Γιατί η τρόικα μηδενίζει το κοντέρ

Είναι σαφές πλέον ότι η τρόικα ανεβάζει την πίεση με στόχο να ξεκαθαρίσει προς κάθε κατεύθυνση του πολιτικού τόξου ότι δεν πρόκειται να κάνει πίσω στις απαιτήσεις της για σκληρά μέτρα, είτε πρόκειται για το Ασφαλιστικό, είτε για το Εργασιακό, είτε ακόμη και για τα μεγέθη του Προϋπολογισμού.

Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι ακόμα κι αν οι εταίροι αποφασίσουν να δώσουν μια μικρή παράταση για την εφαρμογή ορισμένων μέτρων, θα επιμείνουν στο να διασφαλιστεί ένα δεσμευτικό πλαίσιο για να υλοποιούνται οι αποκαλούμενες «μεταρρυθμίσεις»

Οι εταίροι βλέπουν ότι οι πιθανότητες κυβερνητικής αλλαγής είναι υπαρκτές και σπεύδουν να δηλώσουν από τώρα ανυποχώρητοι. Οχι μόνο αυτό, αλλά αμφισβητούν πλέον και την προοπτική ελάφρυνσης του χρέους, καθώς αρκετοί αξιωματούχοι, με τελευταίο τον Μάριο Ντράγκι, δηλώνουν ότι το χρέος είναι βιώσιμο και η αναδιάρθρωση περιττή. Και τούτο παρόλο που είχαν δεσμευτεί από τον Νοέμβριο του 2012 ότι θα ελάφρυναν το χρέος εφόσον η Ελλάδα πετύχαινε τους στόχους - όπως και έκανε.

Με λίγα λόγια, ύστερα από τεσσεράμισι χρόνια μνημονίου και παρά τις θυσίες της κοινωνίας αλλά και την κάλυψη των δημοσιονομικών δεσμεύσεων, οι εταίροι μηδενίζουν το κοντέρ για να μην αφήσουν ούτε σπιθαμή για υποχωρήσεις, ιδιαίτερα στην περίπτωση που βρεθούν απέναντι σε μια νέα κυβέρνηση με φρέσκια εντολή για αλλαγές και δεσμεύσεις για σκληρή διαπραγμάτευση.

Η στάση της τρόικας εμμέσως δείχνει ότι οι εταίροι ετοιμάζονται για σκληρή αντιπαράθεση εφόσον μια νέα κυβέρνηση επιχειρήσει να ανατρέψει εκ βάθρων το γενικό πλαίσιο που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια.

Η τακτική αυτή από την πλευρά τους έχει ήδη πολιτικές συνέπειες στο εσωτερικό της χώρας μας.

Η κυβέρνηση είδε τον βασικό πολιτικό σχεδιασμό της να ανατρέπεται από την άκαμπτη στάση της τρόικας. Αρχικά περίμενε μια συμφωνία-όλα σε ένα, που θα περιελάμβανε και ελάφρυνση του χρέους και την οποία σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει ως κίνητρο για να ψηφίσουν οι βουλευτές Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αντί γι’ αυτό βρέθηκε να αγωνιά για την επιστροφή της τρόικας, με τους Ευρωπαίους να απειλούν ότι, εάν δεν κλείσει συμφωνία, η χώρα θα μείνει στον αέρα από το νέο έτος και θα αναγκαστεί να παρατείνει το μνημόνιο.

Δεν αποκλείεται, βέβαια, η όλη υπόθεση να έχει και τα στοιχεία του κλασικού θεάτρου που παίζεται τα τελευταία χρόνια με την τρόικα, όπου στόχος είναι να κατεβαίνει ο πήχης των προσδοκιών της κοινής γνώμης ώστε η κατάληξη να παρουσιάζεται ως η καλύτερη δυνατή λύση που αποτρέπει τα χειρότερα.

Αλλά και στην αξιωματική αντιπολίτευση φαίνεται ότι πυροδοτούνται διεργασίες. Από την πλευρά των μετριοπαθών ακούστηκαν φωνές για συνάντηση Σαμαρά - Τσίπρα και για συμφωνία-πακέτο στην εκλογή Προέδρου και την ημερομηνία των εκλογών.

Είναι γεγονός ότι η επίσημη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ είναι σε ευρωπαϊκή κατεύθυνση, με σκληρή διαπραγμάτευση αλλά χωρίς μονομερείς ενέργειες. Οι τελευταίες, άλλωστε, δεν είναι εφικτές στο σύστημα της Ευρωζώνης. Και αυτό το γνωρίζουν καλά στην αξιωματική αντιπολίτευση.

Η συναίνεση όμως με την κυβέρνηση σε ουσιαστικά ζητήματα δεν φαίνεται εφικτή για τον ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον προεκλογικά, δεδομένου ότι, εάν κάνει κάτι τέτοιο, θα αρχίσει να υφίσταται σημαντικό πολιτικό κόστος, χωρίς να έχει εισπράξει τα εκλογικά οφέλη που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις.

Γι’ αυτό και προβάλλεται η θέση υπέρ των πρόωρων εκλογών ως προϋπόθεση για συναίνεση στο προεδρικό.

Είναι ένα μήνυμα διάθεσης για συνεννόηση στα βασικά, το οποίο πιθανώς απευθύνεται και προς τα έξω.

Οπως η τρόικα τα λέει στην κυβέρνηση για να τα ακούει η αντιπολίτευση, έτσι και η αντιπολίτευση τα λέει στην κυβέρνηση για να τα ακούνε οι εταίροι.