Επιχειρήσεις-φάροι μέσα στον ζόφο της κρίσης

Γι' αυτές η ανάπτυξη δεν έρχεται πατώντας κουμπιά ή με μαγικά ραβδιά όπως πιστεύουν στην κυβέρνηση, αλλά με σκληρή δουλειά και όραμα

Τελικά, τώρα που κατακάθεται ο κουρνιαχτός από το τελευταίο Eurogroup, η επίγευση που μένει είναι ότι απλώς γλιτώσαμε τα χειρότερα και δεν θα ξαναζήσουμε το sequel του καλοκαιριού του 2015. Ούτε χρέος, ούτε QE, ούτε μεγάλη δόση για να περισσέψει κάτι και για τις επιχειρήσεις-προμηθευτές του Δημοσίου. Να πέσει δηλαδή χρήμα στην

αγορά, την ώρα μάλιστα που ο λογαριασμός του κακοπληρωτή Δημοσίου συνεχώς ανεβαίνει.

Ετσι, τα capital controls τα παντρευτήκαμε, οι κάνουλες της τραπεζικής χρηματοδότησης στην πραγματική οικονομία στέρεψαν και οι επιχειρήσεις μετατράπηκαν κυριολεκτικά σε survivors μέσα στη ζούγκλα της κρίσης.

Τα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια καταγγέλλονται κατά ριπάς, τα λουκέτα δεν αποτελούν πια είδηση, όσο για τις επενδύσεις, που είναι θεωρητικώς το μέγα ζητούμενο ακόμα και από μια κυβέρνηση αλλεργική στους επενδυτές και τα κεφάλαιά τους, τις ακούμε μεν αλλά δεν τις βλέπουμε ούτε με το κιάλι. Αλλωστε, αν βγάλουμε τις εθνικές μας παρωπίδες, θα κατανοήσουμε εύκολα γιατί οι ξένοι αποφεύγουν και δεν ασχολούνται με την Ελλάδα. Πολιτική αστάθεια, εχθρική κυβέρνηση, βαρύτατη φορολογία, μοναδική πολυνομία που διαρκώς εμπλουτίζεται και εχθρεύεται το επιχειρηματικό κέρδος, δικαιοσύνη με ρυθμούς αραμπά όπου για να τελεσιδικήσει μια υπόθεση απαιτείται τουλάχιστον μια 10ετία, αφθονία «ευαίσθητων» ακτιβιστών, οικολόγων, ενεργών πολιτών κ.λπ. που μπλοκάρουν στο ΣτΕ κάθε επενδυτική προσπάθεια αναπαράγοντας συνεχώς την εθνική μας μιζέρια.

Η ανεργία ακλόνητη στο υψηλότερο βάθρο, οι νέοι μας επιστήμονες να αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό και η μόνη σταθερά ο αντιπαραγωγικός, αναποτελεσματικός και γραφειοκρατικός δημόσιος τομέας που συνεχίζει να διογκώνεται παρότι -ας μην το ξεχνάμε- είναι η βασική αιτία της πολυετούς κρίσης που βιώνουμε. Πολιτικοί και κόμματα που βόλευαν και βολεύονταν για 40 χρόνια με την πελατεία τους, στη λογική «με ψηφίζεις, σε διορίζω».

Κι όμως, μέσα σε αυτή τη ζοφερή εικόνα υπάρχουν ακόμα επιχειρήσεις που όχι απλώς επιβιώνουν, αλλά κάνουν και την κρίση ευκαιρία. Και αν η χώρα με κάποιον μαγικό τρόπο επέστρεφε σε μια στοιχειώδη κανονικότητα, αυτές θα μεγαλουργούσαν.

Επιχειρήσεις που επιμένουν κόντρα σε θεούς και δαίμονες να ψηφίζουν δαγκωτό Ελλάδα όχι γιατί δεν έχουν άλλες επιλογές, αλλά επειδή πιστεύουν βαθιά στις δυνατότητες και στο δυναμικό αυτής της χώρας. Επιχειρήσεις και επιχειρηματίες με ανοιχτούς ορίζοντες που δεν διστάζουν να ρισκάρουν, να επενδύουν και να περιμένουν πανέτοιμοι την επόμενη μέρα, αν και με τις άοκνες προσπάθειες της παρούσας κυβέρνησης όλο και μετατίθεται για αργότερα.

Επιχειρήσεις που, παρ' όλες τις δυσκολίες, επενδύουν στους ανθρώπους τους, στις νέες τεχνολογίες, γίνονται ανταγωνιστικές και δίνουν καθημερινές μάχες για επέκταση εκτός συνόρων για να προσθέσουν υπεραξία και πλούτο στο ΑΕΠ της χώρας.

Γι' αυτές η ανάπτυξη δεν έρχεται πατώντας κουμπιά ή με μαγικά ραβδιά όπως πιστεύουν στην κυβέρνηση, αλλά με σκληρή δουλειά και όραμα.

Και όσο και αν η περιρρέουσα ατμόσφαιρα παραμένει μαύρη για το επιχειρείν, αυτές οι επιχειρήσεις μάς γεμίζουν αισιοδοξία ότι δεν χάθηκαν όλα. Υπάρχει ακόμα ελπίδα. Αρκεί το επίσημο κράτος και η εκτελεστική εξουσία να τις αφήσουν ελεύθερες και να μην τους δημιουργούν συνεχώς προσκόμματα με τις ιδεοληψίες τους. Αρκεί να αποδεχθούν επιτέλους ότι το κέρδος για την οιαδήποτε επιχείρηση δεν είναι έγκλημα καθοσιώσεως, αλλά απόλυτα θεμιτός στόχος. Αν τους προσφέρουν ένα υγιές επιχειρηματικό περιβάλλον, αυτές θα βρουν τον δρόμο προς την επιτυχία.

Διότι όπως οι πολιτικοί είναι μετρ στο να βρίσκουν «παράθυρα» για διορισμούς, έτσι και οι επιχειρηματίες θα βρουν τρόπους να αναπτυχθούν και να διαπρέψουν όχι μόνο στο εσωτερικό, αλλά και στον οξύ διεθνή ανταγωνισμό.

Στην παρούσα έκδοση συμπεριλάβαμε λίγες μόνο από τις εκατοντάδες επιχειρήσεις που διακρίνονται για τον δυναμισμό και την αντοχή τους στα δύσκολα. Είναι οι πρωταγωνιστές του σήμερα και του αύριο και μπορούν να αποτελέσουν τα θεμέλια για τη μεταμνημονιακή εποχή, όσο κι αν αυτή φαντάζει σήμερα μια πολύ μακρινή υπόθεση.

Keywords
Τυχαία Θέματα