Αυτή η χώρα δεν αλλάζει

Η σύλληψη του καρδιοχειρουργού του Ευαγγελισμού που αρνιόταν να χειρουργήσει τον ασθενή, ήλθε με τραγικό τρόπο να υπενθυμίσει απλώς ότι το αθάνατο ελληνικό φακελάκι είναι εδώ, ζει και βασιλεύει και ενίοτε στέλνει στον θάνατο μία ώρα αρχύτερα όσους δεν το αντέχουν.

Δεν είναι μόνο στα νοσοκομεία, αλλά και στις υπηρεσίες πρωτοβάθμιας Υγείας που οι γιατροί ζητούν φακελάκι. Και οι ασθενείς αναγκάζονται να δίνουν γιατί η υγεία είναι πάνω απ΄όλα. Γιατί όμως οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων που ανασκολόπισαν

λόγω μνημονίων το σύστημα Υγείας δεν έκαναν κάτι για να περιορίσουν το φαινόμενο -δεν λέμε να εξαλειφθεί- και να προστατεύσουν τους πολίτες; Αν θυμάμαι καλά ένας παλαιότερος υπουργός Υγείας ο κ. Λοβέρδος είχε επιχειρήσει να το νομιμοποιήσει κι όλας το φακελάκι.

Αν κανείς κυττάξει τις φορολογικές δηλώσεις του 2013 θα δει ότι πολλοί συμπολίτες μας γιατροί, οδοντίατροι, δικηγόροι, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί κλπ. δηλώνουν απαράδεκτα και εξόφθαλμα ψεύτικα χαμηλά εισοδήματα. Μερικοί μπορεί να παίρνουν ακόμη και επιστροφές φόρου. Το βλέπει κανείς άλλωστε από τις αποδείξεις που δεν δίνουν πολλοί επαγγελματίες. Πρώτα κόβουν τον πελάτη και εάν τον κατατάξουν στους ακίνδυνους δεν κόβουν απόδειξη. Μετά από τέσσερα χρόνια απίστευτης μπουρδολογίας των μνημονιακών κυβερνήσεων για την ανάγκη να αφήσουμε πίσω τα δεινά που μας οδήγησαν στο μνημόνιο και να αλλάξουμε νοοτροπία κλπ η φοροδιαφυγή και η φοροαποφυγή στην Ελλάδα ζει και βασιλεύει. Πώς μπορεί να αντιδράσει σε όλα αυτά ο πολίτης; Μόνο με το να ξοδεύει χρόνο, δυνάμεις και διάθεση για να τσακώνεται με τον βενζινά, τον ηλεκτρολόγο, τον υδραυλικό, τον φούρναρη και τόσους άλλους που δεν κόβουν αποδείξεις. Ο μισθωτός που δεν μπορεί να ξεφύγει ή ο ευσυνείδητος πολίτης που θέλει να συνεισφέρει -υπάρχουν και τέτοιοι όπως και επαγγελματίες που κόβουν κανονικά αποδείξεις, για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα- νιώθει απλά μαλάκας. Αυτούς κανείς δήθεν μεταρρυθμιστής υπουργός δεν τους προστατεύει.

Πρόσφατα το υπουργείο Παιδείας με ειδική νομοθετική ρύθμιση άλλαξε εκ των υστέρων τον τρόπο προαγωγής των μαθητών του Λυκείου ώστε να μειωθεί ο αριθμός των μεταξεταστέων από 23% σε 15%. Αν η εκπαιδευτική πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τις λαϊκιστικές βλέψεις της κυβέρνησης, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα, με μία τροπολογία στην Βουλή την αλλάζουμε. Θα πρέπει να προάγονται όλοι οι μαθητές ή όχι; Θα πρέπει να αξιολογούνται οι μαθητές ώστε να επιβραβεύονται οι καλύτεροι και να μην προάγονται εκείνοι που δεν πληρούν τα κριτήρια; Γινόταν και παλιά.

Μπορούμε εδώ να προσθέσουμε ότι οι μισθοί των εκπαιδευτικών μειώθηκαν, αφού έτσι πρέπει να εξοικονομηθούν χρήματα στα ταμεία του κράτους, αλλά οι γονείς εξακολουθούν να πληρώνουν απίστευτα ποσά σε όλες τις βαθμίδες για φροντιστήρια και ιδιαίτερα. Αυτούς καμία μεταρρυθμιστική κυβέρνηση δεν τους προστατεύει.

Θα μπορούσε κανείς να φέρει αναρίθμητα παραδείγματα μίας ευθυνόφοβης χαμηλόβαθμης γραφειοκρατίας που δυσκολεύει τη ζωή των πολιτών και βάζει προσκόμματα ακόμη και στην μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Σαν να μην τους φθάνουν όλα τα άλλα προβλήματα που έχουν.

Είναι όλα αυτά εκδοχές της ίδιας πραγματικότητας, που δείχνουν ότι παρά τον εκσυγχρονιστικό λαϊκισμό των κυβερνήσεων ελάχιστα πράγματα αλλάζουν. Μόνο ότι σχετίζεται με ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και με τις περικοπές εισοδημάτων και δικαιωμάτων των πολιτών και των εργαζομένων.

Σε ορισμένες περιπτώσεις δε η κυβέρνηση επιδεικνύει απίστευτη εφευρετικότητα, όπως στην κατάργηση της αμοιβής των ασκούμενων δικηγόρων. Με διάταξη νόμου ορίζεται ότι η ελάχιστη αμοιβή θα καθορίζεται με νόμο που θα έλθει αργότερα. Μόνο που ο νόμος αυτός δεν ήλθε κι έτσι οι ασκούμενοι μένουν νομικά ακάλυπτοι. Όταν θέλει η μεταρρυθμιστική κυβέρνηση μπορεί να προστατεύσει εκείνους που επιλέγει, τους δικούς της πελάτες.

Blogger Σπύρος Γκουτζάνης
Keywords
Τυχαία Θέματα