ΜΑΤΙΕΣ Απόγνωση

Τίποταδεν είχα δικό µου όταν ήµουν µικρό παιδί. Τη σβούρα µου µόνο, τη σφεντόνα µου και µια γωνίτσα του κρεβατιού µου που το µοιραζόµουνα µε τον αδελφό µου. Είχα όµως δικό µου κάτι πολύτιµοκαι µοναδικό. Τη γιορτή µου. Στις 15 ∆εκεµβρίου σαν σήµερα κάθε χρόνο όλος ο κόσµος ήταν στα χέρια µου. Η µάνα µου µού έφτιαχνε γαλακτοµπούρεκοκατ’ αποκλειστικότητα, οι πάντες στην οδό Φωκαίας µού έλεγαν «Χρόνια πολλά», οι εφηµερίδες γράφανε για τον Ελευθέριο Βενιζέλο και αισθανόµουν ότιπαίρνω κι εγώ, λόγω ονόµατος, λίγη δόξα.
Keywords
Τυχαία Θέματα