Ο θάνατος ανακάθισε όταν είδε τον άνθρωπο: Είχαν γίνει όλα λάθος

22:35 10/6/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Μέρος φραγμένο, με τόσο πυκνή βλάστηση, απόκρημνο, αρχαίο, προφυλαγμένο.

Η τελευταία καταφυγή άγριας και παρθένας ζωής, ενός οικοσυστήματος που ζει, πεθαίνει, αναγεννιέται μόνο του.

Τι έχασε από την επαφή του με τον άνθρωπο το φρακτό δάσος, το Δάσος του Φρακτού, τόσες χιλιάδες χρόνια;

Σφενδάμια, αγριοτριανταφυλλιές, αγριογαρύφαλλα, κενταυρέες.

Ο κρίνος της Ροδόπης, κρόκοι που ξεπροβάλλουν τα φύλλα τους πάνω από το ψιλό χιόνι του εδάφους.

Πού βρήκαν το σθένος τόσες οξιές, πεύκα, ερυθρελάτες, σημύδες, βελανιδιές να ψηλώσουν έτσι, να αψηφήσουν τον θάνατο για αιώνες;

Εξήντα μέτρα ορθώνεται η ελάτη και η οξιά 45.

Ελιξήριο ζωής οι καταρράκτες, δέντρα που στέκονται εκεί για πάνω από 4ο0 χρόνια.

Στους κορμούς τους μεγάλωσαν αμέτρητες γενιές του βαλκανικού αγριόγιδου, της καφέ αρκούδας, του ζαρκαδιού, του λύκου, του ελαφιού, του αγριόχοιρου.

Του σκίουρου, μήπως και του λύγγα;

Εκεί ένα από τα τελευταία βασίλεια του χρυσαητού, του τριδάκτυλου δρυοκολάπτη, του σταυρομύτη, του αγριόκουρκου, της δασόκοτας.

Εχει έκταση 120.000 στρέμματα το Δάσος Φρακτού, πάνω στην οροσειρά της Κεντρικής Ροδόπης, στα Δράμα, στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.

Το πιο απρόσιτο τμήμα του, κοντά στα 6.000 στρέμματα, ανακηρύχτηκε διατηρητέο μνημείο της φύσης.

Ο ορειβάτης που επέζησε:

«Βγήκαμε για μια ημερήσια περιήγηση στο παρθένο δάσος στο δάσος του Φραχτού εδώ στην Δράμα, στην επιστροφή προς το αυτοκίνητο ο φίλος μου πήγε προς το γκρεμό για να δει τη θέα.

Εγώ προχώρησα λίγο 5-10 μέτρα πιο πάνω, τον ακούω που φωνάζει “έλα να δεις μια αρκούδα, έλα να δεις μία αρκούδα”, προσπαθώ να δω, δεν βλέπω, με ξαναφωνάζει δεύτερη φορά “έλα να δεις μια αρκούδα”…»

Ισως και πάνω από 500 αρκούδες ζουν στην Ελλάδα, κανείς δεν ξέρει ακριβώς.

Κανείς δεν ξέρει τη φύση, την ανθρώπινη, των θηλαστικών, των άλλων ζώων.

Δεν διαχωρίζεται από την πολυπλοκότητα του ενδιαιτήματός τους.

Είπαν πως οι αρκούδες δεν επιτίθενται συνήθως. Αναζητήθηκαν αιτιολογήσεις.

Οι αρκούδες επιτίθενται.

Και οι λύκοι.

Τα άγρια ζώα.

Δεν τρομάζουν από σκύλους και σπρέι πιπεριού.

Το συναπάντημα, με το παρθένο δάσος, και έναν κόσμο που θέλει να γεράσει ήσυχος, μπορεί να αργήσει λίγο.

Υπάρχουν μέρη, που ίσως να μην θέλουν τους ανθρώπους.

Ποτέ τα βουνά δεν ήταν πάντα επισκέψιμα. Και σίγουρα, όχι όλα.

Ο ορειβάτης που επέζησε βλέπει τον θάνατο

«… και ξαφνικά βλέπω μπροστά μου, είμαι ανάμεσα σε μία συστάδα από έλατα, είμαι στο κέντρο, βλέπω στα 3 μέτρα μπροστά μου μία αρκούδα τεράστια, η οποία μου επιτίθεται. Μπαίνει στη μέση ο σκύλος μου και την καθυστερεί για 2-3 δευτερόλεπτα, προλαβαίνω βγάζω το σπρέι, την ψεκάζω, αυτή έφυγε προς τα πίσω και πήγε προς τον Χρήστο που ήταν στην άκρη του γκρεμού, τον δίνει μία και έφυγε κάτω».

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords