Guardian: Τσίπρας, Λαγκάρντ και Σόιμπλε σε ένα δράμα με κακό τέλος

Ως ένα υπαρξιακό δράμα, στο οποίο δεν φαίνεται ότι θα υπάρξει καλό τέλος, περιγράφει αρθρογράφος του Guardian την ελληνική κρίση.

Ο Λάρι Ελιοτ παρομοιάζει την κατάσταση με το θεατρικό «Κεκλεισμένων των Θυρών» του Ζαν Πολ Σαρτρ, με τους Αλέξη Τσίπρα, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε

και Κριστίν Λαγκάρντ ως «καταραμένες ψυχές» που διαπληκτίζονται σε ένα δωμάτιο για μία αιωνιότητα, αλλά συμπληρώνει ότι πλέον προστίθεται και ένας νέος πρωταγωνιστής, ο Ντόναλντ Τραμπ. Σημειώνει για τον Αμερικανό πρόεδρο ότι πιθανόν δεν του... καίγεται καρφάκι για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.

«Η τελευταία πράξη του έργου διαδραματίζεται στην Ουάσινγκτον αυτή την εβδομάδα, όπου το συμβούλιο του ΔΝΤ θα συζητήσει για την Ελλάδα», γράφει ο οικονομικός συντάκτης της βρετανικής εφημερίδας, συμπληρώνοντας ότι ένας παράγοντας που περιπλέκει το ζήτημα είναι ότι τελειώνει ο χρόνος για να ξεκαθαριστεί το θέμα πριν από τις πρώτες, σε μία σειρά, ευρωπαϊκών εκλογών, στην Ολλανδία τον Μάρτιο.

Ενας δεύτερος παράγοντας, σημειώνει, είναι ότι πλέον το δράμα έχει έναν νέο χαρακτήρα, τον Ντόναλντ Τραμπ. «Υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις ότι του Αμερικανού προέδρου του... καίγεται καρφάκι για το αν θα γίνει ελάφρυνση χρέους στην Ελλάδα, αλλά μπορεί να έχει κάτι παραπάνω από ρόλο κομπάρσου, γιατί οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος του Ταμείου και έχει την εξουσία να ασκήσει βέτο σε οποιαδήποτε απόφαση δεν του αρέσει», αναφέρει ο Ελιοτ.

Ο Τραμπ, θυμίζει, έχει εκφράσει ισχυρές, και όχι ιδιαίτερα θετικές, απόψεις για την ΕΕ γενικότερα και τη Γερμανία ειδικότερα, καθώς μεταξύ άλλων έχει πει ότι η ΕΕ έχει γίνει «όχημα» για τα γερμανικά συμφέροντα. Επιπλέον, ο Πίτερ Ναβάρο, σύμβουλος εμπορίου του Αμερικανού προέδρου, κατηγόρησε το Βερολίνο ότι χειραγωγεί το ευρώ για να έχει τεράστιο πλεόνασμα.

Η εναλλακτική των εκλογών

Οι Ευρωπαίοι έχουν πει ότι θα ήθελαν να διευθετηθεί το ελληνικό ζήτημα στη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης που έχει προγραμματιστεί για τις 20 Φεβρουαρίου, θυμίζει ο Βρετανος δημοσιογράφος. «Αυτό μπορεί ακόμη να συμβεί, αν ο Τσίπρας αποφασίσει ότι η μόνη εναλλακτική στην απελευθέρωση των απολύσεων και στη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση είναι να κάνει εκλογές τύπου ''ποιος κυβερνά την Ελλάδα'' τις οποίες είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χάσει», γράφει ακόμη ο Ελιοτ.
Η κατάσταση θα μπορούσε επίσης να επιλυθεί αν η Γερμανία αποφασίσει να υποστηρίξει το αίτημα του ΔΝΤ για πολύ πιο γενναιόδωρη ελάφρυνση χρέους για την Ελλάδα, ή αν το Βερολίνο υποκύψει στις πιέσεις του Τραμπ και ενισχύσει την εγχώρια δαπάνη, σύμφωνα με τον αρθρογράφο του Guardian.

«Ομως, υπάρχουν τα συστατικά προκειμένου η ατελείωτη κρίση να κάνει ''κρότο'' το καλοκαίρι, όταν η Ελλάδα θα ξεμείνει τελικά από λεφτά και δεν θα μπορεί να αποπληρώσει τους δανειστές της. Αν δεν υπάρξει γρήγορη επίλυση, οι αποδόσεις των ομολόγων θα ανέβουν και η συζήτηση για το Grexit θα επανέλθει», προσθέτει ο Ελιοτ.

«Το ''Κεκλεισμένων των Θυρών'' είναι γνωστό στα αγγλικά ως ''Χωρίς έξοδο''. Για την Ελλάδα, αν η ζωή γίνει ακόμη πιο αφόρητη, υπάρχει μία έξοδος διαφυγής», καταλήγει ο οικονομικός συντάκτης του Guardian.

Οι τρεις «πρωταγωνιστές»: Τσίπρας, Σόιμπλε, Λαγκάρντ

Σε άλλον σημείο του άρθρου του, κάνοντας λόγο για φαινομενικά ασυμβίβαστες θέσεις- μεταξύ ΔΝΤ και Ευρώπης- ο Ελιοτ επισημαίνει ότι αν αυτές οι πλευρές δεν «συμφιλιωθούν», τότε η Ελλάδα θα τεθεί αντιμέτωπη με μία ακόμη περίοδο αναταραχής. Και η πολιτική είναι μέρος του προβλήματος, σημειώνει.

Στη συνέχεια αναλύει τους τρεις «πρωταγωνιστές» αυτού του έργου, όπως το περιγράφει, τον Αλέξη Τσίπρα, τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και την Κριστίν Λαγκάρντ.

Σε ό,τι αφορά τον πρωθυπουργό, αναφέρει ότι υποχώρησε στην πίεση των δανειστών το καλοκαίρι του 2015 και αν και προεκλογικά είχε πρόγραμμα κατά της λιτότητας, συμφώνησε τελικά σε πιο δρακόντειους όρους διάσωσης από τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις. «Για έναν αυξανόμενο αριθμό Ελλήνων, ο Τσίπρας δεν είναι πλέον αντικομφορμιστής. Είναι απλά ένας ακόμη άνθρωπος με κοστούμι», γράφει.

Με την υποστήριξη στο πρόσωπό του να φθίνει, ο Τσίπρας είναι ξανά σε δύσκολη θέση, αναφέρει ο Ελιοτ, σημειώνοντας ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός προκάλεσε την οργή των Ευρωπαίων με το επίδομα προς τους συνταξιούχους τα Χριστούγεννα.

Για τον Σόιμπλε, γράφει ότι και αυτός αντιμετωπίζει πολιτικές πιέσεις, καθώς οι Γερμανοί πιστεύουν ότι ήδη έχει δοθεί αρκετή βοήθεια στην Ελλάδα, μία χώρα που θεωρούν ότι δεν κάνει αρκετά για να βοηθήσει τον εαυτό της.

Το τρίτο μέλος του «καστ» αυτής της εκδοχής του «Κεκλεισμένων των θυρών» είναι η Λαγκάρντ, συνεχίζει το άρθρο, σημειώνοντας τις εκθέσεις του ΔΝΤ οι οποίες αναφέρουν ότι το ελληνικό χρέος θα ανέβει στο 275% του ΑΕΠ έως το 2060.

Ο Έλιοτ στη συνέχεια παρουσιάζει τους ρόλους των τεσσάρων πρωταγωνιστών αφού πρώτα αναφέρεται στο «σενάριο» με την ελληνική οικονομία να έχει συρρικνωθεί σε ποσοστό μεγαλύτερο του 25%, όπως συνέβη στις ΗΠΑ την περίοδο της «Μεγάλης Ύφεσης» και το το αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί στη διαπραγμάτευση για την αξιολόγηση λόγω της διαφωνίας για το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων, τα αιτήματα του ΔΝΤ για περικοπές σε αφορολόγητο και συντάξεις και τη διστακτικότητα της Ευρώπης να προχωρήσει σε μεγαλύτερη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.

Ο πρώτος από τους βασικούς ρόλους, γράφει ο αρθρογράφος του Guardian ανήκει στον Τσίπρα. «Εκλέχθηκε πριν από δύο χρόνια αλλά έκτοτε παρουσιάζει μια ταχύτατη πτώση. Υποχώρησε το καλοκαίρι του 2015 στην πίεση των Ευρωπαίων και ενώ είχε εκλεγεί με ένα πρόγραμμα κατά της λιτότητας τελικά συμφώνησε σε ακόμα πιο δρακόντιους όρους από αυτούς στους οποίους είχαν συμφωνήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Για πολλούς πλέον ο Τσίπρας δεν είναι ένα είδωλο αλλά απλά άλλο ένα κουστούμι» γράφει ο Έλιοτ υπενθυμίζοντας την ένταση που προκλήθηκε από το μποναμά του Έλληνα πρωθυπουργού στους συνταξιούχους και το προσωρινό πάγωμα των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος.

Την Ευρώπη εκπροσωπεί ο Σόιμπλε, ο οποίος, όπως επισημαίνει ο Βρετανός δημοσιογράφος, αντιμετωπίζει πολιτική πίεση καθώς η γερμανική κοινή γνώμη πιστεύει ότι έχει ήδη δοθεί αρκετή βοήθεια στην Ελλάδα «μια χώρα που δεν κάνει αρκετά για να βοηθήσει τον εαυτό της».

Ο τρίτος ρόλος ανήκει στην Κριστίν Λαγκάρντ που αντιμετωπίζει το πρόβλημα των κανόνων του ΔΝΤ που δεν του επιτρ'εππουν να βάλει χρήματα αν το χρέος δεν είναι βιώσιμο και «υπάρχουν αναφορές από την Ουάσινγκτον ότι το ΔΝΤ εκτιμά πως το ελληνικό χρέος θα φτάσει το 275% του ΑΕΠ μέχρι το 2060 και θα ενταχθεί έτσι στην κατηγορία του «μη βιώσιμου».

Η τελευταία πράξη του έργου, κατά τον Έλιοτ, θα παιχθεί στην Ουάσινγκτον με δύο παράγοντες να περιπλέκουν τα πράγματα:

- αφενός ο χρόνος τελειώνει καθώς τον Μάρτιο ξεκινά ο εκλογικός κύκλος στην Ευρώπη με τις πρώτες κάλπες να στήνονται στην Ολλανδία

- αφετέρου ο τέταρτος και νεότερος χαρακτήρας του δράματος που ακούει στο όνομα Ντόναλντ Τραμπ. Σύμφωνα με τον Έλιοτ υπάρχουν λίγες ενδείξεις ότι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ ενδιαφέρεται για το αν η Ελλάδα θα πάρει την ελάφρυνση χρέους που ζητά αν και ο ίδιος έχει κυρίαρχο ρόλο γιατί οι ΗΠΑ είναι ο βασικότερος μέτοχος του ταμείου και έχει τη δυνατότητα να ασκήσει βέτο σε όποια συμφωνία δεν εγκρίνει.

Σε αυτό το σημείο ο αρθογράφος του Guardian υπενθυμίζει ότι ο Τραμπ έχει εκφράσει όχι τόσο θετικές απόψεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση επικαλούμενος τις κατηγορίες του συμβούλου του Πίτερ Ναβάρο κατά της Γερμανίας ότι χρησιμοποιεί το «ισχυρά υποτιμημένο» ευρώ για να έχει η ίδια πλεόνασμα.

«Οι Ευρωπαίοι έχουν πει ότι θα ήθελαν το ελληνικό ζήτημα να λυθεί μέχρι το Eurogroup της 20 Φεβρουαρίου. Αυτό θα μπορούσε να συμεί αν ο Τσίπρα αποφασίσει ότι η μοναδική εναλλακτική που έχει είναι η προσφυγή στις κάλπες με διακύβευμα "ποιος κυβερνά την Ελλάδα", εκλογές που σίγουρα θα χάσει. Η κατάσταση θα μπορούσε να λυθεί αν η Γερμανία αποφασίσει να στηρίξει το αίτημα του ΔΝΤ για γενναιότερη ελάφρυνση χρέους ή αν το Βερολίνο υποκύψει στις πιέσεις του Τραμπ και αυξήσει τις εγχώριες δαπάνες. Αλλά τα συστατικά για να φτάσει η κρίση αυτή μέχρι το καλοκαίρι υπάρχουν. Τότε η Ελλάδα θα στερέψει απο χρήματα και δεν θα μπορεί να πληρώσει τους πιστωτές της. Αν δεν υπάρξει μια γρήγορη λύση, τα επιτόκια των ομολόγων θα αυξηθούν και η συζήτηση για το Grexit θα επανέλθει. Το Huis Clos μεταφράζεται Χωρίς Έξοδο. Για την Ελλάδα, αν η ζωή γίνει ακόμα πιο αφόρητη, υπάρχει μια έξοδος» καταλήγει στο άρθρο του ο Έλιοτ.