Ο θυρωρός της Κερκόπορτας

Στην ενημέρωση της Επιτροπής Εξοπλιστικών της Βουλής από τον υπουργό Εθνικής Αμυνας, ο Νίκος Δένδιας αποκάλυψε ότι οι συζητήσεις για την προμήθεια και τέταρτης φρεγάτας τύπου Μπελαρά είναι σε προχωρημένο στάδιο. Αυτό σημαίνει ότι είμαστε κοντά, διαφορετικά ο υπουργός δεν θα διακινδύνευε να το πει για πρόσκαιρες εντυπώσεις. Αυτά είναι πολύ σοβαρά πράγματα για να σηκώνουν αστεία. Εξάλλου, ο κ. Δένδιας είχε ένα καλύτερο αστείο να πει στους βουλευτές. Δεν

νομίζω ότι το κατάλαβαν, είμαι βέβαιος όμως ότι οι εταίροι μας θα το εκτιμήσουν. Είπε συγκεκριμένα ότι η Ελλάδα δεν σκοπεύει τελικά να συμμετάσχει στο περίφημο SAFE (των 150 δισ.), αλλά μόνο στο πρόγραμμα «ReArm Europe».

Συγγνώμη, αλλά γιατί τότε ξεσηκώσαμε ολόκληρο σαματά για τη συμμετοχή της Τουρκίας, αφού εμείς δεν επρόκειτο να συμμετάσχουμε; Με αυτή τη στάση η Ελλάδα δικαιώνει τους εταίρους της που αδιαφόρησαν για τις διαμαρτυρίες μας και σίγουρα προξενεί κόστος στις σχέσεις μας μαζί τους. Αλλά δεν θα πληρώσει το κόστος αυτό το υπουργείο του κ. Δένδια, που ήταν ο κορυφαίος του χορού των διαμαρτυριών. Το κόστος θα το καταβάλει το υπουργείο Εξωτερικών. Τελικά, τζάμπα μάγκας ήταν ο θυρωρός της Κερκόπορτας. Την κοπάνησε από το πόστο του, αφού η πόλη θα πέσει ούτως ή άλλως. Εκείνος τους έβαλε τις φωνές για το καλό τους. Δεν τον άκουσαν; Δικαίωμά τους. Εκείνος πάντως έφυγε. Δεν είναι στο κάτω κάτω η δική του πόλη. Είναι η Ευρώπη, κάτι πάντοτε ξένο, όσο κοντά και αν το πλησιάζουμε. Είναι εμφανής η σκοπιμότητα του κ. Δένδια. Βλέπει το διεθνές τοπίο να σκοτεινιάζει, αντιλαμβάνεται ότι τα εξωτερικά μπορεί να εξελιχθούν σε εφιάλτη για την κυβέρνηση και καταφεύγει σε ενέσεις παλιομοδίτικου πατριωτισμού. Το κάνει για να διαφοροποιηθεί ο ίδιος και να διασώσει την εικόνα του· δεν τον νοιάζει αν αυτό βλάπτει την κυβέρνηση στην οποία μετέχει.

Οι λόγοι τους οποίους επικαλέστηκε ο υπουργός για την απόφαση να μη συμμετάσχουμε στο SAFE είναι οικονομικοί. Δεν υπάρχει, είπε, ο δημοσιονομικός χώρος. Αυτό είναι σωστό, όμως δεν είναι ο πραγματικός λόγος. Ο πραγματικός λόγος προκύπτει από την ανάγνωση του σχετικού ευρωπαϊκού κανονισμού με την επωνυμία «SAFE». Το πρόγραμμα αφορά κοινές επενδύσεις μεγάλης κλίμακας, με σκοπό την αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής και γνώμονα, πρώτον, τα υπάρχοντα κενά στους ευρωπαϊκούς εξοπλισμούς, αλλά και την άμεση διαθεσιμότητα των οπλικών συστημάτων όταν χρειαστούν. Με ποιες βιομηχανικές δομές θα μπορούσε να συμμετάσχει η χώρα μας σε ένα τέτοιο πρόγραμμα; Δεν συμμετέχουμε επειδή δεν μπορούμε, επειδή το πρόγραμμα δεν είναι για εμάς, είναι για χώρες με ήδη ανεπτυγμένη αμυντική βιομηχανία.

Δεν συμμετέχουμε επειδή δεν μπορούμε να παραγάγουμε ούτε συστήματα πυροβολικού ακριβείας και μεγάλου βάθους ούτε αντιαεροπορικά συστήματα ούτε ντρόουν ούτε αντι-ντρόουν ούτε στρατηγικούς πολλαπλασιαστές (π.χ., ιπτάμενα τάνκερ για τον εναέριο ανεφοδιασμό) ούτε υπηρεσίες Διαστήματος (διαθέτουμε όμως Γενική Γραμματεία, είμαι βέβαιος…) ούτε εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης ούτε τεχνολογίες ηλεκτρονικού πολέμου. Σε αυτούς τους τομείς κατευθύνονται τα 150 δισ. (με τη μορφή ανταγωνιστικών δανείων μακροπρόθεσμης ωρίμασης). Γι’ αυτό οι εταίροι χρειάζονται την Τουρκία, όχι επειδή δεν μας καταλαβαίνουν. Τη θέλουν γιατί την προτεραιότητα τη δίνει ο καθένας στο συμφέρον του, όπως ακριβώς κάνουμε και εμείς όταν διεκδικούμε λόγο στις υποθέσεις τους – γιατί αυτό κάναμε με το «ReArm Europe».

Η παρηγοριά που πρόσφερε στους βουλευτές ο υπουργός, ότι δηλαδή θα συμμετάσχουμε στο μεγαλύτερο πρόγραμμα, το «ReArm Europe/2030» των 800 δισ., σκέλος του οποίου είναι το SAFE των 150 δισ., είναι άνευ αξίας. Γιατί από όλο το «ReArm», το SAFE είναι ο βασικός πυλώνας του και το άμεσα πραγματοποιήσιμο, για το οποίο έχει εκδοθεί κανονισμός. Τα υπόλοιπα 650 δισ. είναι μια προβολή στο μέλλον. Περιλαμβάνουν, δε, τα νέα δημοσιονομικά περιθώρια που θα δίνει το αναθεωρημένο Σύμφωνο Σταθερότητας για αύξηση των εθνικών αμυντικών δαπανών (εμείς το κάνουμε ήδη με τις γαλλικές φρεγάτες)· τη μεγαλύτερη ευελιξία των προγραμμάτων συνοχής, ώστε να διατίθενται και στην αμυντική βιομηχανία· τέλος, επιστράτευση (sic) της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΙΒ), αλλά και ιδιωτικών κεφαλαίων. Για να μη σας κουράζω λοιπόν με περισσότερες λεπτομέρειες, άνθρακες ο θησαυρός.

Εθνική μοναξιά, λοιπόν, ως συνήθως; Οχι! Εχουμε και την Κύπρο στο πλευρό μας, μη ξεχνάτε. Χρειαζόμαστε καλύτερη παρέα;

Keywords
Τυχαία Θέματα