Καταρρίπτει δόγματα

Αν στην περιοχή σας ακούστηκε δυνατά ο κρότος, το μεσημέρι της Κυριακής, ελπίζω να μην ανησυχήσατε. Δεν ήταν τα εγγόνια του Κουφοντίνα που ασκούνται στη χρήση εκρηκτικών, ήταν ένα από τα δόγματα που καταρρίπτει η Θεοδώρα Τζάκρη. Το συγκεκριμένο δόγμα πρέπει να ήταν μεγάλο και να πετούσε ψηλά, αλλά δεν γλίτωσε από την κ. Τζάκρη. Αναφέρομαι στη δήλωση της κυρίας υπαρχηγού,

με την οποία απάντησε σε όσους φρίττουν με το ενδεχόμενο αλλαγής ονόματος του ΣΥΡΙΖΑ ή πολιτικού προσήμου (από Αριστερά σε Κεντροαριστερά). Είναι σίγουρα η πιο ποιητική, πιο εμπνευσμένη δήλωσή της, ιδίως στο σημείο που λέει: «Στην προσπάθεια αναζωογόνησης του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα διστάσουμε να καινοτομήσουμε, να καταρρίψουμε δόγματα, να αλλάξουμε οι ίδιοι, να ανατρέψουμε ιεραρχίες, να καταβάλουμε το κόστος, να σταθούμε αντάξιοι των περιστάσεων, γιατί ποτέ δεν επαρκούσε στην ιστορία η απλή εναλλαγή προσώπων».

Και δεν μπορεί να την ψέξει κανείς, αν ζητάει πολλά. Μπορεί να τα ζητάει, διότι κατ’ αρχάς άλλαξε η ίδια, όπως βλέπουμε. Διότι, ενώ τη θυμόμαστε σε ρόλο Γκουντέριαν, να σχεδιάζει αστραπιαίους πολέμους με τεθωρακισμένα για να ρίξει τον Μητσοτάκη, τώρα έγινε της αεροπορίας, πετάει με τον Ριχτχόφεν στον αέρα και καταρρίπτει δόγματα, όταν τα συναντάει. Στο ναυτικό δεν νομίζω να επεκταθεί, διότι εκεί έχει καταλάβει τον χώρο ο ναυαρχούκος του Στέφανου. Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο σχετικά με την εξουσιομανία που δείχνει η κ. Τζάκρη, αφότου κόλλησε παρά τω Κασσελάκη. Δεν είναι ούτε τα απωθημένα της με τους συριζαίους, που σνόμπαραν τα «πασόκια, βρωμοπασόκια, εσείς μας καταστρέψατε!», κατά την ιστορική δήλωση του Δ. Τζανακόπουλου, ούτε ότι πιστεύει στο όραμα του προέδρου. (Το οποίο μακάρι να το ήξερε και ο ίδιος…) Τίποτε από αυτά. Είναι απλώς ότι για πρώτη φορά στη ζωή της έχει πραγματική δύναμη σε έναν πολιτικό οργανισμό. Μέχρι τώρα ήταν υφυπουργός, αναπληρωτής, πάντα σε διακοσμητικούς ρόλους, με συμβολική παρά αληθινή εξουσία. Για πρώτη φορά ζει αυτό που ονειρευόταν, την εξουσία, και το απολαμβάνει.

Πάντως, δεν υπάρχει αμφιβολία πλέον ότι ο Στέφανος το διαλύει τελείως το μαγαζί και πολύ καλά του κάνει. Το πάει έξοχα! Δυο – τρία χτυπήματα ακόμα μέχρι τις ευρωεκλογές. Keep up the good work, Stephanos!

ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΠΟΙΗΣΗ

Κάπου διάβασα ότι ο Νίκος ο Ανδρουλάκης χαίρεται, επειδή το ΠΑΣΟΚ είναι στις δημοσκοπήσεις (sic) αξιωματική αντιπολίτευση. Με τον όρο «αξιωματική αντιπολίτευση», ο πρόεδρος εννοεί κάτι μάλλον συμβολικό παρά κάτι το πραγματικό. Διότι δεν είναι να πεις ότι είναι μονοψήφιος ο αριθμός των μονάδων που χωρίζει το ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ, στις ίδιες μετρήσεις, ώστε να μπορείς να το δεις ως εναλλακτική λύση για τη διακυβέρνηση της χώρας. Είναι μία ή μιάμιση μονάδα μπροστά από τον ΣΥΡΙΖΑ και καμιά εικοσαριά τουλάχιστον από τη ΝΔ. Σαν να λέμε, δηλαδή, ότι προηγείται μεν βραχεία κεφαλή, αλλά στη Β’ Κατηγορία. Και το χειρότερο; Δεν δείχνει να ξεκολλάει εύκολα από εκεί.

Αλλά έχει και αυτός τα προβλήματά του, οπότε κάτι πρέπει αν πει για να τονώσει το ηθικό του κόσμου – για να είμαι ακριβής, το ηθικό των φίλων του, γιατί ο κόσμος δεν δείχνει σημεία ενθουσιασμού. Στην ψηφοφορία της Παρασκευής, λ.χ., για τον πολιτικό γάμο των ομοφύλων, απουσίαζαν 11 βουλευτές από τους 32 του ΠΑΣΟΚ, ενώ η θέση του κόμματος ήταν υπέρ του νομοσχεδίου. Επρεπε λοιπόν να στρέψει την προσοχή στις λαμπρές προοπτικές του κινήματος. Οχι ότι η απουσία αυτή για το ΠΑΣΟΚ έχει κάποια ξεχωριστή σημασία. Είναι απόδειξη της γνησιότητας της φύσης του να μπορεί να είναι ταυτοχρόνως και με τη μία και με την άλλη πλευρά του ζητήματος. Η λεγόμενη στρογγυλοποίηση λόγων και θέσεων ήταν τέχνη που το ΠΑΣΟΚ εισήγαγε και με την οποία ταυτίστηκε.

ΦΟΙΤΗΤΟΚΟΣΜΟΣ

Το βράδυ του Σαββάτου ο Στέφανος βγήκε στου Ψυρή, για να συναντήσει φοιτητόκοσμο. Διότι, θα ξέρετε, τα σαββατόβραδα το καίνε οι φοιτητές, αφού όλη την υπόλοιπη εβδομάδα σκοτώνονται στο διάβασμα. Και η αναζήτησή του απέδωσε, διότι συνάντησε τον Νίκο Παππά, τέως καλαθοσφαιριστή, παραλίγο υποψήφιο δήμαρχο του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως όμως κατ’ εξοχήν φοιτητή, αληθινό επαγγελματία φοιτητή, ο οποίος πασχίζει επί 16 χρόνια να πάρει ένα παλιοπτυχίο! Οχι σαν τους άλλους, τους περαστικούς, που κάνουν τέσσερα χρονάκια και μετά εξαφανίζονται. Αυτός είναι συνειδητός φοιτητής, που αγαπά τον ρόλο του και γι’ αυτό κάνει τον κάθε χρόνο σπουδών από τέσσερις φορές – αφήστε ότι έτσι τα μαθαίνει και καλύτερα, τα εμπεδώνει.