Ελληνικό Στόρι: Μια από τα ίδια;

Είναι η χώρα ξέφραγο αμπέλι; Η όλη προσπάθεια της σημερινής κυβέρνησης δεν δείχνει τουλάχιστον κάτι τέτοιο. Ομως, αν νομίζουμε ότι είναι πρωτόγνωρες οι σημερινές συνθήκες, μάλλον κάνουμε λάθος.

Η δυναμική των πραγμάτων έδειξε τα δόντια της την εβδομάδα που πέρασε για μια ακόμα φορά σε όσους επιμένουν να μη θέλουν να γίνουν κοινωνοί του τρόπου λειτουργίας της σύγχρονης οικονομίας και επιμένουν να λανσάρουν το ίδιο ποίημα που κατά βάθος δεν έχει λύσεις, ενώ την ίδια ώρα η Κούβα ρίχνει τη φορολογία και απελευθερώνει τις αγορές της.

Τα πειράματα της Αργεντινής και της Βενεζουέλας είναι

η μια όψη της κλεψύδρας για τους φανατικούς αυτής της τάσης. Η θεραπεία-σοκ που έρχεται για τους Ουκρανούς θα είναι η άλλη, μετά και τις «μακάβριες» δηλώσεις Σόιμπλε για το μοντέλο της Ελλάδας.

Ποια είναι όμως η μέση οδός; Είναι αλήθεια ότι μέχρι τώρα η κυβέρνηση δεν σκοράρει στις επενδύσεις. Προκάλεσε όμως έκπληξη σε όσους παρακολουθούν αυτά που αναλύουν οι ξένοι ο υπολογισμός του S&P ότι η οικονομία θα βρει φέτος 3 δισ. ευρώ από αποκρατικοποιήσεις.

Και γίνεται κατανοητό ότι οι πιστωτές-εταίροι πιέζουν προς μια κατεύθυνση. Εκείνο που δεν είναι κατανοητό είναι αν ο κύριος Εμίρης μετά την πλήρη ανυπαρξία του ΤΑΙΠΕΔ επί έναν χρόνο ανησυχεί τόσο πολύ να εγγράψει τα 915 εκατ. ευρώ της προσφοράς της Lamda για το Ελληνικό, μήπως και κλείσει το 1 δισ. ευρώ από τα 3 έστω λογιστικά.

Πρόκειται για ένα λογιστικό τρικ φυσικά, αφού με την μπροστάνζα των 300 εκατ. ευρώ ο όμιλος Λάτση αποκτά αριστοτεχνικά την option να διαχειρίζεται ένα τεράστιο project εσαεί! Γιατί, κατά τον τρόπο αυτό, μπορεί να βρει πάσης φύσεως χρηματοδότηση, να προχωρήσει σε joint ventures και να προπωλήσει τμήματα του project, όπως κάνουν οι μεγάλες εταιρίες real estate παγκοσμίως. Εχει εξάλλου αποδείξει την επενδυτική του ροπή στα ελληνικά πράγματα στην περίπτωση της συγχώνευσης που έμεινε στην ιστορία: αυτήν μεταξύ Πετρόλα και ΕΛ.ΠΕ.

Αυτά όμως συμβαίνουν σε μια χώρα όπου η οικονομική κρίση παρουσιάζει ομόλογα στοιχεία με εκείνα που ελάμβαναν χώρα 90 χρόνια πριν. Και τότε το τραπεζικό σύστημα βάδιζε προς ανακεφαλαιοποίηση, τα έντοκα επιμηκύνονταν, αλλά και η ελληνική οικονομία επέστρεφε στις αγορές, καλή ώρα το 1928, οπότε και η Τράπεζα της Ελλάδος δημιουργούνταν.

Στην ταραγμένη εκείνη περίοδο όμως, όπου για μια ακόμα φορά η χώρα εναγωνίως προσπαθούσε να επανασυνάψει δανειακές συμβάσεις στις αγορές του Λονδίνου, έκαναν την εμφάνισή τους συμβάσεις παραχώρησης όπως της Traction Power για την ηλεκτροδότηση, που έμειναν γνωστές για το αποικιοκρατικό τους περιεχόμενο.

Και τώρα, εκτός των άλλων, έχουμε μπροστά την πώληση της μικρής ΔΕΗ και τόσα άλλα! Το αξιοσημείωτο μάλιστα, είναι ότι στην περίπτωση της σύμβασης της ΟΥΛΕΝ για την ύδρευση τη χρηματοδότηση, αντί της Εθνικής Τράπεζας, που έπαιζε πάντα καίριο ρόλο στα πράγματα, ανέλαβε η Τράπεζα Αθηνών. Το κουφάρι της τότε ισχυρής Τράπεζας Αθηνών έμελλε 70 περίπου χρόνια αργότερα να εξαγοράσει ο όμιλος Λάτση για να το χρησιμοποιήσει ως όχημα για τη δημιουργία της Εurobank!

Ο μακαρίτης Νίκος Παπάζογλου είχε πει κάποτε «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν». Ας ελπίσουμε ότι το Ελληνικό Στόρι δεν θα είναι μια από τα ίδια.

Blogger Παναγιώτης Μπουσμπουρέλης