επέδειξε σχολαστική επιμέλεια. Και για άλλα, όπως το λούνα παρκ, αδιαφόρησε. Το ίδιο συμβαίνει και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Οι υπουργοί μας ασχολούνται επιμελώς και με ζήλο για τα «μεγάλα» για τις σπουδαίες μεταρρυθμίσεις, για τη σωτηρία της χώρας. Αυτά είναι οι προτεραιότητές τους. Για τα άλλα, τα μικρά, αδιαφορούν. Κι ας ταλαιπωρούνται οι πολίτες, ας συνθλίβονται από τα γρανάζια του κράτους, ας υποφέρουν από τις πολιτικές σωτηρίας. Στην πραγματικότητα οι πολιτικοί μας άρχοντες αδιαφορούν για τους πολίτες, τη ζωή και την καθημερινότητά τους. Δεν είναι αυτή η προτεραιότητά τους. Ενδιαφέρονται για την εκλογή τους, για τον βουλευτικό ή τον υπουργικό θώκο, για το βαθμό επιρροής τους στο κόμμα, για τη σχέση τους με τον αρχηγό, για τις τηλεοπτικές τους εμφανίσεις, την αναγνωρισιμότητά τους. Ο κ. Κορτζίδης, έδωσε μάχες για τη σωτηρία του Ελληνικού, σίγουρα θα φρόντισε τους κεντρικούς δρόμους του δήμου, σίγουρα θα έχει φροντισμένες τις κεντρικές πλατείες και σίγουρα ενδιαφέρεται για τα μεγάλα και προβεβλημένα ζητήματα του δήμου του. Αν το ενδιαφέρον αυτό έχει βάθος, είναι άλλο θέμα. Αν υπαγορεύεται από σκοπιμότητες, είναι επίσης άλλο και σκοτεινό θέμα. Καλός δήμαρχος θα ήταν αν ήξερε ποιοι δρόμοι του δήμου του έχουν λακούβες. Αν ήξερε σε ποιες γειτονιές δεν υπάρχουν κάδοι σκουπιδιών, αν γνώριζε πόσες λάμπες και σε ποιους δρόμους είναι καμένες, αν έστελνε τους υπαλλήλους του να ελέγχουν κάθε εβδομάδα όλες τις παιδικές χαρές, όλες τις σκουριασμένες κούνιες, όλες τις τσουλήθρες. Θα ήταν καλός δήμαρχος, αν παρακολουθούσε ποιοι μαγαζάτορες παρανομούν, καταπατούν πεζοδρόμια, πληρούν όλες τις προϋποθέσεις για να λειτουργούν. Και αν ήταν δίκαιος με όλους. Αν δεν έκανε τα στραβά μάτια σε κάποιους και αν δεν αδικούσε κάποιους άλλους. Στον μικρόκοσμο του δήμου, αυτή είναι η καθημερινότητα των πολιτών. Αντίστοιχα στην κεντρική πολιτική σκηνή, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, η γραφειοκρατία, η φορολογία, η πολεοδομία, η αστυνομία, η λειτουργία όλων αυτών συγκροτούν την περιβόητη καθημερινότητα που στραγγαλίζει τον πολίτη. Και ήρθε η εγκληματική αμέλεια και αδιαφορία των «υπευθύνων» ενός μεγάλου δήμου της Αττικής, να αναδείξει το διαρκές έγκλημα κατά των πολιτών. Συνέβη δε αυτή η τραγωδία σε προεκλογική περίοδο. Και πρέπει διπλά να μας προβληματίσει. Δεν άκουσα κανένα κόμμα, κανέναν υποψήφιο να μιλά για τη θέση του Έλληνα πολίτη στην χώρα και την Ευρώπη. Όλοι μιλούν για το καλό μας, για την ανάπτυξη, για τη μάχη σωτηρίας της οικονομίας, για το νόμισμα, για τα μνημόνια που δεν σκίζονται και για κείνα που διαγράφονται. Μιλούν για τον κίνδυνο της χρεοκοπίας εκφοβίζοντας τους πολίτες. Μιλούν για τη σταθερότητα, εκβιάζοντας τους πολίτες. Απουσιάζει ο σεβασμός, απουσιάζει η ταπεινότητα. Μια ξεδιάντροπη αδιαφορία κυριαρχεί που δεν κρύβεται πια πίσω από μεγαλόσχημες λέξεις και προεκλογικές ρητορικές. Εξ αιτίας της αδιαφορίας του κ. Κορτζίδη για τα επουσιώδη δευτερεύοντα ζητήματα του δήμου του, όπως η άδεια λειτουργίας και ο έλεγχος του λούνα παρκ, σκοτώθηκε ένα παιδί. Δεν μ’ ενδιαφέρει αν ο κ. Κορτζίδης υποστηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ ή αν υποστηριζόταν από άλλο κόμμα. Είναι βέβαιον ότι σαν τον Κορτζίδη υπάρχουν πολλοί δήμαρχοι, δεξιοί, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ ή ΚΚΕ. Είναι αδιάφορο ποιο κόμμα τους υποστηρίζει. Σημασία έχει πώς βλέπουν οι ίδιοι τον εαυτό τους ως τοπικοί άρχοντες. Και τι έκαναν ή τι σκοπεύουν να κάνουν. Δεν πιστεύω ότι ο κ. Κορτζίδης είναι ανάλγητος, όμως είμαι βέβαιη πως πολλοί στον δήμο θα σκέφτηκαν μόλις έμαθαν την τραγωδία «ήταν ανάγκη να γίνει τώρα αυτό, προεκλογικά;» Όταν κανείς αδιαφορεί για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτή η αδιαφορία του, πώς μπορεί να έχει τη γενναιότητα ανάληψης των ευθυνών του; Blogger Κλεοπάτρα Κοντονίκα