Εισφορές: Ο πρόχειρος σχεδιασμός θα κοστίσει ακριβά

Η αύξηση των εργοδοτικών εισφορών αναδεικνύεται και θα αναδειχθεί σε έναν βρόγχο που ενδέχεται να αποκτήσει μεγάλο πολιτικό κόστος για μια κυβέρνηση που έχει εκλεγεί με προμετωπίδα τα συμφέροντα των εργαζομένων και των μικρομεσαίων.

Και αυτό γιατί όπως λέγεται στην πιάτσα οι επιχειρηματίες θα μετακυλήσουν τις εισφορές του 13,5% στις αμοιβές των συνεργατών - εργαζομένων, όσον αφορά τα μπλοκάκια, μειώνοντας τις διαθέσιμες αμοιβές είτε ακόμα μπορεί και να "κόψουν" κάποιες συνεργασίες.

Δεν θα είχαμε μπλοκάκια, αν επρόκειτο να επωμισθούμε το πλήρες μισθολογικό κόστος,

λένε στην αγορά, προειδοποιώντας ότι με το νέο σχεδιασμό τα μπλοκάκια χάνουν τα πλεονεκτήματα της ευέλικτης εργασίας.

Και όταν σε κυβερνητικό επίπεδο διατυπώνονται προτάσεις θα πρέπει να συνυπολογίζουν τις επιπτώσεις στην αγορά και όχι για να διορθώσουν μια αρχική εξαγγελία να δημιουργούν αντικίνητρα στην απασχόληση.

Όσον αφορά το τι θα γίνει με τους μικρομεσαίους εκεί το πράγμα είναι ακόμα πιο σύνθετο γιατί οι επαγγελματίες δεν μπορούν να δώσουν αυξημένες εισφορές και μάλιστα στον βαθμό, που καλούνται, σύμφωνα με το αρχικό τουλάχιστον σχέδιο. Τουλάχιστον με τις σημερινές συνθήκες. Διαπιστώνεται επίσης ότι σοβαρά τεχνοκρατικά στελέχη του κυβερνητικού μηχανισμού παίρνουν αποστάσεις από όλο αυτόν σχεδιασμό,γνωρίζοντας το βάθος των υπαρχόντων προβλημάτων

Είναι βέβαιο ότι το ασφαλιστικό δεν έχει μαγικές λύσεις,όμως επί της ουσίας αυτό το σχέδιο που έχει δει το φως της δημοσιότητας θα έχει πάρα πολλές παρενέργειες και δεν είναι εύκολο να μαζευτεί.

Ολα αυτά θα είχαν νόημα αν η οικονομία έτρεχε και υπήρχε ρευστότητα στο σύστημα. Με τις σημερινές αδυναμίες, είναι προφανές ότι οι επιπτώσεις μπορεί να έχουν δυσμενές πρόσημο για τον χώρο της εργασίας, ανεξάρτητα με τι δεσμεύεται ένα βασικό μέρος της εργοδοσίας.

Ασφαλώς και τα πολιτικά διλήμματα καθώς και το κοινωνικό κόστος είναι μεγάλα για το κυβερνόν κόμμα. Αλλά για αυτό κλήθηκε να κυβερνήσει. Την ίδα ώρα έχει πολύ μεγάλη σημασία η στάση και θέση της νέας ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας, από την οποία η αγορά έχει μεγάλες προσδοκίες.

Τέλος η αντιμετώπιση των θεσμών είναι αυτή που θα κρίνει την κατάληξη του νομοσχεδίου για αυτό ας μην λογαριάζουμε χωρίς τον ξενοδόχο. Το μήνυμα όμως είναι ότι όσο καθυστερούν οι εξελίξεις και εν προκειμένω η αξιολόγηση ,τόσο η οικονομία θα καθυστερήσει να ανακάμψει και οι εργαζόμενοι ενδέχεται να βρεθούν απέναντι σε μειώσεις αποδοχών αλλά και δυσμενέστερες εξελίξεις.

Είναι προφανές ότι εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν αλλά χρειάζεται πιο ολοκληρωμένος σχεδιασμός που να μας λέει ποιο είναι το πλάνο για δέκα χρόνια μπροστά. Τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει. Για όλους τους λόγους αυτούς ο σημερινός σχεδιασμός μπορεί να εξελιχθεί σε ένα άνευ προηγουμένου πρόβλημα με μεγάλο κόστος για τον κυβερνητικό προγραμματισμό.