Ταπείνωση

Το «The Brutalist» είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία και δικαίως ο Αντριεν Μπρόντι πήρε το Οσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου. Επιπλέον, υπάρχει στην ταινία μια κομβικής σημασίας σκηνή που προσλαμβάνει έναν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα μετά την επεισοδιακή συνάντηση που είχε την Παρασκευή ο Ζελένσκι με τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο της Αμερικής. Δεν θα κάνω spoiler. Θα πω μόνο ότι είναι μια σκηνή ταπείνωσης του φτωχού από τον πλούσιο, του μετανάστη από τον γηγενή, του ευάλωτου από τον ισχυρό, του Εβραίου από τον αντισημίτη.

Το ζευγάρι Ζελένσκι – Τραμπ έχει τα περισσότερα από τα παραπάνω γνωρίσματα.

Η διαφορά της σκηνής στην ταινία από το πρωτοφανές επεισόδιο στον Λευκό Οίκο είναι πως στην πρώτη περίπτωση το θύμα είχε τουλάχιστον να κάνει με έναν άνθρωπο, ενώ στη δεύτερη είχε απέναντί του έναν ολόκληρο μηχανισμό που είχε αποφασίσει να χρησιμοποιήσει την ταπείνωση ως τακτική. Και το έκανε δίνοντας έμφαση όχι σε μια, ούτως ή άλλως, ταπεινωτική για την Ουκρανία συμφωνία για τα ορυκτά, αλλά στην… αμφίεση ενός ηγέτη που έχει δεχθεί εισβολή από τον πανίσχυρο γείτονά του και πολεμάει με νύχια και με δόντια εδώ και τρία χρόνια για την υπεράσπιση της γης του.

Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ντε Γκωλ και ο Τσόρτσιλ φορούσαν στις δημόσιες εμφανίσεις τους στρατιωτική στολή. Το ίδιο έκανε ο Ζελένσκι κατά τις επισκέψεις του στον πρόεδρο Μπάιντεν, τον πρόεδρο Μακρόν, τον βασιλιά Κάρολο της Αγγλίας ή τον βασιλιά Φελίπε της Ισπανίας. Κανείς δεν σχολίασε την αμφίεσή του. Και ο λόγος είναι απλός: ένας ηγέτης μιας χώρας σε εμπόλεμη κατάσταση που βρίσκεται στο ασφαλές περιβάλλον της διεθνούς διπλωματίας θέλει να εκφράζει έμπρακτα την αλληλεγγύη του προς τους στρατιώτες που πολεμούν στο μέτωπο.

Ακόμη κι ένα μικρό παιδί το ξέρει αυτό. Και φυσικά το ξέρει τόσο ο πρόεδρος Τραμπ, που ειρωνεύτηκε τον φιλοξενούμενό του μόλις έφτασε στον Λευκό Οίκο, όσο κι ο στρατευμένος δημοσιογράφος που ρώτησε τον Ζελένσκι αν έχει κοστούμι. Αλλά ο σκοπός τους, όπως και του αντιπροέδρου Βανς, ήταν να εξευτελίσουν έναν γενναίο άνδρα. Kαι εν μέρει τα κατάφεραν. Ηδη έχουν αρχίσει να ακούγονται κάποιες φωνές, στεντόρειες στην Αμερική, πιο ψιθυριστές στην Ευρώπη, ότι ο Ζελένσκι έπρεπε να έχει προετοιμαστεί καλύτερα, έπρεπε να ξέρει ότι με τον Τραμπ δεν διαφωνείς, τον κολακεύεις, έπρεπε να έχει επίγνωση της απελπιστικής θέσης της χώρας του, έπρεπε, τέλος πάντων, να έχει φορέσει μια γραβάτα. Λες και μιλάμε για τον Τσίπρα…

Υποσχέθηκα να μην κάνω spoiler και δεν θα αποκαλύψω την τύχη που είχε ο δράστης της ταπείνωσης στην ταινία του Μπρέιντι Κόρμπετ. Αλλωστε, αυτά συμβαίνουν μόνο στον κινηματογράφο. Από την άλλη μεριά, πάλι, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Keywords
Τυχαία Θέματα