Φοβού τους δανειστές και δώρα φέροντας

Κάθε λίγες ημέρες κάποια πληροφορία έρχεται στο προσκήνιο η οποία συντονίζεται με το κλίμα αισιοδοξίας που καλλιεργείται τελευταία.

Πιο πρόσφατο το δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού “Ντερ Σπίγκελ” που αναφέρει ότι η πρόθεση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών είναι να αναληφθούν πρωτοβουλίες ενίσχυσης της ανάπτυξης στην Ελλάδα σε διμερες επίπεδο, από τη Γερμανία προς την Ελλάδα. Επιπλέον, το δημοσίευμα αναφέρεται και σε μια στροφή της γερμανικής κυβέρνησης,

Κατ΄αρχήν έχουμε πλέον χάσει το μέτρημα των δηλώσεων και υποσχέσεων για “επενδυτική έφοδο” των Γερμανών στην Ελλάδα που έχουν γίνει κατά καιρούς.

Πέρα από αυτό, όμως, η υποτιθέμενη “στροφή” της Γερμανίας, η οποία σύμφωνα με το κλίμα που καλλιεργείται τους τελευταίους μήνες θα “φανεί” αμέσως μετά τις εκλογές στη χώρα αυτή, σηκώνει πολλή συζήτηση. Ακόμα και εάν τελικά πραγματοποιηθεί, ποιας έκτασης θα είναι και σε ποιο βαθμό μπορεί να συμβάλλει σε αλλαγή της εικόνας στην Ελλάδα;

Σε επίπεδο εσωτερικής πολιτικής διαχείρισης, φαίνεται ότι το κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών της κυρίας Άνγκελας Μέρκελ και του κυρίου Σόιμπλε, αρχίζει να ξεδιπλώνει μια νέα ρητορεία, η οποία έχει στόχο να πείσει πλέον το “μέσο Γερμανό” ότι η Ευρώπη είναι προς το δικό του συμφέρον του και ότι η Γερμανία χωρίς την Ευρώπη και το ευρώ δεν μπορεί να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητα και την οικονομική ισχύ της.

Θα επιχειρήσουν δηλαδή να αντιστρέψουν την εικόνα που καλλιέργησαν μέχρι σήμερα, εκείνη των “σπάταλων Νοτίων, τους οποίους οι ενάρετοι και οικονομικά επιτυχηγμένοι Γερμανοί είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν”. Στο νέο παιχνίδι επικοινωνίας, θα παρουσιάσουν την Γερμανίδα καγκελάριο ως ηγέτιδα ευρωπαϊκού βεληνεκούς και θα επιδιώξουν να πείσουν το μέσο ψηφοφόρο ότι “περισσότερη Ευρώπη” είναι προς το συμφέρον του.

Όμως πέρα από τις εντυπώσεις και την πολιτική προπαγάνδα, μένει να δούμε τι θα γίνει επί της ουσίας.

Διότι και στην περίπτωση που Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες συγκροτήσουν κυβέρνηση συνεργασίας (το λεγόμενο “μεγάλο συνασπισμό”) δύσκολα μπορεί να φανταστεί κάποιος ότι η τελευταία θα ανατρέψει δραστικά την πολιτική η οποία, εν τέλει, εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας τους και επηρεάζεται πολύ από το βιομηχανικό και το τραπεζικό λόμπι.

Ο βασικός σχεδιασμός της γερμανικής ελίτ βλέπει ηγεμονικό ρόλο για τη χώρα του στην Ευρώπη και την ευρωπαϊκή περιφέρεια να μεταβάλλεται σε ζώνη χαμηλού κόστους.

Οι προσανατολισμοί αυτοί είναι στρατηγικοί και όχι ευκαιριακοί και δεν αλλάζουν με ένα εκλογικό

αποτέλεσμα.