H μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας στην ευρωζώνη μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα για την ΕΚΤ

Όσο περισσότερο οι οικονομίες της ευρωζώνης προχωρούν σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, τόσο δυσκολότερο θα γίνει για την ΕΚΤ να πετύχει τον πληθωριστικό της στόχο.

Αυτό αποτελεί και κάτι ολίγον παράλογο, αφού οι ανταγωνιστικότερες και πιο "ανοιχτές" οικονομίες θα έπρεπε να αναπτύσσονται γρηγορότερα και να επιδείξουν αυξημένο πληθωρισμό. Γι αυτό και τα στελέχη της ΕΚΤ, τα οποία έχουν κουραστεί με τη συνεχή παροχή οικονομικών κινήτρων, προωθούν περισσότερες μεταρρυθμίσεις.

Παρόλα αυτά, υπάρχει και κάτι άλλο το οποίο προκαλεί αποπληθωριστικές τάσεις, έχει σχέση με την ανεργία του μέσου όρου του 10% και υπάρχει ακόμη, 7 χρόνια μετά την οικονομική κρίση.

Υπάρχουν δύο ποσοστά ανεργίας. To πρώτο είναι το κλασσικό πραγματικό ποσοστό, πάνω από 11% στην Ιταλία, 10% στη Γαλλία, 6% στη Γερμανία, και τα λοιπά. Υπάρχει, όμως και το ποσοστό ανεργίας στο οποίο ο πληθωρισμός ξεκινά να αυξάνεται λόγω της απουσίας εργατικού προσωπικού, κάτι που αυξάνει τους μισθούς και επηρεάζει τις τιμές. Αυτό το ποσοστό είναι γνωστό και ως NAIRU, και στις περισσότερες από τις χώρες της ευρωζώνης, είναι πολύ χαμηλότερα από τα ποσοστά ανεργίας.

Το ποσοστό NAIRU δεν είναι σταθερό για πάντα. Αλλάζει βάσει του πόσο ελαστική και αποτελεσματική είναι η αγορά εργασίας. Εάν το ποσοστό βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα, ο πληθωρισμός μπορεί να αρχίσει να αυξάνεται ακόμη κι αν η ανεργία βρίσκεται ακόμη ψηλά. Εάν το ποσοστό είναι χαμηλό, οι μισθοί και οι τιμές μπορεί να αρχίσουν να αυξάνονται όταν η οικονομία πλησιάζει την εξάλειψη της ανεργίας.