Κεφάλαιο εφηβεία: Βάζουν τελικά τα παιδιά τους φίλους τους πάνω από τους γονείς τους ή όχι;

Για να αποκτήσουν την προσωπική τους ταυτότητα όλοι οι νέοι χρειάζεται να απομακρυνθούν ως ένα σημείο από τους γονείς, έστω και αν αυτή η απομάκρυνση ποικίλει από παιδί σε παιδί. Μερικοί γονείς εξακολουθούν να επηρεάζουν το παιδί τους, όχι μόνο στη διάρκεια της εφηβείας αλλά και πολλά χρόνια μετά. Άλλοι διατηρούν κάποιο βαθμό επιρροής η οποία μεταβάλλεται όσο το παιδί μεγαλώνει. Τέλος υπάρχουν και γονείς τους οποίους απορρίπτουν εντελώς τα έφηβα παιδιά τους.

Όπως και να έχει όμως αυτά τα νεαρά πλάσματα είναι ευάλωτα. Χρειάζονται κάποιον να μοιράζεται τις ανησυχίες τους, να τα στηρίζει

και να παίζει το ρόλο του ”μοντέλου”. Ακόμα και αν οι γονείς κάποιου έφηβου εξακολουθούν να παραμένουν οι βασικές πηγές υποστήριξης και καθοδήγησης, το παιδί θα στραφεί ως ένα βαθμό σε φίλους και συνομηλίκους για να συμπληρώσει τις ανάγκες του. Ο ρόλος της φιλίας σε αυτή την περίοδο της ζωής τους είναι πολύ σημαντικός κυρίως γιατί διαμορφώνουν την ταυτότητά τους. Οι φιλίες τους επηρεάζουν την ψυχοκοινωνική τους ανάπτυξη και συντελούν τα μέγιστα στην προσαρμογή τους στην ενήλικη ζωή.

Πολλές φορές ο έφηβος απογοητεύεται από τις φιλίες του, όμως έτσι μαθαίνει ότι οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων έχουν ένα βαθμό δυσκολίας τον οποίο θα αντιμετωπίσει αρκετές φορές και πρέπει να μάθει να τον διαχειρίζεται. Οι γονείς νιώθουν ότι τα παιδιά τους προτιμούν τους φίλους τους και όχι τους ίδιους αυτό είναι λάθος μιας και είναι τελείως διαφορετική η σχέση με τους φίλους και αυτή με τους γονείς. Κανένας γονιός δεν έχει να φοβάται τίποτα από τους φίλους του εφήβου, αντιθέτως μέσα από την επικοινωνία και την αποδοχή των φίλων θα κερδίσουμε τη συμπάθεια, την αγάπη τους και την υπερηφάνεια των παιδιών μας για εμάς.

Κάτι επίσης που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι οι γονείς δεν είναι οι φίλοι των παιδιών τους. Καμιά φορά ίσως παίρνουν και αυτόν τον ρόλο, ωστόσο σημαντικό είναι το γονεϊκό πρότυπο που αυτοί πρεσβεύουν. Αξίζει να θυμόμαστε ότι τα παιδιά θέλουν να νιώθουν ασφάλεια ότι ”κάποιος είναι στο τιμόνι” και σε όποια δυσκολία τους θα είναι εκεί ένα λιμάνι έτοιμος να τους δεχτεί.

Η Νέλλη Θεοδοσίου είναι πτυχιούχος του Πανεπιστημίου της Αμιένης (Γαλλία) και εργάζεται ως ψυχολόγος με ειδίκευση στην ψυχοθεραπεία τόσο ενηλίκων, όσο και παιδιών από το 1990. Έχει δημιουργήσει το χώρο ψυχοθεραπείας, συμβουλευτικής, μαθησιακής υποστήριξης και λογοθεραπείας «Διαλέγεσθαι», όπου σε συνεργασία με εξειδικευμένους συνεργάτες του κάθε τομέα, αποσκοπεί στην ολοκληρωμένη κάλυψη των αναγκών κάθε ατόμου που απευθύνεται στο κέντρο. Είναι ιδρυτικό μέλος του μη κερδοσκοπικού σωματείου «Όναρ – μέσω τέχνης για το άρρωστο παιδί» και μέλος της «Ελληνικής Εταιρείας Εφηβικής Ιατρικής».

Για περισσότερες πληροφορίες για την ίδια και το έργο της κάντε κλικ ΕΔΩ.

Μια ματιά ακόμα: Μετά τη γέννηση του γιου μου, αισθάνομαι αρκετά χάλια και αναρωτιέμαι αν έχω επιλόχεια κατάθλιψη!