«Υπόθεση Ραγκούση»: Να πούμε τα σύκα σύκα και τη σκάρφη σκάρφη

Η χώρα μας στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις. Επίσης στηρίζεται στον τουρισμό ως «ατμομηχανή της ανάπτυξης».

Και όταν μιλάμε για οικογενειακές επιχειρήσεις αυτό σημαίνει ότι σε αυτές εργάζεται συνήθως όλη η οικογένεια.

Δηλαδή, οι γονείς προσλαμβάνουν τα παιδιά τους.

Αυτό είναι ένα βίωμα που πάρα πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα το έχουν: να έχουν εργαστεί στην ταβέρνα του πατέρα τους, στα ενοικιαζόμενα

Και όταν κάποιος προσλαμβάνει κάποιον τον ασφαλίζει κιόλας.

Μάλιστα, ενώ είναι αυτό που θα έπρεπε να γίνεται, συχνά, δυστυχώς, δεν συμβαίνει.

Τότε έχουμε αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία.

Μικρή σημασία έχει εάν πάρεις συγγενή σου ή όχι: το πρόβλημα είναι το ίδιο.

Η αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία είναι ωρολογιακή βόμβα στο ασφαλιστικό και συνολικά προνοιακό σύστημα της χώρας.

Γιατί πολύ απλά δεν συγκεντρώνονται εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών που εξασφαλίζουν την καταβολή των συντάξεων, των επιδομάτων ανεργίας, αλλά και τη χρηματοδότηση τελικά και του συστήματος υγείας.

Αντιθέτως, το να καταβάλλονται εισφορές και για μέλη της οικογένειας που εργάζονται στην οικογενειακή επιχείρηση και αμείβονται για την εργασία τους, γενικά μιλώντας στηρίζει το ασφαλιστικό και προνοιακό σύστημα της χώρας.

Όταν μιλάμε τώρα για τον τουρισμό είναι σαφές ότι μιλάμε για μια εργασία που χαρακτηρίζεται από αυτό που λέμε εποχικότητα. Δηλαδή, δεν υπάρχει εργασία σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, αλλά μόνο στην τουριστική σεζόν.

Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι που εργάζονται στον τουρισμό, τον χειμώνα δεν έχουν δουλειά.

Για τον λόγο αυτό οι εργαζόμενοι στον τουρισμό, όπως και άλλες κατηγορίες εργαζομένων σε κλάδους με εποχικότητα, έχουν κατακτήσει ειδικό εποχικό επίδομα ανεργίας, που δίνεται με διαφορετικούς όρους από το «απλό» επίδομα ανεργίας.

Τώρα τα επιδόματα ανεργίας έχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις, που δεν είναι άλλες από το να έχει όντως εργαστεί ο δικαιούχος πριν επιδοτηθεί και μάλιστα για συγκεκριμένο ελάχιστο διάστημα.

Το να έχει εργαστεί κάποιος τεκμαίρεται με το να έχει υπάρξει πρόσληψή του και αναγγελία αυτής της πρόσληψης και βέβαια λήξη της σύμβασης και αναγγελία αυτής, πάντα στον ΟΑΕΔ. Και βεβαίως να έχουν καταβληθεί οι εργατικές και εργοδοτικές εισφορές που αναλογούν. Να έχει «κολλήσει τα ένσημα που χρειάζεται» για να το πω απλά, παρότι εδώ και πάνω από 20 χρόνια δεν υπάρχουν οι περίφημες καρτέλες όπου όντως έμπαιναν τα ένσημα.

Η αναγγελία πρόσληψης και οι καταβληθείσες εισφορές αποτελούν τα δύο βασικά πειστήρια ότι όντως κάποιος εργάστηκε κάπου.

Τα λέω όλα αυτά σε σχέση με την «υπόθεση Ραγκούση».

Εάν ο Γιάννης Ραγκούσης όντως προσέλαβε τα παιδιά του και αυτά εργάστηκαν στην οικογενειακή τουριστική επιχείρηση, τότε ως εργαζόμενοι στον τουρισμό δικαιούντο το αντίστοιχο εποχικό επίδομα ανεργίας.

Ο ίδιος λέει ότι έχει ελεγχθεί. Προφανώς αναφέρεται στο ότι για να πάρουν τα παιδιά του το εποχικό επίδομα διαπιστώθηκε ότι όντως είχε αναγγελθεί η πρόσληψή τους και είχαν όντως καταβληθεί οι ασφαλιστικές εισφορές που αναλογούν, ενώ στη δήλωσή του υποστηρίζει ότι στους ελέγχους που γίνονταν συχνά σε τουριστικές περιοχές δεν βρέθηκε στη δική του επιχείρηση να υπάρχουν αδήλωτοι εργαζόμενοι.

Ας το πούμε απλά: εάν τα πράγματα έχουν έτσι και όντως έχει ελεγχθεί, τότε δεν τίθεται κανένα ζήτημα.

Ας δώσει στη δημοσιότητα εάν θέλει και όποια άλλα στοιχεία υπάρχουν για να τελειώνει η ιστορία.

Από εκεί και πέρα, επειδή είμαστε ακόμη στην αρχή της προεκλογικής εκστρατείας, καλό να είναι να χαραχθούν κάποιες «κόκκινες γραμμές» για το τι είδους «θέματα» θα αναδεικνύονται.

Ας είναι θέματα πραγματικά και όχι θέματα εντυπώσεων.

Και για να γίνει διάλογος και για να μην τροφοδοτείται το κλίμα «όλοι οι πολιτικοί είναι λαμόγια».

Γιατί τότε είναι ως ένα από τα κόμματα του «συνταγματικού τόξου» να πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται.

Σε τελική ανάλυση, όποιος θέλει να κάνει πολεμική στον Ραγκούση – και στον κάθε Ραγκούση – ας την κάνει για την πολιτική του στάση, για τις θέσεις του, για την τακτική και στρατηγική του κόμματός του.