Φωνάξτε τους ξένους

Δεν υπάρχει λόγος για σεμνοτυφία, ούτως ή άλλως μας έχουν πάρει χαμπάρι. Αν ανατρέξουμε στην ειδησεογραφία των τελευταίων μηνών, βλέπουμε, λ.χ., ότι η περίφημη «ευαίσθητη κοινωνική ομάδα» έχει τελείως αποθρασυνθεί, ότι στους δρόμους των μεγάλων πόλεων κάθε μέρα έχουμε νεκρούς από τροχαία, ενώ οι μαφιόζοι πυροβολούν ανθρώπους στο κεφάλι για ψύλλου πήδημα. Βλέπουμε, επίσης, την ακροαριστερή τρομοκρατία να επανεμφανίζεται, αλλά και νέες μορφές παραβατικότητας (bullying, συμμορίες κ.λπ.) να εξαπλώνονται στην πιτσιρικαρία με την ταχύτητα κορωνοϊού. Δεν έχει νόημα, λοιπόν, να κρύβουμε ότι αυτό το

σύστημα, που έχει σκοπό να προστατεύει την ασφάλεια των πολιτών, στην Ελλάδα βρίσκεται σε σοβαρή κρίση. Οπως είναι δε φυσικό, οι πρώτοι που το αντελήφθησαν ήταν οι κακοποιοί, οι παραβατικοί και γενικώς όσοι κινούνται στα όρια του νόμου. Εξού και η έξαρση της εγκληματικότητας κάθε μορφής που διαπιστώνουν οι πάντες. Αν μάλιστα προσθέσουμε και τα ποικίλα περιστατικά αδιαφορίας, ολιγωρίας ή απροθυμίας από πλευράς της Αστυνομίας, τότε έχουμε την πλήρη εικόνα και θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι αυτό που λέμε με τη γλώσσα της πολιτικής ορθότητας «Προστασία του Πολίτη», για χάρη του οποίου έχουμε ολόκληρο υπουργείο, απέτυχε. Ας ξαναγυρίσουμε, λοιπόν, στη «Δημόσια Τάξη», αφού η «Προστασία του Πολίτη» μας τελείωσε.

Δεν εννοώ σε καμία περίπτωση, εννοείται, την επιστροφή σε κάποιο ιδεατό παρελθόν που ποτέ δεν υπήρξε. Λέω μόνο ότι είναι απαραίτητο να αναδιοργανωθεί η Αστυνομία και ότι θα έπρεπε αυτό να ήταν μέσα στις προτεραιότητες της κυβέρνησης. Ο πυρήνας του προβλήματος βρίσκεται στο σύστημα που επικρατεί επί μια δεκαπενταετία τώρα στην Αστυνομία και προωθεί στις ηγετικές θέσεις άκαπνους επιτελικούς, οι οποίοι ποτέ δεν υπηρέτησαν σε κρίσιμες θέσεις πρώτης γραμμής, αλλά είχαν άλλα προσόντα. Δεν είναι δύσκολο να αλλάξει αυτό, εφόσον βέβαια θα το ήθελε η κυβέρνηση. Θα μπορούσε, λ.χ., να καθιερωθεί ένα σύστημα μοριοδότησης καθ’ όλη την κλίμακα της ιεραρχίας, που θα προωθεί προς την κορυφή τους έμπειρους και ικανούς, ώστε όταν η εκάστοτε κυβέρνηση επιλέγει ηγεσία να είναι υποχρεωμένη να επιλέξει από τους αντικειμενικά καλύτερους. Ουσιαστικά, αυτό που λέω δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη λογική του συστήματος που εισήγαγε η Νίκη Κεραμέως για την επιλογή διοικητών στους μεγάλους δημόσιους οργανισμούς, εφαρμοσμένη όμως για την περίπτωση της Αστυνομίας. Αν όλο αυτό παραπάνω θα έπρεπε να το συνοψίσω σε μια λέξη, είναι η αξιοκρατία. Αξιοκρατία σε κάθε σκαλοπάτι της κλίμακας.

Εννοείται, βέβαια, ότι εφόσον η κυβέρνηση προτίθεται να ασχοληθεί σοβαρά με την αναδιοργάνωση της Αστυνομίας, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να την αναθέσει σε όσους σήμερα καταλαμβάνουν τα ανώτατα κλιμάκια –κανένα πρόβλημα στη ζωή δεν λύθηκε ποτέ από μόνο του, επειδή εμείς του το ζητήσαμε. Ας το αναθέσουν σε μια εξειδικευμένη εταιρεία συμβούλων από το εξωτερικό. Αλλωστε, αν δεν κάνω λάθος, οι Γάλλοι οργάνωσαν τη Χωροφυλακή και οι Αγγλοι την Αστυνομία. Ας απευθυνθούμε λοιπόν και πάλι στους ξένους.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΥΘΡΑΥΣΤΟ!

Τον λένε Νίκο Παπαδόπουλο, είναι ιατρός χειρουργός και εξελέγη βουλευτής στη Β’ Θεσσαλονίκης με τη «Νίκη». Τον μάθαμε όλοι όταν ανέβηκε στο βήμα της Βουλής για να μας εξηγήσει, με φωνή τρεμάμενη και τον λυγμό έτοιμο να ξεσπάσει, πόσο επικίνδυνες είναι αυτές οι μέρες των εορτών, επειδή βγαίνουν τα δαιμόνια, που τα λέμε και καλικάντζαρους, και βασανίζουν τον λαό του Θεού. Από πού βγαίνουν τα δαιμόνια δεν είπε ο κ. Παπαδόπουλος, υποθέτω όμως ότι θα βγαίνουν την κοίλη Γη – φαντάζομαι ότι τα σχετικά συγγράμματα του Δημοσθένη Λιακόπουλου ίσως κοσμούν τη βιβλιοθήκη του. Υποθέτω επίσης ότι κατά την επικίνδυνη αυτή περίοδο ο κ. Παπαδόπουλος θα πρέπει να αποφεύγει να κάνει εγχειρήσεις για την αποφυγή της εισόδου δαιμονίων στον ασθενή. Καλύτερα, τολμώ να πω… Και, πάντως, θα πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε με περισσότερη ευαισθησία νομίζω, σαν να μην είναι βουλευτής, αλλά παίκτης σε κάποιο τηλεοπτικό ριάλιτι με παρατράγουδα. Γιατί, φανταστείτε, αν αυτός ο άνθρωπος αγωνιά τόσο πολύ για τους καλικάντζαρους, πώς θα κάνει όταν μάθει ότι δεν υπάρχει ο Αϊ-Βασίλης;