Ποιος είναι ο «διπλός πράκτορας» που έχει ο Πούτιν μέσα στο NATO;

Με ανάλυσή του στη βρετανική «The Telegraph», ο Βρετανός λέκτορας Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Mark Almond, κατακεραυνώνει τους Δυτικούς που εξακολουθούν να επενδύουν στον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος, όπως λέει, παίζει διπλό παιχνίδι.

«Όταν οι πολιτικές του Ερντογάν υπονομεύουν την ασφάλεια της Δύσης και προωθούν τα συμφέροντα του Βλαντιμίρ Πούτιν, θα πρέπει να τον απωθήσουμε σθεναρά και στρατηγικά, και να σταματήσουμε να αποκαλούμε την Άγκυρα ζωτικό σύμμαχο»

O Βρετανός εξηγεί πως ο Ερντογάν αποσπά την προσοχή της Δύσης από τον πόλεμο στην Ουκρανία «κατασκευάζοντας» μια κρίση σχετικά με την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, με αποτέλεσμα να έχει ήδη αρχίσει να παραλύει η ευρωπαϊκή ασφάλεια αφήνοντας την Στοκχόλμη ευάλωτη παίζοντας το παιχνίδι του Ερντογάν.

«Ο καθένας ξέρει ακόμα και στην Άγκυρα, ότι η Σουηδία πληροί τα κριτήρια για την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Το πρόβλημα είναι ο Ερντογάν ενισχυμένος από μια τρίτη εκλογική νίκη, αποβλέπει πιο εντατικά σε πολιτικές που προκαλούν όχι μόνο τη Δύση αλλά τις ίδιες τις δημοκρατικές αρχές τις οποίες υπερασπίζεται η Συμμαχία. Είναι ο άνθρωπος που διώκει αντιπάλους του και τους απαγορεύει να πολιτεύονται. Τώρα απαιτεί από τη Σουηδία να εκδώσει αντιπάλους του πριν ακόμα μπει στο ΝΑΤΟ».

Ως εκ τούτου, ο Almond αναρωτιέται αν μπορεί ένας υπέρμαχος του κράτους δικαίου να αφήνει μια ξένη κυβέρνηση να αποφασίζει ποιόν θα εκδώσει στη δική του χώρα.

Ο Βρετανός ιστορικός μάλιστα υπενθυμίζει ένα παρόμοιο γεγονός στην ευρωπαϊκή ιστορία ότι το 1858 μετά από μια απόπειρα δολοφονίας του Ναπολέοντα Γ’ από έναν πρώην πρόσφυγα στη Βρετανία, η Γαλλία ζήτησε να παραδοθούν άλλοι αντιφρονούντες κατά του ναπολεόντειου καθεστώτος. Ακολούθησε σάλος στο Κοινοβούλιο και στον Τύπο σχετικά με το να αφήσει έναν ξένο δικτάτορα να αποφασίσει ποιος θα μπορούσε να διαμένει σε αυτή τη χώρα, ακόμη κι αν ήταν σύμμαχος εναντίον της Ρωσίας στον Κριμαϊκό πόλεμο.

«Ανόητα, ορισμένοι αναλυτές είδαν το μετεκλογικό υπουργικό συμβούλιο του Ερντογάν ως θετικό οιωνό επειδή διόρισε έναν ορθόδοξο υπουργό Οικονομίας. Νομίζουν ότι έτσι μπορεί να αρχίσει να ευθυγραμμίζεται με τη Δύση για θέματα όπως ο πόλεμος του Πούτιν ή η μοίρα της Συρίας» επισημαίνει ο Almond τονίζοντας ότι έκαναν λάθος.

Ο Ερντογάν κάνει το αντίθετο, λέει ο Almond, καθώς έχει βάλει στόχο να εκμεταλλευτεί τη στρατηγική θέση της Τουρκίας έναντι της Ρωσίας και του Ιράν για να χειραγωγήσει την άμυνα της Ευρώπης, πιστεύοντας ότι οι ΗΠΑ και ο πυρήνας του ΝΑΤΟ είναι τόσο ανυπόμονοι να βάλουν τη Σουηδία στο ΝΑΤΟ που τελικά θα κάνουν πίσω στις απαιτήσεις του, όσο εξωφρενικές ή επιζήμιες κι αν είναι.

Ωστόσο για τον Βρετανό «στη Δύση, δεν υπάρχει καμία ανάγκη να κάνουμε τον Ερντογάν μάρτυρα στα μάτια του τουρκικού λαού ή, ακόμη χειρότερα, να κάνουμε τον λαό να αισθάνεται ότι η ασφάλειά του δεν γίνεται σεβαστή» προσθέτοντας πως «θα ήταν τρομερό λάθος να υποχωρήσουμε στις απαιτήσεις της τουρκικής κυβέρνησης παραχωρώντας τους έναν θησαυρό από εξελιγμένα οπλικά συστήματα ή αντιφρονούντες» από τη στιγμή που οι ΗΠΑ «έχουν ήδη παραχωρήσει πάρα πολλά, όπως με την παράδοση των αναβαθμισμένων F-16».

Το ΝΑΤΟ δεν ιδρύθηκε μόνο για την Τουρκία

Η δικαιολογία του Ερντογάν για την υπονόμευση του ΝΑΤΟ είναι ότι βάζει το εθνικό συμφέρον της Τουρκίας πάνω από όλα, και ίσως το πιστεύει πραγματικά αυτό, παρατηρεί ο Almond αλλά υπενθυμίζει ότι το ΝΑΤΟ δεν ιδρύθηκε για να εξυπηρετεί μόνο την Τουρκία.

Εάν οι άλλες συμμαχικές χώρες (συμπεριλαμβανομένης της Ουγγαρίας) πιστεύουν ότι η ένταξη της Σουηδίας είναι προς το δικό τους εθνικό συμφέρον και η Τουρκία απολύτως αντίθετη, τότε μια σύγκρουση θα πρέπει να είναι ευπρόσδεκτη. Και ενώ το ΝΑΤΟ δεν έχει καμία διαδικασία για την απέλαση μελών, τα άλλα 30 κράτη θα μπορούσαν να παρακάμψουν την Τουρκία κατά περίσταση.

Ακόμα και αν δεν είναι δυνατή η ένταξη της Σουηδίας τον επόμενο μήνα, υποστηρίζει ο Almond, οι ιθύνοντες στο ΝΑΤΟ μπορούν να δημιουργήσουν μηχανισμούς συνεργασίας με τη Σουηδία που της παρέχουν τα περισσότερα ή όλα τα οφέλη της ιδιότητας μέλους.

«Φέρνοντας έτσι την Άγκυρα σε δύσκολη θέση θα κάνανε χαλάστρα στον Ερντογάν σε απολύτως την μπλόφα του Ερντογάν, γιατί ο Τούρκος πρόεδρος ενεργεί ενάντια στα δυτικά συμφέροντα γενικά. Παίζει ένα διπλό παιχνίδι με τη Ρωσία για την Ουκρανία, καθώς και την ανάμιξη στη Συρία και το Ιράκ. Αυτά τα ζητήματα ζητούν από την Ουάσιγκτον να αποφασίσει ποια είναι τα βασικά της συμφέροντα» συμπεραίνει ο Βρετανός αναλυτής.