Πολιτική παρέμβαση τριών υπουργών για την κρίση

Οι τρεις υπουργοί αποδίδουν την κοινή τους παρέμβαση στις αρμοδιότητές τους, «που αφορούν βασικούς τομείς του δημόσιου χώρου» όπου καταγράφονται τα φαινόμενα που στιγματίζουν με το κείμενό τους. «Πάρα πολλές φορές, αλλά και σήμερα, αντιλαμβανόμαστε πως ορισμένοι σπρώχνουν τα πράγματα πέραν των ορίων, για να γίνει μακελειό. Πιστεύοντας, πως η Δημοκρατία δεν θα τολμήσει και, συνεπώς, θα κάνουν και πάλι το δικό τους» σημειώνουν.Οι τρεις τονίζουν ότι «στη μεγάλη οικονομική κρίση που βιώνουμε, συναθροίζονται πολλές προϋπάρχουσες 'υπο–κρίσεις', με βασικότερη όλων το συντεχνιασμό και την εκτεταμένη, αλλά και ιδιότυπη, ανομία, σε όλο το φάσμα της δημόσιας ζωή» και καταδικάζουν την «ωμή επιβολή του κορπορατισμού, όπως εκφραζόταν μέσα από την πρακτική δυναμικών μειοψηφιών» σε βάρος της πλειοψηφίας της κοινωνίας, όπως αυτή εκφράζονταν στο παρελθόν και που -όπως σημειώνουν- συνεχίζει να εκφράζεται ακόμη και σήμερα, υπό τις συνθήκες της κρίσης.«Ακόμη δηλαδή και σήμερα, που η Ελλάδα αγωνίζεται να μην γονατίσει, εκδηλώνονται αδικαιολόγητες και ακραίες συμπεριφορές, οι οποίες κάποιες φορές στρέφονται ανοικτά και κατά της Δημοκρατίας» αναφέρουν, σημειώνοντας τις κατάληψεις σε σχολεία και πανεπιστήμια, τη διακοπή της λειτουργίας των μέσων μεταφοράς, της αποκομιδής των σκουπιδιών, τις καταλήψεις δημόσιων κτηρίων και υπουργείων, τους αποκλεισμούς λιμανιών και αεροδρομίων στη διάρκεια της τουριστής περιόδου.«Η διακοπή της λειτουργίας του κράτους, στις πιο ευαίσθητες πτυχές του, αποτελεί απόπειρα άμεσης επιδείνωσης των συνθηκών και υπονόμευση του αγώνα που διεξάγει η χώρα και οι πολίτες της. Αυτή την ακύρωση του κράτους και των προσπαθειών της χώρας, στις σημερινές τραγικές περιστάσεις, δεν πρέπει να την επιτρέψουμε» αναφέρουν.«Ευθύνες για αυτή την κατάσταση έχουμε όλοι! Ήρθε, όμως, τώρα η ώρα της πληρωμής αλόγιστων 'κατακτήσεων' και αλόγιστων εκλογικών νικών, στη διάρκεια της μεταπολίτευσης» δηλώνουν. Οι τρεις εκτιμούν ότι «η βουβή κοινωνία και οι φορείς των κρατικών λειτουργιών που έκαναν πως δεν βλέπουν, πρέπει να περάσουν οριστικά στο παρελθόν» συμπληρώνοντας:«Μια κοινωνία που αγωνιά και αναζητεί δημιουργικές διεξόδους από την κρίση, προφανώς και δεν μπορεί να τα φορτώνει όλα στην αστυνομία και τους εισαγγελείς. Καμιά εισαγγελική ή αστυνομική ενέργεια δεν μπορεί να υποκαταστήσει την κοινωνική αυτενέργεια Δίχως τη στήριξη των πολιτών η λειτουργία του κράτους θα συκοφαντηθεί ως αυταρχική και, πάντως, θα έχει περιορισμένη αποδοτικότητα. Και δίχως το κράτος και τις λειτουργίες του, η κοινωνία των πολιτών δεν θα είχε νόημα, όποια γνώμη κι αν πλειοψηφούσε σε αυτήν».Η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Γιάννης Ραγκούσης συμπληρώνουν: «Κοινωνική ευαισθησία σήμερα, σημαίνει να πατήσουμε γκάζι και όχι φρένο, έτσι ώστε να βγούμε το συντομότερο από την κρίση και να επιστρέψουμε στην ευημερία. Οι αναστολές, οι δισταγμοί, οι καθυστερήσεις και οι παλινδρομήσεις τελικά στρέφονται εναντίον των πολιτών. Γιατί κρατούν την κοινωνία και την οικονομία καθηλωμένες στο τέλμα