Είναι ικανοί να ονοματοδοτήσουν το Μνημόνιο με τον νικητή του Survivor

Είναι, αναμφισβήτητα, στη... φύση των κυβερνήσεων να στήνουν παράτες, να οργανώνουν φιέστες και να κόβουν κορδέλες εγκαινίων για έργα που μόλις άρχισαν ή που μόλις παραδόθηκαν. Από τον «πειρασμό» αυτό, στη χώρα μας τουλάχιστον, δεν έχει ξεφύγει καμία κυβέρνηση: είτε ήταν λαοπρόβλητη είτε δικτατορική, είτε βρισκόταν στα «πάνω» της είτε είχε μπει στη φάση της αποδρομής.

Από την εποχή που στα «Επίκαιρα», τα οποία μεταδίδονταν στις κινηματογραφικές αίθουσες, δεν έλειπαν ποτέ σκηνές με το... εμβληματικό μυστρί του Παττακού έως την περίοδο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες

του 2004 που οι νεόκοποι, τότε, κυβερνώντες εγκαινίαζαν σχεδόν κάθε μέρα και ένα καινούργιο έργο, μικρή σημασία δινόταν ποιος το εμπνεύστηκε, ποιος το σχεδίασε, ποιος το ξεκίνησε και ποιος το ολοκλήρωσε.

Ο άτυπος, ωστόσο, κανόνας, που ίσχυε σχεδόν αδιαλείπτως επί πολλές δεκαετίες, επέβαλε η τελετή των εγκαινίων να συνοδεύεται με την οριστική παράδοση του έργου στη χρήση των πολιτών. Άλλωστε, ακόμη και στη δημοφιλέστατη ταινία του παλαιού ελληνικού κινηματογράφου με τον τίτλο «Υπάρχει και φιλότιμο» (που γυρίστηκε το πολιτικά ταραγμένο 1965), ο... θρυλικός πρωταγωνιστής της Ανδρέας Μαυρογιαλούρος ταξίδευε προς την εκλογική του περιφέρεια με μιλήσει για το προσφάτως αποπερατωθέν νέο μαιευτήριο της περιοχής.

Οι σημερινοί κυβερνώντες, όμως, φαίνεται ότι δεν διαθέτουν ούτε ίχνος από το φιλότιμο του κινηματογραφικού Μαυρογιαλούρου που έπλασε ο Αλέκος Σακελάριος. Γι΄ αυτό και δεν περιορίζονται μόνον στην οικειοποίηση έργων τα οποία άλλοι σχεδίασαν, προώθησαν και για διάφορους λόγους δεν κατάφεραν να αποπερατώσουν. Πηγαίνουν ένα βήμα παραπέρα, οργανώνοντας φιέστες για έργα τα οποία δεν έχουν ολοκληρωθεί και στην πραγματικότητα, παρά τα «πανωπροίκια» που έδωσαν στους εργολάβους τους οποίους κάποτε επέκριναν, τα χρονοδιαγράμματα παράδοσής τους δεν έχουν τηρηθεί.

Τόσο η Ολυμπία Οδός που εν χορδαίς και οργάνοις εγκαινίασε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας όσο και η Ιόνια Οδός στην οποία ο υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης φωτογραφήθηκε ουκ ολίγες φορές να κόβει κορδέλες, έχουν ημιτελή τμήματα τα οποία με βάση τις εξαγγελίες έπρεπε να ήταν έτοιμα για να δοθούν στην κυκλοφορία από τον περασμένο μήνα. Ενώ το πιθανότερο είναι ότι ορισμένα εξ αυτών δεν πρόκειται να αποπερατωθούν ούτε το καλοκαίρι με την έναρξη της τουριστικής περιόδου.

Στον αντίλογο που μπορεί ευλόγως να προτάξει κάποιος: «Και τί πειράζουν οι λίγοι μήνες;», η απάντηση είναι προφανής: «Και τί θα πείραζε αν δεν γίνονταν τώρα τα εγκαίνια και τα ανέβαλλαν έως ότου ολοκληρωθούν τα έργα;». Πόσω μάλλον όταν οι σημερινοί κυβερνώντες, οι οποίοι υποτίθεται ότι είναι σε αντιπαράθεση με το «παλαιό πολιτικό σύστημα», όπως ανέφερε η πρόσφατη απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, δεν άλλαξαν τίποτε ουσιαστικό στις συμβάσεις παραχώρησης τις οποίες ως αντιπολίτευση είχαν πολεμήσει με πάθος και τις είχαν καταψηφίσει με αστειότητες περί αρνητικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η μόνη εξήγηση για τα τωρινά πανηγύρια που στήνουν μπορεί να είναι ότι φιλοδοξούν να τους αναγνωριστεί ως μεγάλη προσφορά οι ονοματοδοσίες στις οποίες επιδίδονται και που φαίνεται να αποτελούν το μεγαλύτερο και ενδεχομένως το μοναδικό επίτευγμα που έχουν να παρουσιάσουν στους 26 μήνες που κυβερνούν.

Πέτυχαν να... καθαγιάσουν την τρόικα, την οποία θα έδιωχναν, μετονομάζοντάς την σε «θεσμούς». Βάφτισαν «σκληρή διαπραγμάτευση» την καθυστερημένη αποδοχή όλων των όρων που υπαγορεύουν οι δανειστές. Έστησαν χορούς στο Σύνταγμα για το «όχι» στο δημοψήφισμα που έγινε το ίδιο βράδυ «ναι».

Πανηγύρισαν εκατοντάδες φορές, παρόλο που μέχρι στιγμής έχουν, κατά δική τους ομολογία, πέσει έξω σε όλες τις εκτιμήσεις που προεκλογικά και μετεκλογικά έχουν κάνει για την τροπή των πραγμάτων τόσο εντός της χώρας όσο και εκτός, φαντασιωνόμενοι διαρκώς ότι «αλλάζουν την Ευρώπη».

Περηφανεύονται για τα έργα και τα ημέρες της αλλοπρόσαλλης διακυβέρνησής τους, παρόλο που δεν τήρησαν σχεδόν καμία προεκλογική υπόσχεση: από τους φόρους και τα διόδια που θα καταργούσαν έως τον κατώτατο μισθό που θα αύξαναν, τους διορισμούς ημετέρων που θα εξαφάνιζαν και το καθεστώς της ασυλίας των ισχυρών που θα τερμάτιζαν.

Αντ΄ αυτών, εκτίναξαν τους φόρους, πολλαπλασίασαν τα διόδια, διόρισαν στρατιές ημετέρων και προσπαθούν με νύχια και με δόντια –τρανό παράδειγμα η Εξεταστική για την Υγεία- να εξασφαλίσουν το απυρόβλητο για τους εαυτούς τους στο όνομα δήθεν της διαφάνειας και της καταπολέμησης της διαπλοκής και των σκανδάλων.

Και ενώ δεν βρίσκουν λέξη πλέον να πουν κατά των εργολάβων με τους οποίους έχουν συμμαχήσει πλήρως, δεν έχουν την παραμικρή δυσκολία να διεκδικήσουν δάφνες για τη μεγάλη... προσφορά στο έθνος και στους πολίτες που συνιστά η φαεινή ιδέα που είχαν να δοθούν τα ονόματα του Ανδρέα Παπανδρέου, του Κωστή Στεφανόπουλου και του Νίκου Τεμπονέρα σε κάποια από τα τούνελ της Ολυμπίας Οδού.

Με τη φόρα, μάλιστα, που έχουν πάρει και τη μανία τους στα «βαφτίσια», δεν αποκλείεται να ονοματοδοτήσουν ακόμη και τα... Μνημόνια για να τα κάνουν πιο... εύηχα. Ποιος θα εκπλαγεί, για παράδειγμα, εάν ο... ευφάνταστος Ευκλείδης Τσακαλώτος δώσει στο ένα, το τρίτο που βιώνουμε τώρα, το όνομα της ποθητής του Σκάρλετ Γιόχανσον και επιφυλάξει για το επόμενο, το τέταρτο που «ψήνεται», το όνομα του νικητή που θα αναδειχθεί από το... Survivor;

Keywords
Τυχαία Θέματα