Γιατί μας θυμίζουν οι ξένοι τον ΓΑΠ; Από τις Κάννες στους κλακαδόρους

Από την πολιτική τραγωδία του Παπανδρέου στις Κάννες, μέχρι τους κλακαδόρους που κινητοποίησε σε πρόσφατη εμφάνιση του, πέρασαν 3 περίπου χρόνια.

Ο πρώην πρωθυπουργός, δυστυχώς, δεν θέλει να αποδεχθεί την πραγματικότητα η οποία είναι μια – όπως την φώναξε ένας από τους συγκεντρωμένους.

Ότι άφησε τις γερμανικές τράπεζες να ξεφορτωθούν

τα ελληνικά ομόλογα οδηγώντας μ αυτό τον τρόπο την χώρα σε αδυναμία
δανεισμού. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε. Η χώρα φορτώθηκε 110 δισ. ευρώ και τρεις περίεργους τύπους της Τρόικας.

Επιπλέον όλα όσα υποστηρίζει είναι επίσης μια άρνηση της πραγματικότητας. Αρκετοί, ακόμη και ο Σύριζα έβαλαν πρόσφατα ως θέμα ακόμη και την εκτροπή ενός δημοκρατικά εκλεγμένου πρωθυπουργού.

Τω όντι. Αλλά, μήπως τα περί δημοκρατίας ηχούν υποκριτικά όταν έχεις οδηγήσει στην υπογραφή για το Μνημόνιο και χαιρετίζεις από το Καστελόριζο;

Δηλαδή, που την είχε ξεχάσει την δημοκρατία όταν ανέφερε τα περί χρεοκοπίας ή αποκαλούσε διεφθαρμένους τους Έλληνες – αρκετοί από τους οποίους τον είχαν εκλέξει; Ο περί ου ο λόγος, όμως, συνεχίζει απτόητος και υποστηρίζει και διάφορα ακατάληπτα τα οποία επίσης είναι μια άρνηση πραγματικότητας.

Όλα αυτά προέρχονται από μια ιδιοκτησιακή λογική της χώρας, του κόμματος κλπ που όριζε επί δεκαετίες μια οικογένεια.
Τώρα είναι κάπως διαφορετικά: Ξένα ΜΜΕ περισσότερο– και όχι ελληνικά - αναφέρονται πολλές φορές σ αυτόν με ταπεινωτικό τρόπο για τα όσα διαδραματίστηκαν. Προφανώς, κάποιοι έχουν ενοχληθεί περισσότερο.

Δεν θα θυμούνται, ίσως, τις ανεπανάληπτες στιγμές όταν τοποθετούσε την λαμπάδα με το πλαστικό στο μανουάλι το Πάσχα. Εμείς, ως Έλληνες κρατάμε και τις κακές και τις καλές του στιγμές, και τον αγνοούμε.- Διότι ως γνωστόν ο θεός συγχωρεί.

Μέχρι εκεί, όμως. Όταν αρχίζουν οι κλακαδόροι, οι αβανταδόροι συγγραφείς, οι ίντριγκες, τότε η επιστροφή που ισχυρίζονται κάποιοι θυμίζει μια κωμωδία.

Το έργο της εξουσίας με τους προσωπικούς κλακαδόρους τελείωσε κι αυτό, αν και στην Ελλάδα οι κλακαδόροι δεν τελειώνουν ποτέ καθώς προσέρχονται αυθορμήτως, όπως και όσοι “καρφώνουν” τους άλλους.

Οι ξένοι, όμως, μας τσιγκλάνε, μας θυμίζουν τον Παπανδρέου λες και ξέρουν την συνέχεια του έργου.

Blogger Δημήτρης Παφίλας