Θαύμα ήταν ό,τι έκανε μέχρι τώρα…

Την Κυριακή θα έχουμε την ολοκλήρωση του Οpen της Αυστραλίας, του πρώτου Γκραν Σλαμ τουρνουά της σεζόν του τένις που μόλις άρχισε. Πέρυσι αγωνίστηκε στον τελικό του ο Στέφανος Τσιτσιπάς χάνοντας από το φαινόμενο που λέγεται Νόβακ Τζόκοβιτς. Φέτος ο Τσιτσιπάς αποκλείστηκε στους 16 από τον Αμερικανό Φριντζ. Είχαμε συνηθίσει να τον βλέπουμε στη δεκάδα των καλύτερων του παγκόσμιου τένις. Με την ολοκλήρωση του τουρνουά θα είναι οριακά σε αυτή. Η μη συμμετοχή του στον τελικό όπου αγωνίστηκε πέρυσι ήταν δεδομένο πως

θα προκαλούσε την πτώση του. Αν κάποιοι, με πρώτο τον Φριντζ, είχαν πάει λίγο καλύτερα στη Μελβούρνη ίσως να έχανε και τη θέση του στη δεκάδα. Που πρακτικά σημαίνει πως θα έχει φέτος δυσκολότερες κληρώσεις στα τουρνουά όπου θα πάρει μέρος. Φυσικά πρώτα από όλα στα τουρνουά του Γκραν Σλαμ.

Απολογισμός

Ο ίδιος ο Τσιτσιπάς αντιμετώπισε τον αποκλεισμό του κάνοντας ένα είδος απολογισμού. Είπε ότι όσα νιώθει «δεν είναι αρνητικά συναισθήματα, αλλά είναι συναισθήματα εξέλιξης και αλλαγής». Μίλησε γενικά φιλοσοφώντας για την αξία της αποτυχίας – «τη μια μέρα είσαι στο Top 10 και την επόμενη δεν βρίσκεσαι εκεί πια, οπότε πρέπει να συνεχίσεις τη δουλειά, να επιτρέψεις στον εαυτό σου να ωριμάσει μέσα απ’ αυτές τις καταστάσεις και να δοκιμάσεις την επόμενη φορά» είπε χαρακτηριστικά. Υποσχέθηκε επίσης στον εαυτό του ότι θα επιστρέψει. «Είναι δύσκολο, γιατί οι στιγμές δόξας και επιτυχίας είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό των εμπειριών ενός επαγγελματία τενίστα, οι επίπονες στιγμές είναι πολύ περισσότερες» είπε. Κι έκανε και αυτοκριτική για τον τρόπο που έχασε. «Σκεφτόμουν ότι είχα έναν μεγάλο αγώνα μπροστά μου και έναν αντίπαλο που του αρέσουν αυτά τα γήπεδα, με ένα παιχνίδι με πολλή δύναμη που ταιριάζει στα σκληρά γήπεδα. Επρεπε να προετοιμαστώ καλά για όλα αυτά, δεν το αντιμετώπισα με τον καλύτερο τρόπο, όμως ο Φριντζ έπαιξε πολύ καλά και του άξιζε η νίκη. Μπορώ να πάρω την ήττα σαν κάτι που θα με αφυπνίσει και θα ταΐσει τον εγωισμό μου. (…) Το σημερινό ματς είχε πολύ γρήγορο ρυθμό και πολύ σύντομους πόντους. Επρεπε κατά τη γνώμη μου να το μετατρέψω περισσότερο σε μια μάχη αντοχής» ανέφερε χαρακτηριστικά. Αλλά όλα αυτά τα είπε ενώ έμοιαζε σαν συμβιβασμένος με όσα συνέβησαν. Δεν είχε καμία πίκρα και κανενός είδους θυμό. Κι αυτό είναι πιο ανησυχητικό για τη συνέχεια από ό,τι η ήττα του νωρίς σε ένα τουρνουά στο οποίο έχει μόνο ωραία πράγματα να θυμάται. Κερδίζοντας π.χ. κάποτε στη Μελβούρνη τον Φέντερερ έκανε όλο τον κόσμο να μιλάει για αυτόν.

Χένμαν

Τη στάση του αυτή επισήμανε ο άγγλος σχολιαστής Τιμ Χένμαν: «Νομίζω ότι ο Τσιτσιπάς μπορεί να επιστρέψει στα καλύτερά του, αλλά νομίζω ότι η λέξη που θα χρησιμοποιούσα αυτή τη στιγμή για να περιγράψω την κατάστασή του είναι η λέξη «στασιμότητα». Ο Τσιτσιπάς είναι στάσιμος. Οταν σκέφτομαι πόσο καλά έχει παίξει στο παρελθόν κι ότι έχει φτάσει σε τελικούς Γκραν Σλαμ, κάθε φορά που τον βλέπω νιώθω ότι το παιχνίδι του τούς τελευταίους δώδεκα μήνες δεν έχει βελτιωθεί. Αν μένεις στάσιμος, όσο καλός κι αν είσαι υπάρχει πρόβλημα. Μπορεί να μην έχεις χειροτερέψει, κι αυτό είναι παγίδα. Παίζεις αυτό που ξέρεις και χάνεις γιατί οι αντίπαλοί σου έχουν γίνει καλύτεροι. Κάποια στιγμή σκέφτεσαι τον Αλκαράθ, τον Ρούνε, τον Σίνερ, τον Ζβέρεφ που κάποτε κέρδιζες. Νομίζεις ότι είσαι το ίδιο με αυτούς, αλλά σε έχουν ξεπεράσει» είπε και αφού τόνισε πως χάρηκε γιατί τον άκουσε να κάνει ένα είδος αυτοκριτικής, προέβλεψε ωστόσο οι πιθανότητες να τον δει να κερδίζει ένα Γκραν Σλαμ τουρνουά είναι μικρές. «Οι πράξεις μετράνε πιο πολύ από τα λόγια. Χαίρομαι που άκουσα τον Τσιτσιπά να λέει ότι ίσως αυτή η ήττα γίνει αιτία αφύπνισής του και ότι για κάθε παίκτη υπάρχει εξέλιξη και αλλαγή. Αλλά είναι αυτός που πρέπει να βγει εκεί έξω και να δείξει ότι άλλαξε, αλλιώς τα λόγια δεν έχουν σημασία. Αν δεν συμβεί θα παραμείνει ένας ακόμα καλός παίκτης που δύσκολα θα κερδίσει ένα μεγάλο τουρνουά. Οπως τον βλέπω δύσκολα θα ξαναφτάσει και σε έναν τελικό» είπε ο Αγγλος. Που πιθανότατα μιλάει εκ πείρας, βλέποντας στον Τσιτσιπά κάτι από τον εαυτό του. Ο Χένμαν υπήρξε κάποτε η μεγάλη ελπίδα των Αγγλων να δουν ένα παιδί τους να κερδίζει στο Γουίμπλεντον. Εφτασε στο νούμερο 4 της παγκόσμιας κατάταξης. Αλλά αυτό δεν του έφτανε για να κερδίσει ένα μεγάλο τουρνουά. Και κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί και με τον Τσιτσιπά.

Αδικία

Στην Ελλάδα έχουμε αδικήσει τον Τσιτσιπά στις κρίσεις μας διότι δεν υπάρχει παράδοση στο συγκεκριμένο σπορ. Δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι κάποια στιγμή ο Στέφανος θα γινόταν νούμερο 1 στον κόσμο, ότι θα πρωταγωνιστούσε στη διαδοχή των «ιερών τεράτων» που λέγονται Τζόκοβιτς, Ναδάλ και Φέντερερ, πως θα κέρδιζε τα Γκραν Σλαμ τουρνουά. Ολα αυτά ήταν όνειρα. Στο τένις ένας παίκτης όπως ο Τσιτσιπάς, που έρχεται από το πουθενά, έχει πάντα μεγαλύτερες πιθανότητες να κερδίσει κάτι σπουδαίο όταν είναι μικρός και άγνωστος, παρά όταν μεγαλώσει: δεν γίνεσαι απαραίτητα καλύτερος μεγαλώνοντας. Δεν είναι μόνο ο Τσιτσιπάς που έχει μείνει στάσιμος. Κάποιοι είχαν περιπέτειες που τους έκαναν χειρότερους. Ο Ντομινίκ Τιμ π.χ., που έχει την ηλικία του Ελληνα αλλά διακρίσεις περισσότερες, δεν μπορεί ακόμα να ξεπεράσει προβλήματα τραυματισμών από τα οποία υποτίθεται πως απαλλάχθηκε προ διετίας. Αλλά και παίκτες που δεν είχαν προβλήματα τραυματισμών όπως ο Αλισίμ, ο Τιαφό, ο Αλεξ Ντε Μινόρ δεν κατάφεραν να κάνουν το βήμα μπροστά. Κι άλλοι που όντως το έκαναν, όπως ο Αλκαράθ π.χ., στον ρόλο των απόλυτων πρωταγωνιστών που περιμένει όλος ο πλανήτης δυσκολεύονται να ανταποκριθούν. Το σπορ είναι σκληρό. Για κάθε Ζβέρεφ που μπορεί να γυρίσει μέσα σε έναν χρόνο έπειτα από έναν τρομερό τραυματισμό, υπάρχει ένας Μπερετίνι στον οποίο ήταν αρκετός ένας τραυματισμός για να βρεθεί μακριά από τους εκατό πρώτους!

Απέτυχα

Δεν πιστεύω πως σβήνει το αστέρι του Τσιτσιπά, ούτε θα τολμούσα ποτέ να πω ότι δεν θα κάνει μεγάλα πράγματα στη συνέχεια. Απέτυχα ωστόσο να εξηγήσω πως θαύμα ήταν αυτό που έκανε τα προηγούμενα χρόνια, όταν έφτανε σε τελικούς του Γκραν Σλαμ και ήταν σταθερά στους δέκα καλύτερους…