Ούτε έγκλημα ούτε μπάζωμα

Οι δυο πιο πρόσφατες εκθέσεις για το δυστύχημα των Τεμπών, των καθηγητών του Πολυτεχνείου Δημήτρη Καρώνη (εργαστήριο Τεχνολογίας Καυσίμων και Λιπαντικών της Σχολής Χημικών Μηχανικών) και Πέτρου Τσακιρίδη (εργαστήριο Μεταλλογνωσίας της Σχολής Μηχανικών Μεταλλείων – Μεταλλουργών) έδωσαν ουσιαστικές απαντήσεις σε ορισμένα ζητήματα που εκκρεμούσαν.

Αναπάντητες ερωτήσεις είναι προφανές ότι θα υπάρχουν. Οι δύο καθηγητές δεν εξέτασαν τα πάντα. Αλλά δύο κομβικά ερωτήματα στα οποία πάτησε η αντιπολίτευση για να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση (για τα οποία υιοθετήθηκαν οι λέξεις «πυρόσφαιρα»,

Ο καθηγητής Καρώνης είναι σαφής: η πυρόσφαιρα που έχει καταγραφεί και την προέλευσή της ψάχνουν πολλοί δεν επιβεβαιώνεται ότι προήλθε από εύφλεκτο και πτητικό υγρό που θα μπορούσε να μεταφέρεται παράνομα από το εμπορικό τρένο. Δεν επιβεβαιώνεται ούτε από την κατάσταση των βαγονιών του τρένου. Τα περισσότερα δεν έπαθαν ζημιές από τη σύγκρουση και όσα καταστράφηκαν, καταστράφηκαν λόγω μηχανικής παραμόρφωσης αλλά όχι εξαιτίας κάποιας φωτιάς. Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγει και η έκθεση Τσακιρίδη. Επιπλέον, η έκθεση Καρώνη εκτιμά ότι διάφορες ουσίες που μετρήθηκαν στα δείγματα (ανάμεσά τους και ίχνη ξυλολίου) είναι τα υπολείμματα της καύσης οργανικών υλικών και των βιοχημικών διαδικασιών εξαιτίας αυτής της καύσης. Τέλος, ρητά λέει ότι οι αναλύσεις του Γενικού Χημείου του Κράτους είναι αξιόπιστες.

Η έκθεση Τσακιρίδη καταρρίπτει ρητά και την εκδοχή εύφλεκτο υγρό να μεταφερόταν στο βαγόνι του πιλοτηρίου, αφού εκεί δεν έγινε έκρηξη.

Εγκλημα και συγκάλυψη. Αφού από τις φορτωτικές φαίνεται ότι δεν υπήρξε ούτε νόμιμο εύφλεκτο και πτητικό υγρό και, βέβαια, αφού δεν μεταφέρθηκε ούτε παράνομο, καταρρίπτεται η κατηγορία του κρατικού εγκλήματος και, ιδίως, η κατηγορία της συγκάλυψης – αφού δεν υπάρχει ούτε κάποιος που θα κερδοσκοπούσε πιθανόν από τη νόθευση ποτών με ξυλόλιο ούτε, βέβαια, παράνομη φόρτωση στον Προμαχώνα για να φτιάξει στη Λάρισα το ΝΑΤΟ όπλα για την Ουκρανία!

Μπάζωμα. Τέλος, αφού δεν υπάρχει παράνομο φορτίο και δεν μεταφερόταν εύφλεκτο και πτητικό υγρό, δεν στοιχειοθετείται ούτε η έννοια του μπαζώματος για να αποκρυβούν στοιχεία. Τα οποία, άλλωστε, δεν ήταν δυνατόν να αποκρυβούν επειδή, προφανώς, οι ουσίες δεν θα εναπετίθεντο αποκλειστικά στην πλευρά που «μπαζώθηκε» (που ενισχύθηκε για να μπουν τα μηχανήματα) αλλά και απέναντι και γενικώς όπου δεν υπήρξε τεχνική παρέμβαση. Και άλλωστε, όπως προκύπτει από την έκθεση Καρώνη, δεν ετέθη θέμα απόκρυψης στοιχείων αφού οι αναλύσεις του Γενικού Χημείου του Κράτους είναι αξιόπιστες. Τσάμπα δηλαδή τόσος κόπος και τόσοι καβγάδες για την προανακριτική κατά του Χρήστου Τριαντόπουλου.

Και τώρα; Τώρα, ας ελπίσουμε ότι η δικαιοσύνη θα κάνει με τον καλύτερο τρόπο τη δουλειά της. Και ότι η πολιτική θα θελήσει να αντιμετωπίσει τις διαχρονικές ευθύνες της για το χάλι του σιδηρόδρομου (και του σιδηρόδρομου).

Αλλά είναι η ώρα και των πολιτών. Η ώρα, δηλαδή, της τιμωρίας των πολιτικών που διέδωσαν εν γνώσει τους ψέματα, που επιδίωξαν να κινητοποιήσουν τους πολίτες για ψέματα, που επιδίωξαν να δυναμιτίσουν την κοινωνική ειρήνη και την πολιτική σταθερότητα εισάγοντας στη δημόσια συζήτηση θεωρίες συνωμοσίας που αποδείχτηκαν άκυρες.

Μαθαίνω ότι για όλους αυτούς, ομάδα πολιτών ετοιμάζει ποινική αναφορά στη δικαιοσύνη. Μένει, όμως, σε εκκρεμότητα και η πολιτική ετυμηγορία του συνόλου των πολιτών που έγινε προσπάθεια χειραγώγησής τους. Θα έλθει κι αυτή η ώρα.

Η κατά την εκτίμηση της Αστυνομίας σύλληψη των ενόχων άγριου ξυλοδαρμού μεταπτυχιακού φοιτητή στη Νομική Σχολή και η παραπομπή τους σε δίκη μπορεί κατά τα φαινόμενα να σημαίνει ότι έχει έλθει η ώρα να αλλάξουν όσα ισχύουν στα πανεπιστήμια. Να μπει σε λειτουργία ένα νέο δόγμα «νόμος και τάξη» στους χώρους που τους έχουμε συνδυάσει με την εκδήλωση ανομικών συμπεριφορών και τη βίαιη εκδίωξη άλλων, πλην αριστερών, απόψεων.

Η πολιτική για την εξουδετέρωση των εστιών βίας στα πανεπιστήμια είχε ως σήμερα κενά και παλινωδίες. Αν και καταργήθηκε πολύ γρήγορα το άσυλο, που από χώρος προστασίας της ελευθερίας της έκφρασης είχε μετατραπεί σε χώρο φίμωσης μη αρεστών απόψεων, τα επόμενα βήματα περιείχαν παλινωδίες – με πρώτη και καλύτερη την πανεπιστημιακή αστυνομία, την οποία η κυβέρνηση νομοθέτησε αλλά ούτε από το υπουργείο Παιδείας ούτε από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη υπήρξε διάθεση χρησιμοποίησής της. Η αποτυχία της πανεπιστημιακής αστυνομίας, μαζί με τους παραδοσιακούς δισταγμούς της πλειονότητας των πρυτάνεων, έδωσε την εντύπωση ότι τα πανεπιστήμια θα συνεχίσουν να είναι μπάτε σκύλοι, αλέστε.

Κάπως έτσι την πάτησαν και οι τραμπούκοι που χτύπησαν τον φοιτητή στη Νομική με πυροσβεστήρα, επειδή προσπάθησε να προασπίσει μια εκδήλωση με ομιλητές που δεν τους άρεσαν. Μένει να δούμε αν η πρακτική αυτή θα έχει συνέχεια.