Γονείς απ’ τα παλιά

13:49 11/5/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Δεν μπορεί να μην το έχετε δει. Ενα σύντομο σερφάρισμα στο Διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι αρκετό για να πέσετε σε αυτά τα reels (βιντεάκια τα λέγαμε παλιά αλλά, πλέον, αισθάνομαι ξενόγλωσση στην ίδια μου τη χώρα) που συγκρίνουν τους σημερινούς γονείς με τους γονείς της δεκαετίας του 1980. Ναι, ξέρω, χιουμοριστικά είναι, αλλά είναι και το χούι μας το αστείο να κατασταλάζει, τελικά, ως σοβαρό και να καλλιεργεί αντιλήψεις. Οι γονείς των σημερινών (περίπου) σαραντάρηδων παρουσιάζονται ως παρτάλια. Που καπνίζουν αβέρτα, πίνουν αβέρτα και ρεύονται (και ας μην πω τι άλλο κάνουν) μπροστά στα παιδιά τους τα οποία τα μπουκώνουν με πατατάκια, γαριδάκια και άλλα ανθυγιεινά για να τους αφήνουν στην ησυχία τους, τα παρατάνε στην παραλία χωρίς αντηλιακό, είναι βαριεστημένοι και μπλαζέ, δεν προσπαθούν να βρουν έναν κοινό τόπο συνεννόησης, απλά, όταν τα πάρουν, αρχίζουν τα μπινελίκια και τις παντοφλιές, γενικώς αδιαφορούν και ειδικώς χέστηκαν.

Και μετά έρχονται οι σημερινοί γονείς και η υστερία χτυπάει κόκκινο. Υπερπροστατευτικοί, αγχώνονται με το παραμικρό για την υγεία τους, ετοιμάζουν εξειδικευμένα μενού, προσπαθούν να συζητήσουν μαζί τους – κάτι που στις περισσότερες περιπτώσεις μοιάζει με συνωμοσία του παράλογου – είναι πολύ υποχωρητικοί, ικανοποιούν τα χατίρια τους, κάνουν τους καραγκιόζηδες για να κερδίσουν τη συμπάθειά τους, ουαί και αλίμονο αν δάσκαλοι και καθηγητές αμφισβητήσουν τα ταλέντα και την εξυπνάδα τους, ειδικά οι μανάδες πετάνε σπόντες η μία στην άλλη για το ποιας το παιδί είναι πιο προικισμένο και, στο τέλος, τρώνε και τη χλαπάτσα από τα βλαστάρια τους. Αναρωτιέμαι, «κανονικοί» γονείς δεν πέρασαν ποτέ από αυτόν τον τόπο; Ανθρωποι μετριοπαθείς, χωρίς εξάρσεις είτε προς την υστερία είτε προς την αδιαφορία;

Βλακείες. Ολα αυτά είναι βλακείες. Η κατηγοριοποίηση και η ταμπελοποίηση είναι πρόβλημα της εποχής. Ηρεμοι ή έξαλλοι γονείς, υποχωρητικοί ή καταπιεστικοί, υποστηρικτικοί ή αποθαρρυντικοί με τα παιδιά τους, υπερπροστατευτικοί ή αποστασιοποιημένοι υπήρχαν και υπάρχουν πάντα. Αυτό που έχει αλλάξει είναι οι συνθήκες της εποχής που έχουν αναγάγει τα παιδιά σε μικρούς αυτοκράτορες. Ισως είναι και οι τύψεις των γονιών, των πρώτων έπειτα από πάρα πολλές δεκαετίες που ξέρουν ότι τα παιδιά του δεν θα ζήσουν καλύτερα από τους ίδιους. Και το κοκτέιλ της «οικογενειακής μολότοφ» συμπληρώνεται από την έκθεση των παιδιών σε ένα διαδικτυακό περιβάλλον με πολύ ρευστές τις έννοιες του καλού και του κακού. Θεωρώ ότι ποτέ άλλοτε τα παιδιά δεν ήταν τόσο προστατευμένα από τους γονείς τους και, συγχρόνως, τόσο απροστάτευτα στο «εκεί έξω».

Συμβαίνει όμως και κάτι άλλο. Ο γονιός, σήμερα, πλασάρεται, στο Διαδίκτυο. Κάνει βιντεάκια (συγγνώμη, reels) όπου επιδεικνύει τις χαριτωμενιές των παιδιών του, εισπράττει likes και συγχαρητήρια – και, αν τα likes πληθύνουν διαφημίζει, έναντι χρημάτων ή δωρεάν αγορών, προϊόντα μέσω των παιδιών.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords