Άκου φίλε μου εκλογή, τον Σφακιανάκη!

Σπανίως χρωστάω καλή κουβέντα για τα Σώματα Ασφαλείας. Λάθος ή σωστή αυτή είναι η άποψή μου και κρίνετέ την όπως θέλετε.

Επίσης είναι μια από τις ελάχιστες φορές που γράφω σε πρώτο ενικό και αναφέρομαι σε προσωπικά βιώματα.

Σε πολλά διαφωνώ με τη σημερινή κυβέρνηση. Για ακόμα πιο πολλά εξοργίζομαι. Αλλά αυτή η ιστορία με την εμμονή της νέας ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ. για καρατόμηση του Μανόλη Σφακιανάκη και της ανεκδιήγητης στάσης της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου που έφτασε στο σημείο να απαξιώσει την επί δύο και πλέον δεκαετίες προσφορά

ενός ανθρώπου και μιας άρτια καταρτισμένης επιστημονικής ομάδας απλώς και μόνο για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα του νέου αρχηγού και όσων τον έβαλαν να “φάει” τον διευθυντή μιας υπηρεσίας που χαίρει της εκτίμησης του ελληνικού λαού, με έχει κάνει έξω φρενών, με έχει απογοητεύσει πιο πολύ κι από τους χειρισμούς των “σοφών” του ΥΠΟΙΚ, πρώην και νυν...

Για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα: ακόμα κι αν το μόνο που είχε να επιδείξει ο κ. Σφακιανάκης κι η ομάδα του ήταν τα δεκάδες αν όχι εκατοντάδες παιδιά που έχουν σώσει όλα αυτά τα χρόνια από αυτοκτονίες, bullying, ή ακόμα χειρότερα από κυκλώματα παιδεραστών, θα έφτανε για να τον κάνετε όχι αντιστράτηγο, αλλά Αρχηγό και βάλε.

Αντ' αυτού η πρώτη απόφαση του... χωροφύλακα από τα Τζουμέρκα ήταν να τον στείλει στο... Αρχείο. Δεν είχατε τα κότσια ούτε καν να τον αποστρατεύσετε αγαπητοί!

Προσωπικά με τον Μανόλη Σφακιανάκη έχω μιλήσει δύο φορές. Την πρώτη όταν τυχαία βρεθήκαμε σε μια παρουσίαση βιβλίου, τη δεύτερη όταν ήρθε στο σχολείο του γιου μου και μίλησε δύο ώρες στα παιδιά του Δημοτικού για τον μαγικό κόσμο του ίντερνετ, τους κινδύνους και τις δικλείδες ασφαλείας.

Διάολε, μόνο για να μιλάει στα μικρά παιδιά και να διαφημίζει την ΕΛ.ΑΣ με το έργο του θα ήταν για μένα επαρκής λόγος να του δώσει κανείς βαθμούς, αστέρια και κλάρες, μαζί και καμιά αύξηση από τα χίλια πεντακόσια τόσα που παίρνουν οι στρατηγοί.

Αντ' αυτού τα “μυαλά” του Αρχηγείου και του Υπουργείου επέλεξαν να τον “κόψουν”. Τόσα ξέρετε, τόσα κάνετε. Τόσο... νογάτε που λένε και στο χωριό μου!

Αλλά άκου φίλε μου εκλογή, που έλεγε και ο αείμνηστος ο Μπρούσαλης στο κινηματογραφικό πανί του Φίνου...