Metro: Last Light

Το sequel στο εκπληκτικό Metro 2033, εμπνευσμένο από τα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας του Ρώσου συγγραφέα Ντμίτρι Γκλουχόφσκι, είναι μία από τις καλύτερες εκδοχές ενός κόσμου μετά από την πυρηνική καταστροφή. Δε λέει να το χάσεις…

Σενάριο και τα ρέστα

Μετά από τον πυρηνικό πόλεμο, οι επιζώντες της Ρωσίας κατοικούν πλέον στις γραμμές και τους σταθμούς του Μετρό της Μόσχας. Πρωταγωνιστής

είναι ο Artyom (=Αρτέμης), που είχε εκτοξεύσει πυραύλους εναντίον κάποιων τηλεπαθητικών πλασμάτων, γνωστοί μόνο ως Dark Ones. Τώρα σκοπός του είναι να βρει τον τελευταίο από αυτούς, αλλά δεν είναι ο μόνος που ψάχνει. Διάφορα factions των πολιτικών άκρων θα του κάνουν τη ζωή δύσκολη. Δυστυχώς οι χαρακτήρες είναι στερεοτυπικοί όσο δεν πάει άλλο, όμως το μυστήριο που καλύπτει τους Dark Ones, και η σύντομη γνωριμία σου με έναν από αυτούς, θα κάνει τη φαντασία σου να δουλέψει σε… overdrive!

Gameplay

First-person shooter λοιπόν το Metro: Last Light, όπως ο προκάτοχος του, αλλά εμπλουτισμένο με ενδιαφέροντα στοιχεία. Κάθε φορά μπορείς να έχεις μόνο 3 όπλα μαζί σου, τα οποία δεν είναι φουτουριστικά αλλά γνώριμα, αν και με κάποια δόση αυτοσχεδιασμού. Πάντως η αίσθηση του χειρισμού για το καθένα είναι άριστη, κάνοντας το συγκεκριμένο παιχνίδι όχι μόνο αντάξιο αλλά και ανταγωνιστικό των «μεγάλων» πολεμικών shooters, σε αυτό τον τομέα. Λόγω έντονης ραδιενέργειας στην επιφάνεια, είναι υποχρεωτική η χρήση μάσκας σε εξωτερικούς χώρους, η οποία απαιτεί αναλώσιμα φίλτρα αέρα αλλά και αντικατάσταση της ίδιας, αν δεχτεί αρκετή ζημιά. Από εχθρούς έχουμε μεταλλαγμένα ζώα και έντομα, επιβλητικά αλλά όχι αποκρουστικά. Όμως οι νορμάλ ανθρώπινοι εχθροί αποτελούν μεγαλύτερη πρόκληση γιατί σου την πέφτουν πλαγίως και πυροβολούν από κάλυψη. Γι’ αυτό το Last Light έχει έναν ομολογουμένως πολύ καλό μηχανισμό stealth, επιτρέποντας σου να σβήνεις φώτα, να πετάς μαχαίρια ή βέλη, και να πλησιάζεις αθόρυβα για να σφάζεις ή να αναισθητοποιείς τους εχθρούς. Το παιχνίδι έχει και ένα σύστημα «ήθους» που επηρεάζει την τελική σκηνή, όμως δεν σου δίνει τρόπο να μετράς το alignment σου. Αν θέλεις να το εκμεταλλευτείς, προσπάθησε να αφήσεις όσο το δυνατόν λιγότερα πτώματα. Επίσης, δυστυχώς δεν υπάρχει multiplayer, παρ’όλο που θα ήταν κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενο.

Και από εμφάνιση;

Το Metro: Last Light αποτελεί σημείο αναφοράς για τα γραφικά τελευταίας γενιάς. Η διαφορά στην ένταση φωτός από κάθε πηγή είναι καθαρά εμφανής, συνοδευόμενη από διακριτικά glare effects που δεν ενοχλούν. Στους εξωτερικούς χώρους, σχεδόν νιώθεις τη βροχή, τον αέρα και τη συννεφιά, καθώς σε πλήττουν. Αποκορύφωμα αποτελούν η λάσπη και το αίμα που παραμένουν στο διάφανο «πλαστικό» της μάσκας σου, και πρέπει να τα σκουπίζεις ο ίδιος! Οι δε πίστες εντυπωσιάζουν, είτε βρεθείς σε σκοτεινά τούνελ αμαξοστοιχιών, είτε στα συντρίμμια της Μόσχας με θέα γνωστά κτίρια.