Το «χωριό-πορνείο» του Μπαγκλαντές – Όταν η εκμετάλλευση γίνεται φρίκη

Απαχθείσες από συμμορίες ως παιδιά, πουλημένες από την ίδια τους την οικογένεια και εξαπατημένες από φίλους και μαστροπούς, η ζωή για κάποια κορίτσια και γυναίκες αγγίζει τη φρίκη.

Η ζωή τους, περιορίζεται μέσα σε ένα χωριό του Μπαγκλαντές που είναι αποκλειστικά αφιερωμένο στην πορνεία.

Περισσότερες από 1.500 γυναίκες και κορίτσια αναγκάζονται να εξυπηρετούν τις επιθυμίες περισσότερων από 3.000 ανδρών την ημέρα για μόλις 2 ευρώ στο χωριό Νταουλάτνια, όπου βρίσκεται ένας από τους μεγαλύτερους οίκους ανοχής στον κόσμο.

Το Μπαγκλαντές είναι μια από τις λίγες χώρες που ανέχεται την πορνεία και τα κορίτσια αναγκάζονται να ακολουθούν τις μητέρες τους στην εκμεταλλευτική βιομηχανία από την ηλικία των 14 ετών – η ηλικία συναίνεσης στη χώρα.

Παγιδευμένα μέχρι να αποπληρώσουν το χρέος τους, τα κορίτσια που πέφτουν θύματα εμπορίας στη Νταουλάτνια – που αποτελείται από μια σειρά από παράγκες απλωμένες σε έναν λαβύρινθο από σοκάκια – αντιμετωπίζουν μια ζωή γεμάτη σωματική και ψυχική ταλαιπωρία στην οποία κανένα παιδί δεν πρέπει να υποβάλλεται.

«Θέλουμε απλώς να παίξουμε, μας αρέσει να παίζουμε. Μακάρι κάποιος να μπορούσε να μας κανονίσει ένα άλλο μέρος, κάπου έξω από το σπίτι όπου θα μπορούσαμε να ζήσουμε», είχε αποκαλύψει στο παρελθόν ένα αθώο κορίτσι που είχε παρασυρθεί στην Νταουλάτνια, σύμφωνα με την Daily Mial.

Η ζωή της, μαζί με τις χιλιάδες άλλες ευάλωτες γυναίκες και κορίτσια που έπεσαν θύματα, αποκαλύφθηκε από έναν πελάτη που καυχήθηκε: «Όποια κορίτσια μου αρέσουν, θα πάω μαζί τους. Δεν νιώθω άσχημα για κανέναν, όλοι πρέπει να διασκεδάζουν».

Περίπου 3.000 άνδρες επισκέπτονται τον οίκο ανοχής κάθε μέρα, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι οδηγοί φορτηγών που σταματούν στο Νταουλάτνια λόγω της προνομιακής του θέσης δίπλα σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό και έναν τερματικό σταθμό πορθμείων στον ποταμό Πάντμα, ένα σημαντικό κανάλι που ξεκινά από τον Γάγγη.

Όταν ένας οδηγός φορτηγού ρωτήθηκε αν η γυναίκα του ξέρει τι κάνουν, γέλασε και είπε στο ARTE.tv το 2020: «Όχι, θα με σκότωνε».

Ένας άλλος, γελώντας με τον φίλο του, «αστειεύτηκε»: «Υπάρχουν νέοι και ηλικιωμένοι. Από 10 έως 40 ετών. Οι τιμές ποικίλλουν ανάλογα, από 60 σεντς έως 10 ευρώ».

Τον περασμένο μήνα, η Διεθνής Αμνηστία δήλωσε προς τις γυναίκες της Νταουλάτνια ότι δεν είναι μόνες, μετά από μια σπαρακτική έκκληση για λήψη μέτρων για το κλείσιμο της Νταουλάτνια και την αντικατάστασή της με «κατάλληλα σπίτια και έναν χώρο εργασίας για τις γυναίκες».

Αυτό συνέβη λίγες εβδομάδες αφότου νέα πλάνα που τραβήχτηκαν μέσα στο χωριό των 12 στρεμμάτων εμφανίστηκαν στο διαδίκτυο. Στο βίντεο, άνδρες φαίνονται να περιπολούν σε πυκνά σοκάκια, αναζητώντας τις γυναίκες που επιθυμούν.

Γεμάτο με παράγκες από κυματοειδές σίδερο, μικρά μαγαζιά και ανοιχτούς υπονόμους, η Νταουλάτνια είναι ένα χωριό που δεν επισκευάζεται – και δεν είναι το μόνο.

Η ροή γυναικών και παιδιών που διακινούνται στη βιομηχανία του σεξ στο Μπαγκλαντές είναι τόσο υψηλή που χρειάστηκε να κατασκευαστούν ιδιωτικά νεκροταφεία σε τουλάχιστον δύο πορνεία, την Κανταπαρά και την Νταουλάτνια, λόγω του υψηλού ποσοστού θνησιμότητας και της αύξησης των γυναικών που αυτοκτονούν.

Η δεινή θέση των γυναικών και των κοριτσιών που ζουν στη Νταουλάτδια έχει αποκαλυφθεί όλα αυτά τα χρόνια, καθώς οι κάμερες μπόρεσαν να εισέλθουν στο εσωτερικό και να πάρουν συνεντεύξεις από τα θύματα του φρικτού εμπορίου.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, οι τοπικές ΜΚΟ έχουν αγωνιστεί για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των γυναικών και των παιδιών. Πιστεύεται ότι 500 έως 1.000 παιδιά ζουν στον χώρο, κυρίως στα ίδια δωμάτια όπου εργάζονται οι μητέρες τους.

Στο παρελθόν η εφημερίδα The Guardian μίλησε με κορίτσια, γυναίκες και άνδρες για τη ζωή μέσα στο χωριό-πορνείο.

Ένα νεαρό κορίτσι αποκάλυψε με σπαρακτική μελαγχολία: «Υπάρχουν κακοί άνθρωποι εδώ γύρω, αγγίζουν το σώμα σου και κάνουν αυτά τα άλλα πράγματα και μετά η μαμά μου θυμώνει».

Μια άλλη γυναίκα, η οποία έπεσε θύμα εμπορίας ανθρώπων στη Νταουλάτνια όταν ήταν παιδί, είπε: «Δεν ξέρω από πού με πήραν, με έφεραν εδώ και μετά με πούλησαν».

«Με έπιασαν όταν ήμουν περίπου οκτώ χρονών. Δεν καταλάβαινα πολλά, σήμερα τα παιδιά καταλαβαίνουν περισσότερα, αλλά εγώ δεν ήμουν έτσι».

«Μια γυναίκα μου πρόσφερε δύο σοκολάτες και την ακολούθησα ως εδώ. Με έφερε εδώ και μετά μου πούλησε. Μπήκαμε από την μπροστινή είσοδο και μετά έφυγε από την πίσω πόρτα. Με απείλησαν, οπότε αναγκάστηκα να μείνω εδώ. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να μείνω».

Λαχταρώντας ακόμα να πάει σπίτι, πρόσθεσε: «Αν έβλεπα τη γυναίκα που με πούλησε, δεν θα έλεγα τίποτα. Θα της έδινα ό,τι χρήματα ήθελε. Απλώς πήγαινέ με πίσω και άφησέ με στο σχολείο. Αυτό είναι όλο που χρειάζομαι. Αν με αφήσεις πίσω σε εκείνο το σχολείο, θα μπορέσω να βρω τον δρόμο για το σπίτι».

Μια άλλη μητέρα, μιλώντας για την δεκάχρονη κόρη της, είπε: «Πρέπει να δεχόμαστε πελάτες μπροστά της».

Ενώ πολλά κορίτσια πουλάνε σεξ από τα σπίτια τους ή από τον δρόμο, περισσότερες από 5.000 γυναίκες και κορίτσια είναι μοιρασμένες σε 11 τεράστιους οίκους ανοχής σε όλη τη χώρα.

Κάποια από αυτά χρονολογούνται εκατοντάδες χρόνια πριν, κάθε οίκος ανοχής είναι εγγεγραμμένος στην κυβέρνηση και παρακολουθείται από την τοπική αστυνομία. Εδώ, μια τριανδρία ισχυρών θεσμών – κυβέρνηση, αστυνομία και θρησκεία – επιβλέπουν και εγκρίνουν τον βιασμό, την υποδούλωση και την κακοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων κοριτσιών προεφηβικής ηλικίας.

«Η αστυνομία του Μπαγκλαντές γνωρίζει όλα όσα συμβαίνουν στα πορνεία», λέει ο Azharul Islam, διευθυντής προγράμματος του Rights Jessore, μιας τοπικής μη κυβερνητικής οργάνωσης που εργάζεται για την αποκατάσταση παιδιών-θυμάτων εμπορίας που εργάζονται στο εμπόριο του σεξ και την επιστροφή τους στις οικογένειές τους.

«Οι ιδιοκτήτες των πορνείων εμπλέκονται σε συμμορίες, και οι πολιτικοί ηγέτες μας και οι αρχές επιβολής του νόμου εμπλέκονται επίσης σε αυτές τις συμμορίες».

Διεφθαρμένοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι επωφελούνται δεχόμενοι δωροδοκίες και σεξουαλικές χάρες σε αντάλλαγμα για να αγνοούν την κακοποίηση.

Πηγή φωτογραφιών και βίντεο: Guardian και Daily Mail