Οι τρεις ανασυνθέσεις της 10ης Ιουνίου

Η επόμενη ημέρα των ευρωεκλογών θα έχει – και ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα της Κυριακής – τρεις ανασυνθέσεις στο πολιτικό σκηνικό. Η μία θα είναι στο κυβερνητικό στρατόπεδο με την πρωτοβουλία των κινήσεων του Πρωθυπουργού. Η τριγωνοποίηση των πολιτικών του προϋποθέτει πως θα πρέπει να συνεχίσει το αντιφατικό σε πρώτη όψη μα πολύ μελετημένο μείγμα: Τείχος στον Εβρο, γάμος για τα ομόφυλα ζευγάρια. Νομίζω καταλαβαινόμαστε. Ανάλογα τα μηνύματα της 9ης Ιουνίου και αν αυτά θα αποσταλούν με αριστερό ή με δεξιό φάκελο, θα δούμε

και ανακατατάξεις στην κυβέρνηση. Στον τριετή ορίζοντα που θα έχει δεν θα πάει προφανώς με την ίδια σύνθεση ενώ πιο επιτακτικά θα πρέπει να απαντήσει αν το στοίχημα της ακρίβειας είναι ολότελα χαμένο, τι είδους πράσινη μετάβαση θα κάνει η χώρα υπό το υψηλό ενεργειακό κόστος και επίσης για τι είδους Ευρώπη θα κάνει συμμαχίες. Στον άξονα της Δεξιάς και Ακροδεξιάς ή στον άξονα Ντράγκι – Μακρόν;

Η δεύτερη ανασύνθεση εκ των πραγμάτων θα γίνει στο ευρύτερο κεντροαριστερό και αριστερό στρατόπεδο. Και μέρος στελεχών θα φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ και μέρος στελεχών θα φύγει από το ΠΑΣΟΚ. Με έναν ισχυρό και ανθεκτικό Στέφανο Κασσελάκη, ο ΣΥΡΙΖΑ δύσκολα θα μπει σε μια συζήτηση συγκλίσεων ενώ θα πιέσει όλο και περισσότερο τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ. Με έναν ισχυρό και δυναμωμένο Νίκο Ανδρουλάκη θα υπάρξει ένα κάλεσμα στις δεξαμενές του κόσμου για μια νέα είδους «χάρτα» πρωτοβουλιών και συμπορεύσεων. Από την 9η Ιουνίου θα εξαρτηθεί ο τρόπος εκφώνησης, οι όροι σύγκλισης και οι τρόποι συνάντησης. Στα τρία χρόνια καθαρού διαδρόμου του Μητσοτάκη, θα υπάρξει ένας παράλληλος διάδρομος διεργασιών στον χώρο. Κλειδί εδώ θα είναι η στάση δυνάμεων όπως η Νέα Αριστερά αλλά και ένα μέρος αυτοδιοικητικών παραγόντων σε όλη τη χώρα.

Η τρίτη ανασύνθεση θα είναι δεξιά του χάρτη και ανάλογα το αθροισμένο ποσοστό εκτός Νέας Δημοκρατίας. Θα παραμείνει ένας ασυγκρότητος, ανομοιογενής πόλος με πολλά επιμέρους ανορθολογικά ρεύματα ή θα συγκλίνει σε μια νέου τύπου θεσμοποίηση α λα Μελόνι που θα διαδραματίσει ρόλο στο νέο σκηνικό; Μένει να δούμε. Η ατζέντα πάντως είναι εδώ. Οι τρεις παραπάνω ανασυνθέσεις βέβαια θα έχουν να κάνουν, πέρα από τις από τα πάνω πρωτοβουλίες, και με την πρόθεση, διάθεση, κίνηση του κόσμου. Ο δικομματισμός ήταν πάνω από όλα έκφραση ενός πολιτικού συστήματος που εδραζόταν πάντα και σε μια βούληση του κόσμου για δύο ανταγωνιστικούς πόλους αλλά και στις μεταξύ τους συνθέσεις. Το ίδιο και οι μεγάλες εκρήξεις ή κινήματα αλλά και οι περίοδοι ανάθεσης, ατομικότητας και απαξίας του συλλογικού. Μένει να φανεί.

Keywords
Τυχαία Θέματα