Εμάς γιατί μας τιμωρεί η Δημοκρατία;

Μπορεί τα γεγονότα με τους Χρυσαυγίτες να μονοπώλησαν το ενδιαφέρον και να τόνωσαν τις δημοκρατικές ευαισθησίες της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων, εντούτοις το θέμα αυτό επ’ ουδενί σκέπασε τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει καθημερινά ο πολίτης αυτής της χώρας.

Προβλήματα που όχι απλώς δεν μπορούν να περάσουν στη λήθη, αλλά τουναντίον μέρα με τη μέρα οξύνονται και διογκώνονται σε τέτοιον βαθμό που κανένα άλλο θέμα δεν μπορεί να απαλύνει την απόγνωση του κόσμου, γιατί απλά η μεγαλύτερη πληγή του Νεοέλληνα είναι τα μνημόνια και τα συνεπακόλουθα μέτρα που καταστρέφουν ζωές.

Καλή

η δημοκρατία και οι «νίκες» της εναντίον αυτών που την επιβουλεύονται, όμως όσο αυτή δεν μπορεί να χορτάσει με ψωμί τους πολίτες και να τους δώσει δουλειές ή να τους ξαλαφρώσει από τις υποχρεώσεις, τόσο θα αυξάνονται οι αμφισβητίες με κάθε τρόπο.

Καλή η Ευρώπη και το ευρώ, αλλά όταν δεν το βλέπει κανείς στην τσέπη του είναι δώρον άδωρον. Οπως περιστασιακά θα είναι η ευφορία από την προφυλάκιση μερικών από τους ναζιστές εγκληματίες της Χρυσής Αυγής και τα όποια δημοσκοπικά οφέλη για την κυβέρνηση αν δεν αλλάξει πορεία και δεν σηκώσει ανάστημα στην τρόικα και στους δανειστές.

Τα δε επιτεύγματα του προγράμματος που επικαλούνται σε καμιά περίπτωση δεν αποτελούν εγγύηση ή -έστω- ένδειξη ότι το πρόγραμμα είναι επιτυχές.

Το περίφημο πλεόνασμα, για παράδειγμα, που είναι και η βασική προϋπόθεση των δανειστών για να συνεχίσουν να μας στηρίζουν, είδαμε να καταρρέει στον πρώτο έλεγχο της τρόικας καθώς τα 2-3 δισ. ξαφνικά εξατμίστηκαν και απέμειναν λιγότερα από... 100 εκατ.

Και έρχεται τώρα η κυβέρνηση με αφελή τρικάκια να το αυξήσει, στο πλαίσιο του Προϋπολογισμού, στα 300 εκατ. ευρώ. Πώς κάνει αυτό το μαγικό; Μα καθυστερώντας να επιστρέψει στους δικαιούχους τους φόρους από την εκκαθάριση των φορολογικών δηλώσεων και μεταθέτοντας αυτή την υποχρέωση για το 2014!

Την ίδια ώρα τα ασφαλιστικά ταμεία μετράνε μήνες μέχρι να φτάσουν σε στάση πληρωμών, ενώ κοντοζυγώνει ένας νέος κύκλος περικοπών στις συντάξεις έτσι ώστε να βουλγαροποιηθεί πλήρως ο Ελληνας, αλλά ταυτόχρονα να ζει και σε μια χώρα όπου το κόστος ζωής προσιδιάζει με αυτό της Ελβετίας.

Και τι πρωτοπεί κανείς για τις φορολογικές υποχρεώσεις που συσσωρεύονται καθημερινά στις πλάτες του υπερήφανου Νοτιοευρωπαίου και στις οποίες δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί το 45% των φορολογουμένων.

Ακόμα κι αυτοί που μέχρι πριν από μερικά χρόνια ήταν υπόδειγμα συνέπειας στις υποχρεώσεις τους, καθώς ως καλοί νοικοκύρηδες πρώτα έβαζαν στην άκρη χρήματα για τους λογαριασμούς και τους φόρους και με ό,τι απέμενε ζούσαν και ξόδευαν. Οταν προστίθενται κι αυτοί στον μακρύ κατάλογο αυτών που λένε «ως εδώ, δεν έχω, δεν πληρώνω», θα περίμενε κανείς το κράτος (αυτό τέλος πάντων που κατ’ ευφημισμόν λέγεται ακόμα έτσι) να αλλάξει ρότα και η κυβέρνηση να διαμηνύσει στους δανειστές ότι ως εδώ και μη παρέκει! Τους ξεζουμίσαμε όσο δεν πάει άλλο, αδυνατούμε να συνεχίσουμε, κάντε ό,τι καταλαβαίνετε. Ομως όχι. Κάποιοι νοσηροί και ανάλγητοι εγκέφαλοι σπεύδουν να νομοθετήσουν τρόπο συμψηφισμού των χρεών προς την Εφορία με δωρεές ακινήτων προς το κράτος!

Μετά ταύτα, πόσο άραγε μπορεί να κρατήσει η «χαρά» από τη «νίκη» της δημοκρατίας έναντι των νεοναζιστών; Πόσο μπορεί να κρατήσει η πίστη και η εμπιστοσύνη στους θεσμούς και τους νόμους; Πολλώ δε μάλλον όταν πρόκειται για νόμους και διατάξεις που έχουν ψηφιστεί καθ’ υπαγόρευσιν της τρόικας και με το πιστόλι στον κρόταφο των εθνικών μας αντιπροσώπων και την απειλή για τα χειρότερα αν δεν το πράξουν;

Οσο λοιπόν δεν αλλάζει αυτή η κατάσταση, ακόμα κι αν φυλακιστούν και οι 450.000 ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, και πάλι η δημοκρατία μας δεν θα μπορεί να αισθάνεται ασφαλής! Γιατί απλούστατα η φύση απεχθάνεται τα κενά.

Blogger Βασίλης Στεφανακίδης