Είδες η ΔΕΗ;

Δεν ξέρω αν χάνεται η ευκαιρία να παίξει ο ενεργειακός τομέας τον ρόλο ενός από τους βασικούς καταλύτες στην ελληνική οικονομία, όμως η προβληματική εικόνα της ΔΕΗ δεν συνηγορεί προς την κατεύθυνση αυτή με ζημιές 102,5 εκατ. το 2015.

Παρά το γεγονός ότι τα κόστη υποχώρησαν κατά 15% από πετρέλαιο και φυσικό αέριο αλλά και κατά 4,5% στο εργασιακό, οι προβλέψεις για απλήρωτους λογαριασμούς που έφτασαν τα 950 εκατ., η μείωση

των πωλήσεων κατά 10,8% και η ποιοτική τους επιδείνωση οδήγησαν την επιχείρηση σε μια πενιχρή εικόνα. Ελεγχόμενη μεν με τα παρόντα δεδομένα, αλλά ανησυχητική για το μέλλον αν δεν διασφαλιστούν οι προϋποθέσεις που μιλούν από την πλευρά της δίοικησης για επιστροφή στην κερδοφορία το 2016.

Όλοι γνωρίζουν ότι ο κ. Παναγιωτάκης παρά το γεγονός ότι τοποθετήθηκε επί Λαφαζάνη στην δίοικηση, σταθεροποιήθηκε στην συνέχεια λόγω εμπειρίας. Επίσης ο πρόεδρος της ΔΕΗ έχει εκφράσει κατά καιρούς και τις απόψεις του για την απελευθέρωση της αγοράς,πώς θα αποκτήσουν δηλαδή οι ιδιώτες πρόσβαση στον λιγνίτη και στα νερά, που είναι άλλωστε και το ζητούμενο σε κοινοτικό επίπεδο.

Μέχρι τώρα από όλα αυτά δεν έχει προχωρήσει τίποτε. Γιατί; Ακούγονται λύσεις με συνδυασμό επενδύσεων από τους ιδιώτες σε εκσυγχρονισμό παλαιών μονάδων, με ωφέλεια να δημιουργηθούν join venture μεταξύ των ιδιωτών και μονάδων που βρίσκονται σήμερα υπό τον πλήρη έλεγχο της ΔΕΗ όπως οι λιγνίτες και τα νερά.Το ερώτημα είναι τι θα αποφασίσει το αρμόδιο υπουργείο και πότε. Σίγουρα είναι σεβαστό να είναι στις προτεραιότητές του η μείωση των τιμολογίων για τα νοικοκυριά, όμως ο γενικότερος σχεδιασμός είναι απών.
Ο χρόνος κυλάει την ώρα που θα πολλά θα μπορούσαν να γίνουν σε μια αγορά που είναι έτοιμη να υποστηρίξει μεγάλες μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις, υποστηρίζοντας συγχρόνως την ΔΕΗ που τείνει να εξελιχθεί σε μεγάλο ασθενή. Υπάχει όμως η σύμπνοια σε κορυφαίο κυβερνητικό επίπεδο και έχουν καταλήξει σε κάποια κοινή γραμμή ώστε να δούμε την ευόδωση των επενδυτικών πραγγραμμάτων; Η κρίσιμη περίοδος είναι τώρα, καθώς είναι προφανές ότι έτσι όπως είμαστε δεν μπορούμε να παραμείνουμε, όσο και αν εξυπηρετεί κάποιους παλαιοκομματικούς.