Γλαρόσουπα

Ενα από τα αγαπημένα σπορ του «κεντρώου» λαϊκισμού σε αυτή τη χώρα είναι η συστηματική απαξίωση της δημόσιας διοίκησης ως ένα άντρο άχρηστων κηφήνων που, όταν δεν υποφέρουν από κνησμό, πολεμούν με κάθε μέσο τον φιλελεύθερο οίστρο των πεφωτισμένων. Δηλαδή των οιονεί διορισμένων τεχνοκρατών γιαλαντζί, που δεν έχουν εργαστεί ποτέ με όρους ελεύθερης αγοράς κι ας μας ορκίζομαι ότι της κρατούν καθημερινά το καντηλάκι αναμμένο.

Αυτοί πλαισιώνουν το σκηνικό γκροτέσκ στο οποίο παίζονται ανά διαστήματα οι χρυσές επιτυχίες της

μεταρρυθμιστικής κομπανίας: αξιολόγηση, κατάργηση μονιμότητας, μια νέα πλατφόρμα, ένα κατιτίς. Με ευγενικούς υπολογισμούς, οκτώ στις δέκα φορές πρόκειται για μια μπούρδα που είτε θα ξεχαστεί είτε απλώς θα περιπλέξει περισσότερο το ήδη περιπλεγμένο τοπίο των αρμοδιοτήτων υπηρεσιών.

Μέσα στο τελευταίο δεκαήμερο μόνο έχουμε ακούσει, για παράδειγμα, την καταπληκτική και εγγυημένης επιτυχίας αναγγελία ίδρυσης μιας νέας ανεξάρτητης Αρχής με αντικείμενο την καταπολέμηση της ακρίβειας. Η χώρα εν τω μεταξύ διαθέτει δύο ανεξάρτητες Αρχές με συναφές αντικείμενο, την Επιτροπή Ανταγωνισμού και τον Συνήγορο του Καταναλωτή, τις οποίες η πολιτεία θα μπορούσε να ενισχύσει σημαντικά με προσλήψεις προσωπικού (που το ζητάνε) και κονδύλια.

Με εγγύηση επιτυχίας συνοδεύεται και η επαναφορά της ιδέας του «προσωπικού αριθμού» του πολίτη για τις συναλλαγές με το Δημόσιο. Γιατί δεν μας φτάνει ο ΑΦΜ ή ο ΑΜΚΑ, μας λείπει ένα ακόμη γραφειοκρατικό εργαλείο που θα πλασαριστεί ως μεταρρυθμιστικό αξεσουάρ σε κάποια υπουργική ανάρτηση.

Ανάλογη στιβαρότητα εμπνέουν, βεβαίως, και τα ρεπορτάζ με την προαναγγελία της αναθεώρησης της συνταγματικής διάταξης για τη μονιμότητα στο Δημόσιο γιατί το ελληνικό κράτος δεν είναι αρκετά κομματικό οπότε ας το αποτελειώσουμε, μαζί με τα προσχήματα. Θα είναι κάτι σαν κερασάκι στην απραξία των τελευταίων πέντε ετών, που ούτε κανένα συναρπαστικό μοντέλο αξιολόγησης θεσμοθετήθηκε, ούτε οργανογράμματα αξιοποιήθηκαν, ούτε καμία επανάσταση της αξιοκρατίας ζήσαμε (μην πνιγείτε από τα γέλια και το ‘χω κρίμα στον λαιμό μου) ούτε κόπηκαν οι διορισμοί ημετέρων, οι φωτογραφικές ρυθμίσεις κι οι μετακλητοί. Μην το ταλαιπωρούμε, λοιπόν, πολύ: ούτε το Σύνταγμα μας φταίει ούτε έχει γίνει καμία σοβαρή συζήτηση για τα (πραγματικά) προβλήματα της δημόσιας διοίκησης.

Οπότε, να μας σχωράτε, αλλά όταν ακούμε πολλές διακηρύξεις για το Δημόσιο, δεν τρώμε. Περιμένουμε τη γλαρόσουπα.

Keywords
Τυχαία Θέματα