Army of Two: The Devil’s Cartel

Είσαι φαν του co-op; Παίζεις πάντα τα παιχνίδια σου μαζί με φίλους; Το Army of Two: The Devil’s Cartel είναι το τρίτο παιχνίδι της σειράς και θα σου δείξει το νόημα της συνεργασίας… στο περίπου (η προσπάθεια μετράει βρε).

Σενάριο και τα ρέστα

Το όλο σκηνικό είναι «αλά Μέχικο», όπου και πρωταγωνιστές είναι δύο νέα μέλη της ομάδας T.W.O., ο Alpha και ο Bravo. Βρίσκεσαι λοιπόν σε μια σύγκρουση ανάμεσα

σε εμπόρους ναρκωτικών, ενώ ταυτόχρονα η αποστολή που σου έχουν αναθέσει είναι μέσα στη διαφθορά και τις λαμογιές (λογικό μου φαίνεται, διότι ναρκωτικά και απάτη πάνε πακέτο). Το παιχνίδι ξεκινά στο Μεξικό, με μια αποστολή από τζιπάκια όπου μεταφέρετε έναν πολιτικό φυγά με όνομα Cordova. Η αποστολή όμως δέχεται επίθεση, και ο Cordova πιάνεται όμηρος. Η συνέχεια στην οθόνη σου!

Gameplay

Το Army of Two: The Devil’s Cartel είναι ένα shooter τρίτου προσώπου, που συστήνει co-op, καθώς τα πάντα τα κάνεις μαζί με τον συνέταιρο σου (εννοείται πως μπορείς να παίξεις και μόνος σου βέβαια), ή τουλάχιστον έτσι γινόταν στα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Πολλά από τα χαρακτηριστικά του franchise έχουν αφαιρεθεί, χάνοντας έτσι αρκετά το νόημα της συνεργασίας. Μπορείς δηλαδή να σηκώσεις τον άλλον, όταν έχει χτυπηθεί σοβαρά, ή να ανοίξετε μαζί καμιά πόρτα, αλλά ως εκεί. Ένα νέο και διασκεδαστικό χαρακτηριστικό είναι το Overkill, στο οποίο για λίγα δευτερόλεπτα γίνεσαι άτρωτος και οι σφαίρες σου συνθλίβουν τα πάντα στο πέρασμα τους. Βασικός σου στόχος σε κάθε αποστολή είναι να εμφανίζεσαι μαζί με τον συνέταιρο σου σε κάποια περιοχή και να καθαρίζετε τους πάντες, καλύπτοντας ο ένας τον άλλον –και καλά. Το παιχνίδι εστιάζει αρκετά στο σύστημα κάλυψης πίσω από εμπόδια, το οποίο είναι αρκετά περίεργο και μπορεί να σε μπερδέψει. Επίσης, οι εχθροί δεν είναι και από τους πιο έξυπνους που έχω συναντήσει… :P

Και από εμφάνιση;

Από άποψη γραφικών, το Army of Two: The Devil’s Cartel βρίσκεται σε απλά καλό επίπεδο, ενώ το περιβάλλον και τα τοπία του Μεξικού τα περίμενα κάπως διαφορετικά, λιγότερο άψυχα και με περισσότερη ζωντάνια. Γενικότερα η όλη εμπειρία του παιχνιδιού είναι αδιάφορη, όταν σκοτώνεις «χαζούς» εχθρούς και καταστρέφεις ήδη κατεστραμμένες και έρημες περιοχές.