Σκληρή διαπραγμάτευση

Για όσους απορούν, και είναι πολλοί, με τη θρασύτατη και για πλάκα πρόταση Προανακριτικής, της ΝουΔου για τον Κ. Καραμανλή (η οποία όπως υποστηρίζει και η φίλη μου η «Τζιτζικα» είναι «τέσσερα με πέντε σκαλιά κάτω από όσα αναφέρει η εισαγγελική έρευνα» για τον πρώην υπουργό Υποδομών – Μεταφορών), έχω να σημειώσω, μετά λόγου γνώσεως, ότι πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας σκληρής διαπραγμάτευσης. Μεταξύ του Μεγάρου Μαξίμου και του Κώστα Καραμανλή. Και πρόκειται για διαπραγμάτευση που ξεκίνησε, από την πλήρη άρνηση του Κ. Καραμανλή να δεχτεί την υποβολή πρότασης από το κόμμα του, για να καταλήξει στο αποτέλεσμα που όλοι είδαμε. Μη με ρωτήσετε ποια ήταν τα «επιχειρήματα» που αντηλλάγησαν. Εχω (προσωρινή) δέσμευση να μην αναφερθώ σε αυτά. Γνωρίζω όμως ότι τα «επιχειρήματα» της πλευράς Καραμανλή έγιναν δεκτά ως έναν βαθμό, και έτσι φτάσαμε στη «γαλάζια» πρόταση…

Θα έλεγα πως όλο αυτό ήταν μια «νίκη» και για τους δύο, win-win, όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο, με εκείνη την προφορά που «σκοτώνει»…

Ολα του γάμου δύσκολα, και η… προσέγγιση, σε κατάσταση «ενδιαφέρουσα»! Η προσέγγιση αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά, που μοιάζουν με ζευγάρι που χώρισε με τον χειρότερο τρόπο, και έχουν πέσει από γύρω κάτι φίλοι, κάτι γνωστοί, να τους τα φτιάξουν, πλην όμως οι δύο ενδιαφερόμενοι δεν θέλουν να βλέπουν, να ακούν, ακόμη και να μυρίζουν ο ένας τον άλλο. Και να οι προσπάθειες των από γύρω, και να τα προσκόμματα από τους ενδιαφερόμενους. Μην τα πολυλογώ, όσοι περίμεναν ότι η κοινή πρόταση ΣΥΡΙΖΑ – Νέας Αριστεράς για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής θα αποτελούσε το πρώτο μεγάλο βήμα για την επιστροφή των «ασώτων» της ΝΕΑΡ στην Κουμουνδούρου, τους ενημερώνω, αν δεν έχουν ήδη ενημερωθεί αρμοδίως, ότι μια μεγάλη απογοήτευση τους περιμένει. Δεν θα γίνει. Ούτε τώρα, ούτε μελλοντικά…

Στενοχώρια κατακλύζει την αγνή καρδιά μου.

Και όχι μόνο δεν διαγράφονται, που λέτε, συνθήκες για την επιστροφή των «απολωλότων» προβάτων, αλλά ούτε καν το πρώτο βήμα επιχειρήθηκε, πάρα τα περί του αντιθέτου διακινούμενα: αυτό της συνυπογραφής κοινής πρότασης. Το πρόσχημα, γιατί περί προσχήματος πρόκειται, είναι ότι εκείνοι της ΝΕΑΡ δεν θέλουν να συμπεριληφθεί στην πρόταση ο Κυρ. Μητσοτάκης, ως πολιτικός υπεύθυνος για το δυστύχημα στα Τέμπη. Ποιος δεν το θέλει; Η δημογεροντία του κόμματος, Τσακαλώτος, Βούτσης, Φίλης, Σκουρλέτης και λοιποί. Από την άλλη, εκείνοι του ΣΥΡΙΖΑ που τους σέρνει από τη μύτη ο «πολλά βαρύς και όχι» Πολάκης, θέλουν σώνει και καλά τον Μητσοτάκη μέσα, για να βγουν ένα βήμα μπροστά από την πρόεδρο μπλα… μπλα… μπλα… Ζωή. Και κάπως έτσι ναυάγησε η «Μεγάλη Ιδέα» της επανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα θα δούμε την Κουμουνδούρου να δημοσιεύει τη δική της… κολοβή πρόταση, και η Βουλή θα χάσει τη χαρά να έχει τρεις προτάσεις για σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής. Θα έχει δύο: της ΝουΔου και του ΠΑΣΟΚ…

Αποχώρησε από τη θέση του επικεφαλής της Ανεξάρτητης Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων ο κύριος Κων. Μενουδάκος, και κατά την αποχώρησή του αποφάσισε, λέει, να πει μερικές «πικρές αλήθειες». Τις οποίες θα σημειώσω εγώ, όσο ήταν στη θέση του, εννέα ολόκληρα χρόνια (!!), απέφευγε να μας τις κοινολογήσει. Για λόγους που εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς. Ουδέποτε συγκρούστηκε με κυβέρνηση για το κρίσιμο θέμα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων. Μόνο τώρα τελευταία, πριν από την έξοδο, και αφού πρώτα έγινε ο κακός χαμός στον Τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό, με τα mails της Ασημακοπούλου. Στις υποκλοπές εντελώς απούσα η Αρχή του Μενουδάκου. Μόνος του πάλευε ο Χρ. Ράμμος της ΑΔΑΕ. Και επί ΣΥΡΙΖΑ, μην τα συζητάμε καθόλου. Εβγαινε ο Καμμένος και διέσυρε με συκοφαντίες και ψευτιές κόσμο και κοσμάκη στη Βουλή, και η Αρχή Μενουδάκου, και ο ίδιος προσωπικά, δεν τολμούσαν να προστατεύσουν τα θύματα, διότι όσα έλεγε ο Καμμένος (τα περισσότερα δηλαδή) τα έλεγε στη Βουλή, κι άρα η Αρχή δεν είχε δικαίωμα να παρέμβει. Σοφιστείες για να μην έρθουν σε ρήξη με την κυβέρνηση Τσίπρα που τους είχε διορίσει, και τον Καμμένο συνεταίρο του…

Ο Μενουδάκος, ο οποίος πριν από τα εννιά χρόνια ως επικεφαλής της Ανεξάρτητης Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων είχε διατελέσει πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, ανέφερε ότι παραιτήθηκε για καθαρά προσωπικούς λόγους, πράγμα το οποίο δεν έχω στοιχεία να αμφισβητήσω, οπότε θα το δεχτώ. Είπε όμως κάτι σωστό, αν και δεν ήταν δικό του, ήταν του καθηγητή Βλαχόπουλου. Παρότι το δημοσίευσε χθες ο συνάδελφος «Μικροπολιτικός», το επαναδημοσιεύω. Εχω τους λόγους μου. Πρόκειται για το ακόλουθο:

«Στην Ελλάδα η ενίσχυση των Ανεξάρτητων Αρχών και η μέριμνα για την αποτελεσματική λειτουργία τους δεν αποτελεί προτεραιότητα των κυβερνήσεων. Οπως συνηθίζει να λέει ο καθηγητής Σπύρος Βλαχόπουλος που είναι μέλος της Αρχής μας, τα κόμματα αγαπούν τις Ανεξάρτητες Αρχές όταν είναι στην αντιπολίτευση και τις αμφισβητούν όταν είναι στην κυβέρνηση».

Αν πρόσθετε (ιδού ο λόγος), ο Μενουδάκος, όχι ο Βλαχόπουλος, ότι και οι Ανεξάρτητες Αρχές πολλές φορές αποφεύγουν να κάνουν πράγματα για να (υπο)στηρίξουν το κύρος και την ανεξαρτησία τους, όλα θα ήταν καλύτερα. Θα περιέγραφαν πιο σωστά την πραγματικότητα. Αλλά το αποφεύγουν για να μη συγκρουστούν με εκείνους που τους διόρισαν, αυτή είναι η δική μου «πικρή αλήθεια», κύριε Μενουδάκο μου…

Η είδηση είναι προχθεσινή, αφορά την ανακάλυψη σε ένα κρυφό σημείο στα υπόγεια του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης 49 μολότοφ, υπερενισχυμένων μάλιστα. Ο… «θησαυρός» περιελάμβανε και υλικά για την κατασκευή και άλλων, σε περίπτωση που τελείωναν οι… προμήθειες των αγωνιστών. Το θέμα παρουσιάστηκε ως μεγάλη επιτυχία των Αρχών, αλλά προσωπικά μού προκάλεσε αισθήματα αγανάκτησης. Καταλαβαίνω ότι δεν ενδιαφέρει και κανέναν η δική μου αγανάκτηση, όμως, κάποιος από το πανεπιστήμιο, δεν πρέπει να απολογηθεί γι’ αυτό το γεγονός; Για να κατασκευαστούν 49 μολότοφ σε αυτό το υπόγειο… εργαστήριο του αγώνα, σημαίνει ότι κάποιοι κουβάλησαν εκεί τα υλικά, κάποιοι άλλοι χώθηκαν στο υπόγειο, αυτοί οι κάποιοι δούλευαν επί ώρες ή ίσως και μέρες για να κατασκευάσουν τις μολότοφ, και το πανεπιστήμιο δεν πήρε χαμπάρι, τίποτε!

Πολύ απλά γιατί το ΑΠΘ, όπως και τα υπόλοιπα πανεπιστήμια, είναι ξέφραγο αμπέλι. Οποιος γουστάρει εισέρχεται σ’ αυτά, είναι δεν είναι σπουδαστής, και κάνει ό,τι γουστάρει – και εν προκειμένω κατασκευάζει μολότοφ για να τις πετάξουν οι… «σύντροφοί» του, στους αστυνομικούς ή όπου δει. Με την κυβέρνηση απλό θεατή, και την ΕΛ.ΑΣ. να τρέχει και να μη φτάνει, κάθε φορά που τα παλικάρια αποφασίζουν να το ρίξουν στην επαναστατική γυμναστική.

Ελλάδα 2025…

Θα θυμάστε ίσως τις προ ημερών κυβερνητικές ιαχές, του Πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου, ότι θα τεθεί τέλος στην ανομία των πανεπιστημίων, με αφορμή τα γεγονότα στη Νομική Αθηνών. Προ ημερών, ο δραστήριος πρύτανης του Καποδιστριακού, ο κύριος Μάκης Σιάσος, μου έλεγε ότι σχεδόν σε καθημερινή βάση τα «παλικάρια» που προαναφέρω, εμφανίζονται στο ανακτηθέν κτίριο της… 30ετούς κατάληψης που τώρα ανακαινίζεται, και κόβουν τις αλυσίδες που έχουν τοποθετηθεί για να αποτρέπουν την εισβολή στο χώρο αυτών των τύπων.

«Εμείς τις ξαναβάζουμε, μου είπε ο πρύτανης, και θα την ολοκληρώσουμε την ανακαίνιση, όμως…».

Ομως η κυβέρνηση, θα προσθέσω εγώ, είναι όλο λόγια, και κάποια στιγμή που τα λεβεντόπαιδα του αντιεξουσιαστικού χώρου ανακαταλάβουν το ανακαινισμένο κτίριο, θα την ακούσουμε πάλι να τα ρίχνει όλα στα πανεπιστήμια, για τη δική της αδυναμία να αντιμετωπίσει το φαινόμενο στη ρίζα του.

Ελλάδα 2025 (δις)…