Αργύρης Παπαθανασόπουλος: Πώς κέρδισα άυπνος τον μαραθώνιο του Β. Πόλου

Yπάρχουν αρκετές εκφράσεις κλισέ στη δημοσιογραφία, όπως η δύναμη ψυχής και οι απεριόριστες δυνατότητες του ανθρώπου, που χρησιμοποιούνται κατά κόρον. Στην περίπτωση, όμως, του Αργύρη Παπαθανασόπουλου, ενός 46χρονου Ελληνα γιατρού, δεν ακούγονται υπερβολικές, καθώς αντικατοπτρίζουν πραγματικά αυτό που πέτυχε.

Τα νέα παιχνίδια της Novomatic, με εντυπωσιακά γραφικά και δυνατό ήχο, μόλις έφτασαν στην Sportingbet.gr! (21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις

Ο

Παπαθανασόπουλος το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, όχι μόνο τόλμησε να τρέξει στο Μαραθώνιο του... Βόρειου Πόλου, αλλά κατάφερε να τερματίσει πρώτος, καλυμμένος από πάγο και κρατώντας την ελληνική σημαία, σε μία εικόνα που συγκλονίζει τον κάθε Ελληνα που τη βλέπει.

Ο καταπληκτικός αυτός δρομέας, που έχει τρέξει στα πιο απίθανα μέρη του κόσμου, όπως την έρημο Σαχάρα, την Παταγονία, το Μπουτάν και την Κοιλάδα του Θανάτου στις ΗΠΑ, τερμάτισε σε 4 ώρες 34 λεπτά 36 δευτερόλεπτα, σχεδόν μισή ώρα νωρίτερα από τον Μολδαβό Ντμίτρι Βολόσιν (5:03:26) και τον Αυστραλό Ντέιβιντ Φιλντ (5:03:34).

Το Gazzetta Weekend Journal βρήκε τον Αργύρη στα νησιά Svarbalt, που είναι μέσα στον Αρκτικό Κύκλο και τελευταίος σταθμός πριν από το Βόρειο Πόλο, στο ταξίδι της επιστροφής στη Μεγάλη Βρετανία όπου ζει και εργάζεται. και μας μίλησε για τις πολικές θερμοκρασίες στη διάρκεια του αγώνα που έφτασαν ως και τους -37 βαθμούς Κελσίου, για την Ελλάδα που δεν τον κρατούσε πλέον και έφυγε μόνιμα το 2008, αλλά και για την Ελλάδα την οποία δόξασε στον τερματισμό, κρατώντας τη γαλανόλευκη και ξεσπώντας σε λυγμούς.

Από απλός Μαραθωνοδρόμος, νικητής στο Βόρειο Πόλο

Στην αρχή της κουβέντας μέσω της διαδικτυακής κλήσης, ο Αργύρης Παπαθανασόπουλος έκανε ένα φλας μπακ στη ζωή του, αναλύοντας πως ξεκίνησε να τρέχει. «Aσχολούμαι από την ηλικία των 14 χρονών με το τρέξιμο και από τα 18 ως τα 23 ήταν η καλύτερη εποχή, με συμμετοχές σε πολλούς αγώνες και με καλύτερο χρόνο τα 2.38 στο Μαραθώνιο. Αλλά ένας τραυματισμός το 1994 ουσιαστικά μου απαγόρεψε να συνεχίσω το εντατικό τρέξιμο και με ανάγκασε να στραφώ στο ορειβατικό σκι. Το 1998 όταν και επέστρεψα στην Ελλάδα μετά τις σπουδές μου, μπήκα στην Εθνική ομάδα του ορειβατικού σκι και για τρία χρόνια συμμετείχα σε πολλούς σπουδαίους αγώνες, ενώ πρωταγωνιστούσα στις εγχώριες διοργανώσεις.

Μετά από την περίοδο αυτή ξεκίνησα την ορθοπεδική ειδικότητα στην Ελλάδα, ένα πρόγραμμα αρκετά επιβαρημένο λόγω της εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα να σταματήσω το σκι και να συνεχίσω με τρέξιμο στο βουνό. Από το 2003 ως το 2005 έκανα πολλούς αγώνες στα βουνά με αρκετές πρώτες θέσεις, καθώς τότε δεν ήμασταν και πολλοί αυτοί που τρέχαμε σε τέτοιους αγώνες. Από το 2006 ξεκινάω μία διαφορετική πορεία, καθώς αρχίσω ν' αναζητώ τους πιο ακραίους αγώνες στον κόσμο, είτε από θέμα απόστασης, είτε από θέμα συνθηκών. Μέχρι σήμερα έχω τρέξει γύρω στους 40 Υπερμαραθώνιους σε όλες τις ηπείρους και απομένει ο Νότιος Πόλος για να μπω σε ένα γκρουπ ανθρώπων που το λένε "7 Marathon Grand Slam Club" και έχει λιγότερους από 100 ανθρώπους από όλο τον κόσμο που έχουν τρέξει Βόρειο, Νότιο Πόλο και σε όλες τις ηπείρους, αποστάσεις από 42 χιλιόμετρα και πάνω. Κι αυτός είναι ο τελευταίος στόχος, να τρέξω στο Νότιο Πόλο το 2019, ολοκληρώνοντας 12 χρόνια που έχω τρέξει σε όλα τα πλάτη και μήκη του κόσμου.»

Ο 46χρονος γιατρός εργάζεται στη Μεγάλη Βρετανία, έξω από το Μάντσεστερ, με την ειδικότητα του επειγοντολόγου σε ορθοπεδικά περιστατικά. Από την Ελλάδα έφυγε το 2008, πριν από την κρίση. «Δεν άντεχα την ελληνική πραγματικότητα. Μπορούσα κάλλιστα να βρω μία θέση στην Ελλάδα και να δουλέψω στην Ορθοπεδική αλλά ήμουν πολύ απογοητευμένος από τη γενικότερη νοοτροπία και στάση και από άλλα δεινά φαινόμενα της ελληνικής κοινωνίας. Είπα αρκετά, φεύγω, εγώ δεν είμαι για τέτοια πράγματα...»

πηγή: protothema.gr