Ε, όχι και να πανηγυρίζουμε κιόλας

Άκουσα με πολύ προσοχή τα όσα είπε η κυρία Γεροβασίλη για το πρωτογενές πλεόνασμα του Ιανουαρίου. Τουλάχιστον υπάρχει και κάτι που δείχνει ότι προσεγγίζουμε με επιτυχία τους στόχους. Ας πάμε όμως λίγο πιο επί της ουσίας και ας αναρωτηθούμε αν πράγματι αυτή η οικονομία, όπως είναι, μπορεί να περάσει σε ανάκαμψη και αν φυσικά μπορεί να προσελκύσει επενδύσεις.

Όλοι θα θέλαμε να είναι πράγματι έτσι τα πράγματα,όμως το να είσαι αιθεροβάμων είναι η χειρότερη μορφή συμμαχίας που μπορείς να επιφυλάξεις για τον εαυτό σου. Τουλάχιστον η κυβερνητική εκπρόσωπος ήταν ειλικρινής όσον αφορά την έλευση

των θεσμών και καταλαβαίνουμε πολύ καλά, ότι αφού οι θεσμοί δεν έρχονται στα σίγουρα πολλά παραμένουν στον αέρα. Είναι αλήθεια ότι εδώ και έναν χρόνο περίπου η κυβέρνηση έχει προσπαθήσει. Και θα έλεγε κανείς ότι με βασικές αρχές μια αύξηση των δημοσίων επενδύσεων,του διαθεσίμου εισοδήματος και της ενεργού ζήτησης αν θέλουμε να αναφερθούμε σε νεοκεϋνσιανισμό, στην αρχή κέρδισε πολλούς, που πίστεψαν ότι θα έβγαινε το μαγικό ραβδί.

Σήμερα όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Με τις κορυφαίες εξωστρεφείς ελληνικές βιομηχανίες να βρίσκονται στο χρηματιστήριο σε χαμηλά δεκαετιών πχ Βιοχάλκο,οι αποτιμήσεις,που να σημειωθεί ότι έχουν οι εταιρίες όλων των ευρωπαϊκών χωρών, δείχνουν ότι η οικονομία δεν πάει. Και δεν θα μιλήσουμε για το νέο βατερλό των τραπεζικών αξιών αλλά για την ΔΕΗ και το σύνολο του χρηματιστηρίου που χθες έδειξε ότι προς το παρόν θα παραμείνει πέριξ των 500 μονάδων!

Και για να εξηγούμεθα και οι ευρωπαϊκές αγορές έχουν διορθώσει από τα υψηλά των προηγούμενων μηνών αλλά οι τιμές των μετοχών δεν είναι στο 1989.Τα ίδια χάλια δείχνουν και οι τιμές των κρατικών ομολόγων για την χώρα μας.

Στην κυβέρνηση πρέπει να μπουν την αλήθεια μεταξύ τους. Η ατζέντα τους είναι εκ των πραγμάτων δύσκολη και απαιτητική. Η ολοκλήρωση και διαχείριση των hot spots δεν θα πρέπει να πλήξει τον τουρισμό ιδιαίτερα για νησιά που αντιμετωπίζουν την κρίση και την ελληνική ύφεση. Η διαχείριση των εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών πέραν από το ανθρώπινο στοιχείο θα πρέπει να έχει και το στοιχείο της αποτελεσματικότητας.

Παράλληλα η υπόθεση του ασφαλιστικού με μέτωπα και μέσα και έξω έχει αναχθεί σε ένα ζήτημα που θα πρέπει να οδηγήσει σε μια βιώσιμη λύση και όχι να ζητά μέτρα επί μέτρων όταν οι αρχικές του παραδοχές δεν θα βγάζουν τα νούμερα. Η δε φορολογία όλα δείχνουν ότι θα αυξηθεί για εισοδήματα από 25000 ευρώ και πάνω.

Είναι λογικό όμως να περιμένουν ότι το ήμισυ του ελλείμματος του ΟΑΕΕ θα καλυφθεί από τα κατοστάρικα των φουκαράδων και των φοροφυγάδων; Ολα αυτά δείχνουν ότι με τα σημερινά δεδομένα οι δυνάμεις στην οικονομία δεν θα κινητοποιηθούν αν δεν γίνουν ρεαλιστικές ενέργειες και κινήσεις κοινής λογικής και δεν εξαλειφθεί η αίσθηση της αβεβαιότητα, που πηγάζει από τις ανεπάρκειες.

Χρόνος για πολυτέλειες δεν υπάρχει. Ημίμετρα και πολιτικές εμπνεύσεις μακριά από τον οικονομικό ρεαλισμό θα διασφαλίσουν μόνο αυτήν τη «συρόμενη ταλαιπωρία» που κάποια στιγμή θα ξεμείνει και από γκάζια.