Λιντσάρισμα

Συντονισμένες και χυδαίες αντιδράσεις εναντίον της, με απειλητικά και ρατσιστικά σχόλια, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αιφνιδιαστική διακοπή της συνεργασίας της με ελληνικό πανεπιστήμιο. Μια μορφή έμμεσης λογοκρισίας, όχι μόνο κατά του προσώπου της, αλλά κατά της ίδιας της ιδέας της ακαδημαϊκής ελευθερίας.

Αφορμή για τις επιθέσεις που δέχθηκε η ιστορικός Αννα-Μαρία Δρουμπούκη, και καταγγέλλει με δημόσια επιστολή της, ήταν η πρωτοβουλία της να ετοιμάσει έναν συλλογικό τόμο για τον σύγχρονο αντισημιτισμό στην Ελλάδα.

Ψέματα δεν φαίνεται να λέει. Πρώτον, επειδή μέρος αυτού του διαδικτυακού λιντσαρίσματος μπορεί να το δει κανείς στο Διαδίκτυο. Δεύτερον, επειδή κανείς δεν την έχει διαψεύσει. Ο ομότιμος καθηγητής Γιώργος Μαργαρίτης, στον τοίχο του οποίου εμφανίζονται ορισμένα από αυτά τα σχόλια, την κατηγορεί αντιθέτως ότι ζητά να ξεχαστούν οι… γερμανικές αποζημιώσεις προκειμένου να επουλωθεί το «τραύμα» στις ελληνογερμανικές σχέσεις. Αλλοι, πάλι, ισχυρίζονται πως όταν γίνεται μια γενοκτονία στη Γάζα, δεν μπορείς να ασχολείσαι με τον αντισημιτισμό – εκτός αν είσαι εξωνημένος ή πράκτορας.

Kι από πότε σ’ αυτή τη χώρα πρέπει ένας ιστορικός να παίρνει άδεια, ή να ζυγίζει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, προκειμένου να αναλάβει μια επιστημονική πρωτοβουλία; «Δεν υποστηρίζω την πολιτική της κυβέρνησης του Ισραήλ και καταδικάζω απερίφραστα τα εγκλήματα που συντελούνται στη Γάζα», σπεύδει να διευκρινίσει στην ανοιχτή της επιστολή η Δρουμπούκη. Ακόμη κι αν δεν είχε όμως αυτές τις απόψεις, ποιος θα μπορούσε να της απαγορεύσει να ασχοληθεί, τώρα ή όποτε θέλει, με ένα μείζον ζήτημα της εποχής όπως είναι ο αντισημιτισμός;

Μα εδώ, θα πει κάποιος, το Ισραήλ έχει σφάξει δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους στη Γάζα και ξεκίνησε απρόκλητα έναν πόλεμο στο Ιράν που μπορεί να οδηγήσει τον πλανήτη στον όλεθρο! Σωστά. Οπως όμως η τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς εναντίον του Ισραήλ (ή η 11η Σεπτεμβρίου) δεν δικαιολογεί ένα πογκρόμ εναντίον των μουσουλμάνων, έτσι και η εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης Νετανιάχου δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται ως πρόσχημα, ή ως εφαλτήριο, για να εκδηλώνονται επιθέσεις εναντίον Εβραίων, είτε συμφωνούν είτε διαφωνούν μαζί της. Και είναι πραγματικά ανατριχιαστικό να διαβάζει κανείς ότι η δίκαιη οργή για το μακελειό στη Γάζα, τι να κάνουμε, μπορεί να έχει και παράπλευρες απώλειες…

Πέρα από τον «οργανωμένο όχλο» όμως, που τρελαίνεται ακόμη περισσότερο όταν έχει απέναντί του γυναίκες, ανησυχία προκαλούν και αυτά που γίνονται στα ελληνικά πανεπιστήμια. Ενας καθηγητής, που δεν κατονομάζεται από τη Δρουμπούκη, φέρεται να της είπε ότι η ακαδημαϊκή της ελευθερία «έκανε μέρος του προβλήματος ένα ολόκληρο Τμήμα». Αν το είπε, μήπως θα πρέπει να εξηγήσει δημοσίως τι εννοεί; Αν της γνωστοποίησε «με επιθετικό και απαξιωτικό τρόπο» την απομάκρυνσή της από το Πανεπιστήμιο, μήπως θα πρέπει να αναφέρει τους λόγους;

Και, σε κάθε περίπτωση, οι άλλοι πανεπιστημιακοί δεν έχουν άποψη;

Keywords
Τυχαία Θέματα