Παρακαταθήκες άξιου ανδρός

Ο Πέτρος Μολυβιάτης δεν είναι πια εδώ. Εφυγε πλήρης ημερών, πνευματικής διαύγειας και γενικού σεβασμού. Σεβασμού που κέρδισε με την όλη, επί δεκαετίες πορεία του στα δημόσια πράγματα της χώρας. Δημόσιος άνδρας, υποδειγματικός, ακλόνητου πατριωτισμού και υψηλού, ανεπίληπτου ήθους. Aκολούθησε απαρέγκλιτα τη διπλωματική του πυξίδα που έδειχνε σταθερά προς ένα μόνον σημείο: το εθνικό συμφέρον. Με την ίδια αφοσίωση

ακολούθησε και την πολιτική του πυξίδα που έδειχνε σταθερά προς την εθνική ομοψυχία.

Ο πολιτικός ήπιος βίος ήταν για τον Πέτρο Μολυβιάτη προϋπόθεση για έναν λαμπρό εθνικό βίο, σοβαρότητας, κύρους, αξιοπιστίας και επομένως διεθνούς σεβασμού. «Οταν τρωγόμαστε στο εσωτερικό πώς θα απαιτήσουμε σεβασμό στο εξωτερικό;» διερωτόταν συχνά με αληθινή στενοχώρια για πολλά από τα «επεισοδιακά συμβαίνοντα» της πολιτικής μας ζωής.

Η επιρροή του, η επίδραση της στρατηγικής του θεώρησης για τα κρίσιμα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, ήταν πολύ μεγαλύτερη απ’ ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Οι πάντα στέρεα θεμελιωμένες απόψεις του, απαύγασμα βαθιάς εμπειρίας και γνώσης των ζητημάτων της ιστορίας και των εθνικών προτεραιοτήτων, ασκούσαν και ασκούν επίδραση πολύ ευρύτερη των τριών θητειών του ως υπουργού Εξωτερικών, αλλά και των ορίων της παράταξης που σταθερά υπηρέτησε. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι υπουργοί, αναπληρωτές και υφυπουργοί Εξωτερικών, όλων των κομμάτων, με ελαχιστότατες εξαιρέσεις, την επομένη κιόλας της ορκωμοσίας τους τηλεφωνούσαν στον Πέτρο Μολυβιάτη για να ζητήσουν τη γνώμη και τις συμβουλές του.

Κάποτε έγινε λόγος για «δόγμα Μολυβιάτη». Το μόνο «δόγμα» του ευπατρίδη Πέτρου Μολυβιάτη ήταν ένα: πώς εξυπηρετείς καλύτερα το εθνικό συμφέρον βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Η ευθύβολη κρίση και διορατικότητά του εξέπληττε εκείνους που είχαν την τύχη να συνομιλούν μαζί του, ακόμα και κοντά στο τέλος. Γνωστά και τα περί δήθεν δόγματος «ακινησίας». Τα άκουγε και τα αντιμετώπιζε με στωικότητα ανθρώπου σοφού, με ήσυχη συνείδηση. Μία φορά μόνον τον θυμάμαι να λέει: «Μα βρε Γιώργο, τι είναι αυτά τα περί ακινησίας; Δηλαδή για την έλλειψη ουσιαστικής προόδου στα ελληνοτουρκικά και για τις ενίοτε επικίνδυνες εντάσεις τους, φταίει η “δήθεν ακινησία” της Ελλάδας που υποστηρίζει τα νόμιμα δικαιώματά της και όχι η βουλιμική αδιαλλαξία της Τουρκίας;».

Ο Πέτρος Μολυβιάτης ήταν σταθερός ευρωπαϊστής. «Η σταθερή θεμελιώδης επιλογή για την Ελλάδα είναι η Δύση. Το μόνο όριο στην επιλογή αυτή είναι το εθνικό συμφέρον». Σταθερή επιλογή λοιπόν. Οχι όμως και σκληρά μονολιθική. Ευρωπαϊκή συμμετοχή, Δυτική στρατηγική, αλλά και άνοιγμα στον κόσμο. Επί ημερών του, δίπλα στον Κωνσταντίνο Καραμανλή έγιναν οι πρώτες επίσημες επισκέψεις στη Μόσχα της τότε Σοβιετικής Ενωσης (Οκτώβριος 1979) και μετά στο Πεκίνο της κομμουνιστικής Κίνας (Νοέμβριος 1979), γιατί αυτό επέβαλλε το εθνικό συμφέρον. Η επιτομή της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και μάλιστα σε εποχή Ψυχρού Πολέμου.

Ο Γιώργος Κουμουτσάκος είναι μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην UNESCO και πρώην υπουργός

Keywords
Τυχαία Θέματα