Η παγίδευση της οικονομίας στις «αθεράπευτες αντινομίες» της

Η δημοσιονομική κρίση της ελληνικής οικονομίας εδράζεται σε ένα απλό γεγονός. Από το 1980 μέχρι το 2010, επί τριάντα χρόνια, ο προϋπολογισμός είναι κάθε χρόνο ελλειμματικός. Ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό είναι επίσης απλός. Αφορά τη μόνιμη υστέρηση των εσόδων έναντι των δαπανών. Οι δημόσιες δαπάνες αυξήθηκαν απότομα στη δεκαετία του 1980 (από 25% σε 40% του ΑΕΠ), για «καλό σκοπό» (υγεία, παιδεία, και συντάξεις). Εκτοτε σταθεροποιήθηκαν στο 46%, που είναι και ο ευρωπαϊκός μέσος όρος.