Rambo: The Video Game

Mission... accomplished. Not!

O John Rambo δεν είναι απλά ένας ακόμη Action Movie χαρακτήρας. Το όνομά του έχει γίνει πλέον μια έννοια συνώνυμη του υπέρ-στρατιώτη και της badass-οσύνης και όσοι ζήσανε εκεί γύρω στα '80s την κινηματογραφική του αναλαμπή ξέρουν ότι ο χαρακτήρας που ενσάρκωσε ο Sylvester Stallone

είναι από τους πιο εμβληματικούς εκείνης της εποχής -και όχι μόνο.

Ωστόσο, ο Rambo είναι κατά βάθος και μια τραγική φιγούρα, ένας αντί-ήρωας που δεν μπορεί να ξεφύγει από την βίαιη φύση του και από το γεγονός ότι είναι φτιαγμένος για να σκοτώνει. Ειδικά η πρώτη ταινία της σειράς, το First Blood (προσωπικά την θεωρώ και την καλύτερη και πιο "ψαγμένη" από τις επόμενες, πιο... cult συνέχειες), μας παρουσιάζει έναν ήρωα που δεν μπορεί να προσαρμοστεί στην "ηρεμία" της φυσιολογικής ζωής και δεν αργούν να ξυπνήσουν οι τραυματικές μνήμες από την κόλαση του Βιετνάμ.

Μπορούμε να πούμε πολλά ακόμη για τον εν λόγω ήρωα και τις ταινίες του, κάποια καλά και κάποια άλλα σίγουρα κακά (έχουμε δει από χαζή προπαγάνδα μέχρι... γελοιωδώς "σουρεαλιστικές" αναληθοφάνειες), αλλά δεν είμαστε εδώ ως κριτικοί της έβδομης τέχνης, αλλά για να δούμε την μεταφορά όλου αυτού του Stallone-ικού έπους στα PC και τις κονσόλες μας, μέσα από το Rambo: The Video Game. Ο εν λόγω τίτλος αποτελεί δημιουργία της πολωνικής Teyon, κυρίως γνωστής από την σειρά Heavy Fire και διάφορους πιο casual τίτλους. Ας φορέσουμε λοιπόν την κορδέλα στην '80s χαίτη μας και ας ρίξουμε μια ματιά στο τι έχει να προσφέρει το νέο αυτό Action/Shooter.

"I'm sorry I got you into this Johnny"
Δεν ξέρω αν η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί, πάντως η πρώτη πληροφορία που θα δώσουμε για το Rambo: The Video Game είναι μάλλον και η καλύτερη που θα μπορούσατε να ακούσετε. Αυτό που εννοούμε είναι πως το σενάριο του παιχνιδιού ακολουθεί ευλαβικά τις τρείς πρώτες ταινίες (το Rambo του 2008 ήρθε πολύ αργότερα), τα First Blood, First Blood Part II και Rambo III, καθώς αναβιώνετε επιλεγμένες σκηνές από τα φιλμ αυτά. Οι developers δείχνουν πως σεβάστηκαν το αρχικό τους υλικό και μάλιστα έχουν προσπαθήσει να αναπαραστήσουν in-game διάφορα στιγμιότυπα με μεγάλη ακρίβεια. Εσείς αναλαμβάνετε φυσικά τον ρόλο του πρασινομπερέ βετεράνου και τον οδηγείτε μέσα από όλες τις σεκάνς δράσης της τριλογίας, παρουσιασμένες σαν μια ενιαία ιστορία για τις ανάγκες του παιχνιδιού.

Ο Rambo θα στήσει ενέδρες, θα μαχαιρώσει, θα πυρπολήσει, θα πυροβολήσει και θα κατεδαφίσει με όλους τους τρόπους σήμα-κατατεθέν που έχουμε δει στις ταινίες και ακόμα περισσότερους. Το καρτέρι στα δάση της Washington, το κυνήγι με το τόξο στις ζούγκλες του Βιετνάμ, οι μάχες με τους Ρώσους στα ερημικά τοπία του Αφγανιστάν, κάθε "εκρηκτική" σεκάνς δράσης ζωντανεύει εκ νέου στις οθόνες μας.

Να πούμε πως το παιχνίδι περιλαμβάνει ένα ακόμα πιο πλούσιο περιεχόμενο για περισσότερη αιματοχυσία, με σκηνές που δεν υπήρχαν στις ταινίες αλλά θα μπορούσαν να υπονοούνται, δεν ξεφεύγουν δηλαδή από το storyline απλά δίνουν τροφή για περισσότερη δράση. Προφανώς θα ξαναδείτε και όλα τα γνώριμα πρόσωπα όπως τον συνταγματάρχη Trautman, την Co Bao, τον "κακό" Zaysen και άλλους χαρακτήρες που παρέλασαν από την μεγάλη οθόνη, σε ένα σχεδόν συγκινητικό "ξεθάψιμο" της σειράς από το χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Κατόπιν όλων αυτών, έχουμε να πούμε πως η Teyon πετυχαίνει πολύ καλά την αναπαράσταση του ύφους και του κλίματος της τριλογίας Rambo και οι πολωνοί δείχνουν πως αν μη τι άλλο είναι fans των ταινιών και έμειναν πιστοί σε αυτές. Πάντως, αυτή η ακατάπαυστη συρραφή σκηνών δράσης, ενώ λειτουργεί στο να ειπωθεί η ιστορία του ήρωά μας (και όσοι έχετε μεγαλώσει με αγαπημένο '80s action hero τον Stallone θα εκτιμήσετε λίγο παραπάνω την προσπάθεια), το τελικό αποτέλεσμα δεν στέκεται ως ένα σφιχτοδεμένο σύνολο από μόνο του.

Περισσότερο βλέπουμε ένα highlight reel των ταινιών που όσοι γνωρίζουν θα εκτιμήσουν, αλλά εάν κάποιος δεν έχει δει Rambo ποτέ στη ζωή του ενδεχομένως να βρει ολίγον ασυνάρτητο το όλο πράγμα. Βέβαια από την άλλη, υπάρχει κανένας που δεν έχει δει Rambo ποτέ στη ζωή του; Τουλάχιστον υποτίθεται πως ζούμε τις ιστορίες μέσα από μια αφήγηση του Trautman, κάτι που εν μέρει δικαιολογεί αυτή την δομή.

Αναλώσιμοι στρατιώτες
Και κάπου εδώ τελειώνουμε με τα καλά στοιχεία του παιχνιδιού, ή μάλλον -για το θέσω πιο σωστά- η πιστότητα στο κλίμα που προαναφέραμε είναι το πιο θετικό που έχει να επιδείξει. Είναι πραγματικά απορίας άξιο το πως κατάφεραν οι Πολωνοί να παρουσιάσουν κάτι τόσο μέτριο (έως κακό σε σημεία) έχοντας σαν πρώτη ύλη την θεματολογία Rambo και μάλλον αυτό είναι το πραγματικό τους κατόρθωμα. Θα ξεκινήσουμε την περιγραφή με έναν απλό τρόπο για να το καταλάβετε, λέγοντας πως το gameplay του Rambo: The Video Game χωρίζεται σε δύο κομμάτια και αυτό είναι όλο: τα Rail Shooter σημεία και τα quick time events.

Όσον αφορά τα πρώτα, ενδεχομένως να είναι τα σημεία που ίσως και να βρείτε κάποιο μικρό ενδιαφέρον κατά την διάρκεια του campaign. Ο Rail Shooter μηχανισμός του παιχνιδιού περιλαμβάνει σε γενικές γραμμές ένα cover system καθώς ο Rambo μπορεί να καλύπτεται πατώντας την αντίστοιχη κάθε φορά κατεύθυνση και φυσικά μπόλικο "γάζωμα" των αντιπάλων που εμφανίζονται στην οθόνη, αν και θα μπορούσε το όλο πράγμα να είναι πολύ πιο δουλεμένο.

Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων οι εχθροί "σκάνε μύτη" και κάθονται ηλιθιωδώς μπροστά σας χωρίς να κάνουν κάποια κίνηση, σαν να πετάγονται ομοιώματα από χαρτόνι σε tutorial πίστα, ενώ το πιο αστείο είναι που καμιά φορά εμφανίζονται σε μια χαζή ξαπλωτή πόζα λες και μπήκαν στη μάχη για να... τρολάρουν. Πάντως υπάρχουν κι αντίπαλοι στρατιώτες που καλύπτονται, ενώ οι εχθροί γενικώς έρχονται σε μια αξιοπρεπή ποικιλία τόσο σε εμφάνιση, όσο και στα μοτίβα αντίδρασής τους.

War is in your blood
Πάντως υπάρχουν στιγμές που πέφτει γερό πιστολίδι και η σκηνοθεσία της δράσης σε συνδυασμό με το αίμα που ρέει άφθονο, τις εκρήξεις και τα headshots που προσφέρουν κάποια δευτερόλεπτα αργής κίνησης μπορούν να σας χαρίσουν μερικά διασκεδαστικά στιγμιότυπα. Στα θετικά συγκαταλέγεται και η "σωστή" αίσθηση των όπλων, ενώ ένας ενδιαφέρων μηχανισμός εδώ είναι το Wrath, το οποίο θα πρέπει να το αξιοποιείτε στρατηγικά για να επιβιώσετε.

Το τελευταίο ουσιαστικά βάζει τον ήρωά μας σε ένα mode... τρελαμένο, όπου ο χρόνος επιβραδύνεται, το damage που προκαλεί αυξάνεται και heal-άρει όταν σκοτώνει. Επομένως καλό θα είναι να το κρατάτε για σημεία που θα μπορέσετε να φάτε εύκολα τρεις-τέσσερις εχθρούς για να γεμίσετε το health σας, ενώ διαρκεί όσο υποδεικνύουν οι αντίστοιχες μπάρες πάνω αριστερά στην οθόνη. Το reload γίνεται με το αριστερό κουμπί του mouse και ένα πρόβλημα που παρατήρησα είναι ότι κάποιες φορές θα πρέπει να μυρίσετε τα νύχια σας για να βρείτε ποια είναι η σωστή στιγμή να γεμίσετε το όπλο σας. Τα πυρομαχικά βέβαια δεν τελειώνουν, σε αντίθεση με τις χειροβομβίδες που είναι περιορισμένες και τις εξαπολύετε με το μεσαίο κουμπί.

Νομίζω ότι και οι τρεις ταινίες μαζί είναι πιο μεγάλες σε διάρκεια από το παιχνίδι!

Τοξότης, αλλά όχι στο ζώδιο
Μία άλλη πτυχή του Rail Shooter gameplay είναι τα πιο stealth σημεία, όπου κυρίως επιστρατεύετε το εικονικό τόξο του Rambo. Εδώ το σημάδι αλλάζει λίγο λογική καθώς πρέπει να εξαπολύσετε το βέλος στην σωστή χρονική στιγμή και να πετύχετε κινούμενους ως επί το πλείστον στόχους, αλλά και πάλι δεν υπάρχει κάποια τρομερή συγκίνηση.

Όχι άλλα quick time events
Το stealth κομμάτι του gameplay πάντως κυρίως εκφράζεται μέσω των QTEs, τα οποία επιστρατεύονται βέβαια και σε κάποιες σκηνές έντονης δράσης. Εδώ δεν έχουμε να πούμε και πολλά, προσωπικά δεν τα αντέχω πλέον καθόλου, ενώ η όποια ευρηματικότητα του μηχανισμού αυτού έχει εξαντληθεί εδώ και χρόνια. Ακόμα χειρότερο είναι το γεγονός πως εάν παίζετε στην μέση ή κυρίως στην μεγάλη δυσκολία, το quick time events γίνονται εκνευριστικά απαιτητικά και μάλιστα έχετε και περιορισμένο αριθμό από επαναλήψεις. Αν τις εξαντλήσετε ανεπιτυχώς, ξεκινάτε από την αρχή τη πίστας. Τα νεύρα μου! Τουλάχιστον, στο εύκολο επίπεδο τα retries είναι απεριόριστα.

Ουσιαστικά το όποιο ενδιαφέρον του παιχνιδιού, που σημειωτέον στο easy μπορεί και να το βγάλετε σε πέντε ωρίτσες, είναι το κυνήγι του υψηλότερου high score και η προσπάθεια να παίξετε στο υψηλότερο επίπεδο δυσκολίας (Green Beret), το οποίο είναι αρκετά ζόρικο. Με οτιδήποτε κάνετε κερδίζετε πόντους, με τους οποίους πέρα από την... ηθική ευχαρίστηση (λέμε τώρα) ανεβαίνετε level και ξεκλειδώνετε διάφορα perks του Rambo, όπως πιο αποτελεσματικά όπλα, περισσότερο Wrath, μεγαλύτερη αντοχή στο damage κτλ.

Πάντως, το να παίξετε σε μια πίστα ιδανικά και να κάνετε καλό σκορ, δεν είναι τόσο θέμα skill όσο του να μάθετε απέξω κι ανακατωτά μετά από πολλές επαναλήψεις το πως εξελίσσεται η δράση και να ξέρετε ακριβώς τι πρέπει να κάνετε την κάθε στιγμή. Trial and error λογική σαν να λέμε, αλλά δυστυχώς με πολλά QTEs, ολίγον ανέμπνευστο Rail Shooter ύφος και καμία καινοτομία στο gameplay. Κρίμα. Τουλάχιστον, το ανώτερο επίπεδο δυσκολίας παραμένει μια hardcore πρόκληση, ακόμα κι έτσι. Επίσης, να προσθέσουμε ότι υπάρχει η δυνατότητα για τοπικό co-op με κάποιον φίλο σας, μια προσθήκη που είναι φυσικά πάντοτε ευπρόσδεκτη σε τέτοιου είδους games.

"Κοίτα μαλλί ο Rambo!"
Ας περάσουμε και στον τεχνικό τομέα, που είχε ήδη κατεβάσει τον πήχη των προσδοκιών χαμηλά όπως φαινόταν από τα τρέιλερ που είχαν κυκλοφορήσει το περασμένο διάστημα. Ενώ λοιπόν δεν μπορώ να πω ότι... πόνεσαν και τα μάτια μου, το οπτικό κομμάτι του παιχνιδιού μάλλον είναι ο πραγματικός βετεράνος της υπόθεσης. Το αστειάκι "βγαίνουν ακόμα games για το PS2;" δυστυχώς ψιλό-ισχύει, καθώς το Rambo: The Video Game έχει σημεία που θυμίζουν τίτλο δεκαετίας. Ενώ καμιά φορά ο σχεδιασμός των τοπίων κάτι πάει να κάνει, τα κακά textures, τα περίεργα μοντέλα των χαρακτήρων και η αίσθηση "φτώχειας" που πλανάται δεν βοηθούν το παιχνίδι να ξεφύγει από την μετριότητα, ίσως και χειρότερα.

Επίσης, να πω εδώ πως ο ίδιος ο Rambo είναι σχεδιασμένος προβληματικά! Δεν έχω καταλάβει αν μου φταίει το μεγάλο του κεφάλι, το στατικό μαλλί-χαίτη, οι περίεργες αναλογίες η τα κακοσχεδιασμένα πολύγωνα του κορμιού του, αλλά ώρες -ώρες δείχνει αστείος. Τουλάχιστον, μοιάζει όντως στον Rambo.

Στον ήχο τώρα, η Teyon έκανε την καλύτερη δυνατή κίνηση που μπορούσε και τουλάχιστον για αυτό μπορεί να πάρει τα εύσημα, για να μην την αδικούμε. Οι Πολωνοί λοιπόν ήρθαν σε επαφή με την StudioCanal που έχει τα δικαιώματα της κινηματογραφικής τριλογίας και προμηθεύτηκαν τα αντίτυπα των αυθεντικών ηχογραφήσεων των ηθοποιών. Κοινώς, οι φωνές και οι διάλογοι των δύο πρωταγωνιστών που ακούτε όντως ανήκουν στους Sylvester Stallone και Richard Crenna (Trautman), γεγονός που μόνο με την λέξη "true" μπορεί να περιγραφεί και συμβάλλει τα μέγιστα στο σωστό ύφος που είπαμε στην αρχή.

Ωστόσο, η ποιότητα των ηχογραφήσεων αυτών δεν είναι η καλύτερη δυνατή (ήχος μαγνητοταινίας του ΄80!). Έτσι, όταν μπαίνουν στο παιχνίδι τα νέα voice-overs, εκτός του ότι έχει πέσει η ποιότητά τους για να "κολλάνε" με τις αυθεντικές συνομιλίες, ακούγεται τουλάχιστον περίεργη η όλη αυτή μίξη, ενώ κάποιες ερμηνείες δεν στέκονται στο ύψος ων περιστάσεων. Επίσης, αν και ακούγονται τα μουσικά θέματα από τις ταινίες, τις περισσότερες φορές καταντούν επαναλαμβανόμενα και κουράζουν.

Τα κυτεί αίμα
Το Rambo: The Video Game δεν είναι ότι χειρότερο έχω παίξει ποτέ, αλλά αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή περιλαμβάνει το όνομα Rambo. Αυτό που πλασάρει περισσότερο το παιχνίδι είναι εν τέλει και το πιο αξιόλογο στοιχείο του -αν όχι το μοναδικό- και δεν είναι άλλο από την αναβίωση ενός εικονικού χαρακτήρα.

Όσοι έχετε μεγαλώσει με τις ταινίες του Stallone ενδεχομένως θα βρείτε λίγο παραπάνω ενδιαφέρον στο feeling που προσπαθεί να "πιάσει" η Teyon, αλλά μέχρι εκεί. Κατά τα άλλα, το gameplay είναι ένα συνονθύλευμα από on-rails πιστολίδι και quick time events, σε ένα παιχνίδι το οποίο αν έχετε όρεξη, 30 ευρώ περίσσευμα και αγάπη για τον Rambo μπορεί να "ψηθείτε" να το τερματίσετε, αλλά δεν πρόκειται να ασχοληθείτε ξανά.

Θετικά:
- Αυθεντικά voice-overs από τις ταινίες
- Πιστό στο ύφος της Rambo θεματολογίας
- Έχει κάποια καταιγιστικά και δύσκολα σημεία

Αρνητικά:
- Πολύ μικρή διάρκεια
- Ξεπερασμένα γραφικά
- Πολλά quick time events
- Υψηλή τιμή για αυτά που προσφέρει
- Θα μπορούσε το Rail Shooter στοιχείο να δουλευτεί κι άλλο
- Επαναλαμβανόμενη μουσική

Βαθμολογία
Γραφικά: 5
Ήχος: 6.5
Gameplay: 5
Αντοχή: 4.5
Γενικά: 5

Αν δεν περιελάμβανε το όνομα "Rambo" δεν θα ασχολούμασταν τόσο!

Γρηγόρης Βούλγαρης